Το σύνολο σχεδόν της ζωής του σημαντικότατου Αμερικάνου θεατρικού συγγραφέα ήταν ένα βάσανο. Τα παιδικά χρόνια, ο αυταρχικός πατέρας, η ψυχασθένεια και η λοβοτομή της αδελφής, του, η τρυφερή θρησκόληπτη μητέρα. Αλλά και όσα ακολούθησαν μετά την καθολική αναγνώριση, καθώς ανήκει στην τυχερή και άτυχη ταυτόχρονα τάξη δημιουργών που δεν έγιναν διάσημοι μετά θάνατο. Ο αντισυμβατικός τρόπος ζωής σε συνδυασμό με την αναγνώριση ήταν και αυτά βάσανα. Εξ' άλλου ένα μέρος των χαρακτήρων, της πλοκής, των αδιεξόδων που συναντάμε στην εργοπλασία του είναι καθαρά αυτοβιογραφικά.

Ο «Γυάλινος κόσμος» είναι  κατ' εξοχήν ένα τέτοιο έργο. Όπως μάλιστα υποστηρίζουν όσοι έχουν μελετήσει σε βάθος τις δημιουργίες του, είναι το πλέον αυτοβιογραφικό.

Ο πρωταγωνιστής λέγεται Τom, όπως και το «αληθινό» όνομα του συγγραφέα (Thomas), η αδελφή του υποφέρει από ψυχική νόσο (όπως ακριβώς και η αδελφή του) ενώ στη μητέρα του συναντώνται πολλά από τα γνωρίσματα - χαρακτηριστικά της μητέρας του συγγραφέα.

Ακόμα και ο τίτλος, έχει να κάνει με μια βιωματική εμπειρία που περιγράφεται πολύ γλαφυρά στο πρόγραμμα από τις εμπειρίες του συγγραφέα μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Περιγράφει ο ίδιος με τρόπο γλαφυρό για τα “μικρούτσικα γυάλινα αντικείμενα στα ράφια” που αποτέλεσαν ένα είδος καταφυγίου, τα οποία: «ανακουφίζουν τη σκληρότητα της ζωής και την κάνουν υποφερτή για τους ευαίσθητους ανθρώπους.»

Βέβαια σε όλη τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης δεν συνάγεται από κάπου η βοήθεια αυτού του ερείσματος, του καταφυγίου. Ακόμα και στις αρκετές περιπτώσεις όπου ακούγονται κάποια λίγα σκόρπια γέλια, είναι ένα πικρό, απαισιόδοξο χιούμορ. Αντίθετα το καταθλιπτικό τρίγωνο της σιωπηλής απόγνωσης (μάνας, γιου, θυγατέρα), αυτοί οι τρεις εγκλωβισμένοι άνθρωποι, καταφεύγουν στη φαντασία ή την ψευδαίσθηση για να ξεφύγουν από την πραγματικότητα.
Όπως αναφέρει η σκηνοθέτιδα: «Στο ανέβασμά μας χρησιμοποιούμε την αρχική, πρωτοποριακή για  εκείνη την εποχή, απαίτηση του Ουίλλιαμς για προβολές που θα συμπλήρωναν τη σκηνική δράση. Εκσυγχρονίσαμε την αρχική ιδέα του συγγραφέα για σλάιντς και λεζάντες που θα σχολίαζαν τη δράση, δημιουργώντας βιντεοπροβολές σε άμεση σχέση με τη δράση και τους χαρακτήρες, αλλά κυρίως σε σχέση με την ονειρική –‘αναμνησιακή’ διάσταση του ανεβάσματος»

Αφορμή για να ανέβει ο «Γυάλινος Κόσμος» , στην κεντρική αθηναϊκή σκηνή του «Δημήτρης Χορν», ήταν και η συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννηση του συγγραφέα. Το σκηνικό χαρακτηρίζεται ως αφαιρετικό, οι φωτισμοί υποστηρίζουν έντεχνα το σύνολο και οι τέσσερεις ηθοποιοί εμφανίστηκαν μετρημένοι χωρίς υπερβολές αποδίδοντας την ουσία του δράματος.

Συντελεστές:

Μετάφραση - Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Βίντεο: Μιχάλης Κλουκίνας
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Βλάχου
Βοηθός Σκηνογράφος: Λουκία Μινέτου

Διανομή:
ΑΜΑΝΤΑ: Ναταλία Τσαλίκη
ΤΟΜ: Αντίνοος Αλμπάνης
ΛΩΡΑ:Αμαλία Νίνου
ΤΖΙΜ:Κωνσταντίνος Γαβαλάς