Όθων & Ποθούλα (Άκης Δήμου) (05.01.2013) |
Ε λοιπόν ναι! υπάρχει “φρέσκο” κείμενο που θίγει τα τρέχοντα θέματα, που δεν είναι καταγγελτικό, που δεν είναι οργισμένο ή υβριστικό, που ταυτόχρονα είναι ουσιαστικό, χιουμοριστικό, χαριτωμένο και τελικά είναι και αισιόδοξο.
Το υπογράφει ο Άκης Δήμου, το σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής και γεννιέται μια θεατρική παράσταση άκρως ενδιαφέρουσα. Ο συγγραφέας παίρνει ως αφορμή, ένα συνηθισμένο, στις μέρες μας, φαινόμενο. Την μετακόμιση μιας οικογένειας, από τα λαμπερά βόρεια προάστια στο ταπεινό Κουκάκι, εξ' αιτίας της κρίσης που μαστίζει τον τόπο. Πάνω σε αυτό, το γεγονός στήνει την πλοκή του και ξετυλίγει λίγο από το κουβάρι της, τόσο πλούσιας, ιστορίας του τόπου. Το σήμερα αναμειγνύεται με το μακρινό χθες που έρχεται με φούρια από τα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση και την περίοδο της Βασιλείας του Όθωνα. Κυρίες επί των τιμών, αξιωματικοί της Χωροφυλακής διακείμενοι ενάντια στη Βαυαροκρατία, αναδύονται στο σύγχρονο γίγνεσθαι και το σενάριο, συνεπικουρούμενο από τις ερμηνείες, απογειώνεται.
Κοντά σε αυτούς, ο συγγραφέας τοποθετεί και ένα στοιχείο από την πιο πρόσφατη περιπέτεια, από την Κατοχή, με τον φλογερό Εαμίτη. Έτσι από το 1837, μέσω του 1942, φθάνουμε στο 2013. Ένα ταξίδι τριών αιώνων, με τρεις στάσεις γεμάτες πλούσιους διαλόγους, ευφυείς ατάκες, αρκετό γέλιο και ασφαλώς πικρά συμπεράσματα. Καλύπτει το θέμα ο συγγραφέας, με τρόπο άρτιο και καλλιτεχνικό, απευθυνόμενος τόσο σε ένα ευρύ κοινό, όσο αφήνοντας και ίχνη βαθύτερων διεισδύσεων. Δουλεμένες οι ερμηνείες, ανταποκρίνονται απολύτως στην μορφή της παράστασης, προεξεχόντων εκείνων του Φασουλή και της Φιλιππίδου που γεμίζουν με την άνεσή τους το θεατρικό σανίδι. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και για το πρόγραμμα, που παρέχει πλούτο πληροφοριών για τις συνθήκες εκείνης της μακρινής εποχής, της σύστασης του νεοελληνικού κράτους. Για τις εικόνες της ζωής στην ελεύθερη Αθήνα, το ημερήσιο πρόγραμμα της βασίλισσας, τις αφηγήσεις μια Δανέζας από την βασιλική αυλή και βέβαια από τις πρώτες ασφυκτικές πιέσεις στο νεοσύστατο κράτος από τα δάνεια που είχε αναγκαστεί να συνάψει. Διατυπώνονται αναλυτικά οι ακραία τοκογλυφικές συμπεριφορές των συμμάχων Βρετανών και των τραπεζιτών τους και γίνεται αντιληπτό ότι πέρα από την εθνική απαιτείται και οικονομική ανεξαρτησία προκειμένου να θεωρείται ένας τόπος κυρίαρχος. Στοιχεία τα οποία υποτίθεται μαθαίνουμε στην σχολειά μας, αλλά πέρα τα εύκολα, τα ηρωικά όλα τα υπόλοιπα μένουν στο σκοτάδι.
Οι συντελεστές
|