Merc & Πάρνηθα - Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014 PDF Print E-mail

Το σκονισμένο, αλλά λαμπρό παρελθόν

Η Mercedes ήρθε αρκετές φορές στην πατρίδα μας και δοκίμασε την τύχη της στους σκληρούς Ελληνικούς δρόμους του πιο επίπονου Ευρωπαϊκού ράλυ. Του “Ακρόπολις”. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι επισήμως έκανε οκτώ επισκέψεις από το '56 έως το '80. Τις έξι από το '60 έως το '65. Πέτυχε συνολικά τέσσερις νίκες, μια αναμφίβολα πετυχημένη πορεία. Ιδού μερικά στίγματα από αυτήν.


Ένα χρονικό σκαλοπάτι μισού αιώνα και λίγων μηνών, χωρίζει τις δύο αυτές εικόνες. Ο Ευγένιος Μπόριγκερ, στρίβει την 300 SE, στην τελευταία φουρκέτα της ανάβασης Πάρνηθας του ΙΑ΄ Δ.Ρ.Α. τον Απρίλιο του ’63. Θα χάσει τη συγκεκριμένη δοκιμασία από τον Gunnar Anderson για 3,6 δευτερόλεπτα, αλλά είχε ήδη επικρατήσει στον αγώνα, καθώς η Πάρνηθα ήταν η τελευταία δοκιμασία και σκοπό είχε να ξεκαθαρίσει τις περιπτώσεις ισοβαθμιών.

Τόσο ο Σουηδός οδηγός όσο και ο Γερμανός δεν κατάφεραν να σημειώσουν καλύτερο χρόνο από το τότε υφιστάμενο Ελληνικό ρεκόρ, που κατείχε ο Νίκος Παπαμιχαήλ με Jag XK 140 από το ’58 με 7΄:25΄΄:6. Στις μέρες με την Α45 AMG ένας οποιοσδήποτε καλός και προσεκτικός οδηγός μπορεί να πετύχει αυτήν την επίδοση με ανοικτό δρόμο, όσο και αν αυτό αποτελεί μια λανθασμένη συμπεριφορά. Πενήντα χρόνια τεχνολογίας όμως, δημιουργούν ένα μικρό θαύμα, εξισώνοντας κορυφαίες κάποτε αγωνιστικές επιδόσεις με μια γρήγορη βόλτα.

Το ’68 ήταν η τελευταία χρονιά που η Πάρνηθα απετέλεσε δοκιμασία του Δ.Ρ.Α. ως ανάβαση. Το ’79 όμως ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε μέσα στο σχεδιασμό του αγώνα ως ε.δ. και μάλιστα μια από τις μεγαλύτερες, δυσκολότερες και σκληρότερες. Από τα 44 χλμ. του μήκους της, τα πρώτα 11 ήταν άσφαλτος, τμήμα της κλασσικής ανάβασης και τα υπόλοιπα ο ιδιαίτερα κακοτράχαλος, σε κάποια σημεία, χωματόδρομος που κατέληγε στον Αυλώνα. Το 1980, η επίσημη ομάδα της Mercedes με επικεφαλής τον Er. Waxenberger (4ος το '64 στο ΙΒ΄ με 220 SE), ήρθε με τρεις πανίσχυρες αλλά βαριές 450 SLC. Στην εικόνα ο νικητής του 26ου (’79) Δ.Ρ.Α. Σουηδός Β. Waldegaard απογειώνει το Γερμανικό κουπέ μέσα στην Πάρνηθα που ήταν η πρώτη ε.δ. του αγώνα. Τόσο αυτός, όσο και ο Φιλανδός Η. Mikkola, ένα δυναμικό ντουέτο που κυριαρχούσε τότε στην παγκόσμια σκηνή, εγκατέλειψαν, παρά τη γενναία και σοβαρή προσπάθεια του εργοστασίου. Παρηγοριά, ο τερματισμός του V. Preston jr. στην 14η θέση.


Με φόντο την Πάρνηθα, ο μικρός το δέμας Ευγένιος Μπόρινγκερ, ποζάρει χαμογελαστός στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκελείας, μετά το πέρας του ΙΑ΄ Δ.Ρ.Α και την σπουδαία νίκη του απέναντι σε ένα σπουδαίο όνομα της εποχής όπως ο E. Carlsson . Ήταν ο πρώτος οδηγός που κατέκτησε τον αγώνα δυο διαδοχικές φορές και τις δυο με Mercedes (΄62 & '63). Ήταν επίσης ο δεύτερος οδηγός που κέρδιζε το Δ.Ρ.Α. δύο φορές. Ο πρώτος ήταν ο Walter Schock, επίσης με Mercedes. Το '56 με την εξωπραγματική, για την εποχή της, 300 SL και το ΄60 με 220 SE. Έτσι η φίρμα της Στουτγάρδης έγινε η πρώτη πολυνίκης στον Ελληνικό αγώνα, επίδοση που θα έχανε μετά από 16 χρόνια, από το μπλε οβάλ. Στην εικόνα ο Ευγένιος είναι 41 χρονών, πρωταθλητής Ευρώπης την προηγούμενη χρονιά, τίτλο που στο τέλος του '63 θα κέρδιζε ο Gunnar Andresson. Φέτος τον Ιούνιο, στα 91 του χρόνια εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Ήταν τολμηρός, μαχητής και είχε το χάρισμα να ορίζει με τέχνη βαριά, δύσκολα αυτοκίνητα.

(φωτό εποχής: αρχείο Φ.Φ./Γ.Κ.)