MINI John Cooper Works (09.12.2008) |
Αναζητώντας το χαμένο χρόνο.
Η συνήθεια θα επέβαλε το δημιούργημα κάποιου βρετανού λογοτέχνη ως τίτλο, αλλά το αυτοβιογραφικού περιεχομένου πόνημα του Γάλλου Marcel Proust, περιγράφει άριστα αυτό που έχει συμβεί. Εξ’ άλλου μέσα στο παγκοσμοιοποιημένο σύμπαν, πόσο βρετανικό πια, είναι το Mini;
Γενικώς και όχι αορίστως Κάθε ιδέα ικανή να σε τρελάνει, αποκτά κολοσσιαία αξία όταν γίνεται προϊόν. Αυτή ήταν η αρχή πάνω στην οποία στηρίχτηκε και η μεγάλη εμπορική επιτυχία του Mini στα swinging sixties. Επειδή όμως όλα τα πράγματα έχουν περισσότερο από μια όψη, ο sir Άλεκ Ισσιγώνης, ο εμπνευστής του αληθινού Mini φέρεται, ότι προσπαθώντας να περιγράψει τα στελέχη των αυτοκινητοβιομηχανιών, είπε: «Η καμήλα είναι ένα άλογο που σχεδιάστηκε από μια επιτροπή εξειδικευμένων στελεχών» Αν υποτεθεί ότι ο Σμυρνιός σχεδιαστής παραιτήθηκε το 1971, τρομάζει κάποιος στο τι θα έλεγε σήμερα. Ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος ο sir Άλεκ. Μάλλον μοναχικός, προτίμησε να μη δημιουργήσει οικογένεια, όπως άλλωστε και ο Proust, ενώ τη χρονιά που πέθανε ο Γάλλος (1922), ο Σμυρνιός έχασε τον πατέρα του και μετακόμισαν πένητες, με την μητέρα του μέσω Μάλτας, στην Αγγλία. Τα υπόλοιπα, λίγο ή πολύ είναι γνωστά. Ο Ισσιγώνης, εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο το 1988, ενώ 12 χρόνια αργότερα τον ακολούθησε ο John Cooper ο δημιουργός του αγωνιστικού μύθου του Mini. Σήμερα, η κληρονομιά τους πλανάται πάνω από την αυτοκινητοβιομηχανία και θα παραμένει ζωντανή όσο αποδίδει. Αν μάλιστα κρίνουμε από το John Cooper Works, το πιθανότερο είναι να αποδίδει για πολύ ακόμα. Το όχημα Το όνομα Cooper δεν μπορούσε, λόγω παρελθόντος, παρά να τοποθετηθεί σε ένα κορυφαίο προϊόν. Έτσι έχουμε το πιο γρήγορο Mini παραγωγής. Οι 208 ίπποι και το εξατάχυτο κιβώτιό του, το εκτινάσσουν από στάση στα 100 χιλιόμετρα σε 6,5 δεύτερα και η τελική του ταχύτητα αγγίζει τα 238 χλμ/ωρ. Επειδή όμως θαύματα δεν γίνονται πια να δούμε πως η ιπποδύναμη από τους 175 ίππους του Cooper S ξεπέρασε τους 200. Ο κινητήρας βασίζεται στο γνωστό υπετροφοδοτούμενο των 1,6 λίτρων, που έχει εξελίξει η BMW σε συνεργασία με την PSA Το μπλοκ κατασκευάζεται από αλουμίνιο, οι τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο ελέγχονται από δύο εκκεντροφόρους, βελτιστοποιημένης τριβής ολισθητήρες εκκέντρων και υδραυλικά στοιχεία αυτορύθμισης διάκενου βαλβίδων. Οι βαλβίδες εξαγωγής φέρουν πλήρωση νατρίου προκειμένου να ικανοποιήσουν τις αυξημένες ανάγκες ψύξης ενός κινητήρα turbo. Οι εκκεντροφόροι είναι συνθετικοί. Αντί της συμβατικής διαδικασίας χύτευσης, τα έκκεντρα κατασκευάζονται από ατσάλι υψηλής αντοχής και σφηνώνονται στον κάθε άξονα, ενώ ο εκκεντροφόρος εισαγωγής φέρει σύστημα συνεχώς μεταβαλλόμενου χρονισμού. Η αύξηση ισχύος, επιτυγχάνεται κυρίως μέσω βελτιστοποιημένης εισαγωγής και εξαγωγής, χάρη σε έναν προσαρμοσμένο υπερσυμπιεστή. Το φίλτρο αέρα, ο αισθητήρας μάζας αέρα, το σύστημα εξαγωγής και ο καταλυτικός μετατροπέας έχουν τροποποιηθεί για την αύξηση της ροής αερίων εισαγωγής και εξαγωγής. Η σχεδίαση του υπερσυμπιεστή Twin Scroll επιτρέπει την πολύ άμεση παραγωγή πίεσης υπερπλήρωσης. Η πολλαπλή εξαγωγής 4 σε 2 οδηγεί στον υπερσυμπιεστή με δύο αυλούς εισαγωγής. Τα πτερύγια του υπερσυμπιεστή περιστρέφονται από τα καυσαέρια ακόμα και στις χαμηλές στροφές, ενώ η μεγίστη πίεση υπερπλήρωσης αυξήθηκε από 0.9 σε 1.3 bar. Η μέγιστη ροπή των 260 Nm είναι διαθέσιμη από τις 1.850 rpm μέχρι τις 5.600 rpm. Ο τετρακύλινδρος κινητήρας εφοδιάζεται με άμεσο ψεκασμό βενζίνης σύμφωνα με την αρχή common rail. Μπεκ ψεκασμού τοποθετημένα εγκάρσια στην κυλινδροκεφαλή τροφοδοτούν το καύσιμο σε ακριβείς ποσότητες υπό πίεση 120 bar απευθείας στο θάλαμο καύσης. Αυτό σημαίνει ότι, η ακριβής παροχή καυσίμου είναι εγγυημένη και προσαρμοσμένη στις εκάστοτε απαιτήσεις φορτίου σε συνεχή βάση. Η μέση κατανάλωση καυσίμου στον Ευρωπαϊκό κύκλο δοκιμών βρίσκεται σε χαμηλό επίπεδο για όχημα αυτής της κατηγορίας ισχύος, καθώς όπως μας δηλώνει ο κατασκευαστής είναι 6,9 lt/100 km, ενώ η τιμή CO2 είναι 165 grams / km. Εκτός από τις αναβαθμίσεις στον κινητήρα, υπάρχουν και άλλες αλλαγές σε διάφορα μηχανικά μέρη, όπως η πιο σφιχτή ρύθμιση της ανάρτησης και οι κόκκινες δαγκάνες των μεγαλύτερων δισκόφρενων, που φέρουν το έμβλημα John Cooper Works. Η απόσταση του αμαξώματος από το έδαφος έχει μικρύνει κατά 10 χιλιοστά, οι ζάντες ελαφρού κράματος είναι 17 ιντσών (προαιρετικά υπάρχουν 18άρες) και «φορούν» ελαστικά διάστασης 205/45, ενώ στη διάθεση του χειριστή υπάρχει και αισθητήρας που προειδοποιεί για απώλεια πίεσης των ελαστικών. Εξ’ αρχής τα Mini ήταν φορτωμένα με προηγμένα ηλεκτρονικά πακέτα σταθεροποίησης της οδήγησης στον στάνταρ εξοπλισμό τους. Όπως φρένα με ABS, EBD (Electronic Brake Force Distribution), CBC (Cornering Brake Control), EDL (Electronic Differential Lock), DSC (Dynamic Stability Control). Για πρώτη φορά το DTC (Dynamic Traction Control) προστέθηκε σε αυτή λίστα. Τι ακριβώς κάνει; Επιτρέπει την αύξηση των ορίων επέμβασης με στόχο τη σταθεροποίηση, προσφέροντας έτσι πιο ελεγχόμενη ολίσθηση των κινητήριων τροχών. Έτσι, το JCW μπορεί να κινηθεί περισσότερο άνετα σε επιφάνειες με πολύ χαμηλό συντελεστή τριβής όπως ελαφρά χιονισμένους δρόμους ή σε σφικτή άμμο με ελαφρύ σπινάρισμα. Όταν το αυτοκίνητο φτάσει στο όριο παρέμβασης σταθεροποίησης, η εμπλοκή του DSC είναι εγγυημένη και στο πρόγραμμα DTC. Αν χρειαστεί, το DSC απενεργοποιείται πλήρως. Στο εσωτερικό, ο στάνταρ εξοπλισμός αποπνέει μία κομψότητα μέσα από ένα ανεπιτήδευτο και σπορ στυλ. Το δερμάτινο τιμόνι τριών ακτίνων προδιαθέτει για σπορ οδήγηση ενώ είναι η κλίμακα του ταχύμετρου φτάνει τα 260 χλμ/ωρ.Λογότυπα του JCW, συναντάμε τόσο στο κατώφλι της πόρτας, όσο και στις πλάτες των εξαίσιων Recaro, τα οποία στηρίζονται σε καλαίσθητες βάσεις με καθαρόαιμες αγωνιστικές καταβολές.Ο διάκοσμος με το ταχύμετρο στο κέντρο, την κυριαρχία των στρογγυλών σχημάτων, και το είδος των αρκετών διακοπτών, κάνει μια αρκετά πετυχημένη απόπειρα να προσομοιάσει στο εσωτερικό του κλασσικού mini, μέσα από τρέχουσες σχεδιαστικές αντιλήψεις. Στο δρόμο. Η οδική του συμπεριφορά είναι ανάλογη της πρόσφατης αγωνιστικής του κληρονομιάς και αφού ο κινητήρας, η μετάδοση, τα φρένα, η ανάρτηση, όλες οι ρυθμίσεις υιοθετήθηκαν από το αγωνιστικό του Mini challenge. Αυτές τις αγωνιστικές καταβολές του JCW τις νοιώθεις σε καλό οδόστρωμα, με γρήγορες καμπές που στο τέλος κλείνουν, σε πονηρά κατηφορικά κομμάτια με απαιτητικές αλλαγές τροχιάς, εκεί όπου τα περιθώρια σφάλματος δεν περισσέυουν. Εκεί λοιπόν, σχεδόν πάντα θα υπάρχει λίγο ακόμα που δεν έχεις «πιάσει». Εσύ θα στρίβεις με υψηλές ταχύτητες και αυτό θα υπακούει, θα ανεβάζεις ρυθμό και θα ακολουθεί, θα πιέζεις και άλλο κι’ αυτό θα περάσει ακλόνητο. Θα δυσκολευτείς να καταλάβεις το όριο και όπως σε όλες τις κατασκευές με αγωνιστικά γονίδια απαιτείται προσοχή. Στην καλή πάντα επιφάνεια πρέπει να προσπαθήσεις για να το γλιστρήσεις, τόσο αμετακίνητο είναι. Ίσως να μην ικανοποιήσει αυτούς που αρέσκονται να οδηγούν με γωνίες, αλλά είναι τόσο γρήγορο, τόσο ευθύβολο που θα αποζημιώσει και τον πλέον γκρινιάρη. Αρκετά σφικτό, χωρίς να είναι κουραστικό θα ταλαιπωρηθεί από την κακή ποιότητα των ελληνικών δρόμων όπως όλα τα αυτοκίνητα που έχουν μεγάλης διαμέτρου τροχούς και χαμηλοπρόφιλα ελαστικά.Τα πράγματα θα δυσκολέψουν σε γλιστερές επιφάνειες, με τα ηλεκτρονικά εκτός. Οι πλέον διακόσιοι ίπποι σε εμπρόσθιο άξονα δεν είναι ο ευκολότερος συνδυασμός για να οδηγηθεί γρήγορα κάτω από αυτές τις συνθήκες. Χρειάζεται προσοχή και εμπειρία, αλλά αν δεν υπάρχει το δεύτερο συστατικό μπορούν να το αντικαταστήσουν σε ένα μεγάλο βαθμό τα ηλεκτρονικά. Η κλιμάκωση του κιβωτίου των 6 σχέσεων βοηθά στην καλύτερη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του κινητήρα, ο οποίος πέραν από εξαιρετική μονάδα ισχύος, παράγει και έναν πολύ ενδιαφέροντα ήχο στους υψηλούς ρυθμούς περιστροφής. Τα φρένα είναι υπεράνω πάσης υποψίας, θα είναι παρόντα όποτε και όσο χρειαστούν. Για τους υπερβολικά απαιτητικούς, διατίθεται και μια σειρά βελτιώσεων με ελατήρια κόκκινου χρώματος, μπάρα από θόλο σε θόλο και άλλα τινά αισθητικής χροιάς. Γυρνώντας, για λίγο, πίσω Το Mini του sir Αλεκ ήταν σημαντικό όχι μόνο στην αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά και σε έναν ευρύτερο τρόπο ζωής. Δεν έδωσε μόνο μια φρέσκια, μια απολύτως νέα ιδέα στην αυτοκίνηση αλλά υπήρξε και ο συμμέτοχος ενός καινούργιου, ενός διαφορετικού τρόπου ζωής. Από αυτή την άποψη ήταν μια επανάσταση που σαφώς δεν είναι το τρέχον μοντέλο, το οποίο όμως αποκτά εξ’ ίσου φανατικούς φίλους. Οι κάπως μεγαλύτερης ηλικίας οδηγοί θα νοιώσουν, μοιραία, μια νοσταλγία για το δημιούργημα του Ισσιγώνη. Χρησιμοποιώντας τις λέξεις «επανάσταση» και «νοσταλγία» ο Albert Camys έπλεξε ένα εξαίρετο γνωμικό που λέει: «Κάθε επαναστατική πράξη, εκφράζει μια νοσταλγία για την αθωότητα και ένα θαυμασμό για την ζωή» το οποίο προφανώς τους εκφράζει απόλυτα. Για να μην αφήσουμε παραπονεμένη, την άλλη, την νεανικότερη κατηγορία, τους προσφέρουμε ένα επιχείρημα ώστε να «αντιμετωπίσουν» επιτυχημένα τους εμπειρότερους. Υπάρχει λοιπόν και η ρήση που αναφέρει ότι: «Δεν είναι ποτέ ασφαλές να νοσταλγείς για κάτι, μέχρι να είσαι εντελώς σίγουρος ότι δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να επιστρέψει» Έχει μια σοφία, η παραπάνω πρόταση έχει και ένα κυνισμό που υπαγορεύεται από τη σκληρή καθημερινότητα, που ολοένα και περισσότερο αποκλείει το παρελθόν και τα παράγωγα του. Για να μην μας γίνει και εμμονή όμως, αυτή η πάλη του παλιού με το καινούργιου ας κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε. Με Proust ο οποίος μας βγάζει από τα αδιέξοδα, δείχνοντας το ευμετάβλητο των πραγμάτων με μια σκέψη τόσο οξυδερκή όσο και απλή. «Όλες οι τελικές μας αποφάσεις, λαμβάνονται με μια πνευματική κατάσταση που δεν πρόκειται να διαρκέσει».
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό wheels & motors τ. 7, Oκτώβριος 2008
|