Για τα αεροπορικά ταξίδια & κάποια άλλα – Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014 |
![]() |
![]() |
![]() |
Δυο λόγια για το πως επεμβαίνει ο χρόνος στα αεροπορικά ταξίδια. Το Φθινόπωρο του '76 είχα ήδη βάλει μερικές ώρες ως αεροπορικός επιβάτης. Πλην όμως εκείνον το Οκτώβριο, ήταν το πρώτο ταξίδι που συναντήθηκαν τρία πράγματα. Πρώτον, ταξίδευα στο εξωτερικό, δεύτερον ταξίδευα μόνος (εννοώ χωρίς γονείς) και τρίτον ήδη είχα αρχίσει διστακτικά, εν κρυπτώ και παραβύστω, να καπνίζω. Όλα τούτα είχαν συμβεί στο παρελθόν αλλά μεμονωμένα. Τώρα συνέβαιναν συνδυαστικά. Το δρομολόγιο ήταν από την Αθήνα στη Ρώμη, στο Pomigliano d' Arco στη Νάπολη, στο Arese στο Μιλάνο και πίσω στην Αθήνα. Ήταν μια αποστολή της Μότορ Ελλάς Α.Ε. εισαγωγέας τότε και αποκλειστική αντιπρόσωπος της Alfa Romeo στην Ελλάδα, στην καλύτερη ίσως περίοδο της ύπαρξής της. Επικεφαλής της αποστολής, ο Περικλής (Λάκης) Φωτιάδης και δεύτερος τη τάξη, ήταν ο μέτοχος και υπεύθυνος επικοινωνίας και προβολής της εταιρείας, Χρόνης Βικονόπουλος.
Σχεδόν άδειο το αεροπλάνο, ήσυχη πτήση, μας είχαν σερβίρει το βραδινό, είχαμε πιει και τα κρασιά μας. Είχα κάτσει παράθυρο, πίσω, είχα φουντώσει και ένα Muratti, φυσούσα τον καπνό χαζεύοντας τα φωτεινά σημάδια των πόλεων πάνω στην ιταλική γη. Χώρος πολύς, άνεση, θα ξεφύλλιζα και κάποια έκδοση. Σχεδόν ευτυχία.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται περί αεροπορικής εταιρείας χαμηλού κόστους που επιχειρεί κυρίως σε ισπανικούς προορισμούς, αλλά διατηρεί και κάποιες πτήσεις προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Η μικρή μας ομάδα ήταν τυχερή καθώς είχε εξασφαλίσει θέσεις δίπλα στα παράθυρα που ήταν πολύ άνετες σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες. Η πολυτέλεια αυτή στοίχισε 14 επιπλέον ευρώ ανά άτομο. Στις θήκες των εμπρόσθιων καθισμάτων βρισκόταν ο τιμοκατάλογος με οτιδήποτε προσφερόταν. Νερό, αναψυκτικά, σάντουιτς, τσιπς, γλυκάκια, όλα είχαν μια εικόνα και ένα κόστος που αναγραφόταν στο φυλλάδιο. Όταν μερικοί από εμάς προμηθεύτηκαν κάποιον καφέ ή αναψυκτικό ο επικεφαλής της αποστολής πλήρωσε με μετρητά και όχι όπως ο γραβατοφορεμένος Ισπανός κύριος δίπλα, που η αεροσυνοδός του πέρασε το μηχάνημα για να πληκτρολογήσει το κωδικό και να χρεώσει την κάρτα του! Η πτήση ήταν γεμάτη, οποιοδήποτε μέγεθος από “ένα ογδόντα” και πάνω ή περισσότερο από 80 κιλά δεν βολευόταν, αλλά ήταν οικονομική. Αυτά στον αέρα.
|