Φίλιππος Πλιάτσικας. Μέλυδρες κουβέντες.(22.02.2011) PDF Print E-mail

Νεφελώδες πρωινό, χειμωνιάτικης μέρας. Μεταμόρφωση. Χρωματιστό, χαρούμενο πινακιδάκι, πάνω σε μουντό γκρί φόντο. «Μέλυδρο» αναγράφει. Μάλιστα. Εδώ επιχειρεί να αυτονομηθεί καλλιτεχνικά ο τραγουδοποιός, μουσικός, ερμηνευτής Φίλιππος Πλιάτσικας.

Όπου το άγχος του δημοσιογράφου να παραμείνει συνεπής, ήταν μεγαλύτερο από την κυκλοφοριακή αταξία της Αττικής, έτσι ομού μετά του φωτογράφου κατέφθασαν νωρίτερα της προγραμματισμένης συνάντησης. Σε καλό μας βγήκε όμως, καθότι είχαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε στο νέο, κομψό, λειτουργικό στούντιο του Φίλιππου, από το ωραιότερο ζευγάρι γαλανών οφθαλμών, ονόματι Μαργαρίτα, που έχουν γεννήσει τα Σφακιά τα τελευταία 20τόσα χρόνια. Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ, δεν μοιάζει καθόλου να είναι βαρκούλα στο Σαρωνικό, αλλά ταχύπλοο στις θάλασσες υποστήριξης της μουσικής σκηνής.

Πάνω στην ώρα λοιπόν που τα Σφακιά είχαν πάρει τον έλεγχο, ακούγεται ο λυτρωτικός ήχος από το κλειδί στην πόρτα. Φιγούρα μεγάλη προβάλει, σκούρο γυαλί, μακρύ μαλλί, χιτώνιο μιλιτέρ, πρόσωπο αναγνωρίσιμο, ελαφρά αξύριστο κατά τόπους, συμπεριφορά ήρεμη.

Συστάσεις, χαμόγελα, τα λοιπά κοινωνικά. Φώτα ο φωτογράφος, cup of coffee ο καλλιτέχνης, συσκευές ηχογράφησης ο ερωτών και πάμε:

Πως πάει Φίλιππε;

Καλά. Παίζουμε σήμερα στον Πειραιά, στο passport ένα πολύ ωραίο μαγαζί, το έχουν νέα παιδιά, και ήδη μας ζητήθηκε να παίξουμε και το επόμενο Σαββατοκύριακο.

Από πότε είσαι σε θέση να καταλάβεις αν μια παράσταση θα πάει καλά;

Από την πρώτη στιγμή που φτάνω στο χώρο. Από τη διάθεση και την ενέργεια που είναι διάχυτη.

Το πλήθος του κόσμου έχει να κάνει κάτι;

Όχι απαραίτητα, αν και καλό είναι να υπάρχει κόσμος.

Γεννημένος στην Αθήνα τον όχι και τόσο κοντινό Αύγουστο του ’67, Μεγαλωμένος σε Μενίδι και Καμίνια. Λίγα λόγια για τις παιδικές, νεανικές εικόνες και μνήμες

Θεωρώ ότι πέρασα μια τυχερή παιδική ηλικία με την έννοια ότι είχα την ευκαιρία να αποκτήσω πάρα πολλές εικόνες, μεγάλωσα σε μέρος με αλάνες, με χώρους, είμαστε ελεύθεροι. Παίζαμε στους πρόποδες της Πάρνηθας. Στα Καμίνια, που κατεβήκαμε για τέσσερα χρόνια, ήταν μια άλλη πραγματικότητα. Πολλές μάντρες, πολλοί τοίχοι εργοστασίων. Τελείως διαφορετικά. Αλλά και τα δύο μέρη που χαρακτήρισαν την παιδική μου ηλικία ήταν γεμάτα εικόνες και συναίσθημα. Έφυγα πλούσιος για να πάω στην εφηβεία.

Πρόσφατα παραβρέθηκες και έδωσες παράσταση μάλιστα, στα εγκαίνια του νέου γηπέδου της Λάρισας. Είναι γνωστό ότι έχεις δεσμούς με την περιοχή, οι γονείς σου κατάγονται από εκεί. Πως σου φάνηκε αλήθεια το ξενόφερτο και τελικά ίσως αταίριαστο όνομα του γηπέδου AEL FC Arena;

Έτσι και αλλιώς πιστεύω, το έχω συζητήσει μάλιστα εκτενώς με φίλους και συνεργάτες, πως καλό είναι να γράφεις τραγούδια στη μητρική σου γλώσσα. Ξεκινώ την απάντησή μου με αυτό τον τρόπο ώστε να φθάσω στο συμπέρασμα πως θα ήταν καλύτερα να υπήρχε ένα Ελληνικό όνομα για το γήπεδο. Ζούμε όμως σε μια εποχή αγγλόφωνη, ειδικά οι νέοι άνθρωποι που κατακλύζουν τα γήπεδα και ψήφισαν στο διαδύκτιο για το όνομα, έχουν μεγαλώσει ακούγοντας κυρίως αγγλόφωνη μουσική, άρα ήταν επόμενο.

Έχεις παραστάσεις από εκείνη τη χρυσή χρονιά 87 – 88 της κατάκτησης του τίτλου; Η πρώτη και η μόνη μέχρι στιγμής επαρχιακή ομάδα που το κατάφερε.

Ήμουνα μέσα. Από το ΄82 μέχρι και σήμερα σε καλές και κακές εποχές είμαι μέσα. Έχω ζήσει στο Αλκαζάρ στιγμές ανεπανάληπτες, έχω δει καταπληκτική μπάλα.

Θέλω το σχόλιό σου για την είδηση όπου ο 37χρονος Τούρκος παίκτης της Α.Ε.Λ. Τumer Metin τράκαρε τη Ferrari του πηγαίνοντας στην προπόνηση. Ακούγεται κάπως περίεργα ή είναι ιδέα μου;

Γενικά είμαστε μια σουρεάλ ομάδα. Αν δεν είσαι κοντά στην ομάδα δεν το πολύ-νοιώθεις, αλλά αυτός που έχει γράψει τον Αστερίξ, πρέπει να έχει περάσει από την Λάρισα. Κάποιοι κανόνες που είναι παντού αυτονόητοι, εκεί δεν είναι

Πιστεύεις ότι φέτος θα σωθεί;

Ναι, αυτή η ομάδα έχει κάνει τα απίστευτα. Το είπες και πριν. Η πρώτη και η μόνη από την επαρχία που πήρε τίτλο. Αυτό κάτι λέει.


Πότε και πως κατάλαβες ότι η μουσική σε κέρδισε;

Νομίζω ήταν στα 12 - 13 μου, στο Μενίδι. Δίπλα μου κατοικούσαν 4 αδέλφια φίλοι παιδικοί, ακόμα βρισκόμαστε, εκ των οποίων ο ένας, ο Βασίλης Τέγος, είχε ήδη ξεκινήσει μαθήματα κλασσικής κιθάρας πηγαίνοντας σε ένα ωδείο κάπου στην Αχαρνών. Είχαν φτιάξει λοιπόν ένα είδος συγκροτήματος, έπαιζαν και αυτό ήταν. Ξετρελάθηκα. Ο Βασίλης είχε την υπομονή να μου μαθαίνει για δυο τρία χρόνια αυτά που ήξερε από το ωδείο. Στη συνέχεια έπρεπε να πειστεί ο πατέρας μου, που όπως οι περισσότεροι δεν έβλεπε την μουσική ως επάγγελμα. Τουλάχιστον πρόλαβε την κυκλοφορία του πρώτου μας άλμπουμ. Τον έχασα το 1990.

Από το ’89 έως 2004 που χώρισαν οι Πυξ Λαξ μεσολάβησαν τόσα. Τι ήταν για σένα αυτή η περίοδος;

Από τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής μου μέχρι σήμερα, αν όχι το πιο σημαντικό. Εκτός του ότι μεγάλωσα μαθαίνοντας πράγματα που αν δεν υπήρχαν οι Πυξ Λαξ δεν θα τα μάθαινα ποτέ, έζησα βιώματα ανεκτίμητης αξίας που τα κουβαλάω και μου είναι χρήσιμα. Μας συνέβησαν πράγματα που δεν περιμέναμε. Εμείς ξεκινήσαμε να παίξουμε μουσική από ψώνιο και καταλήξαμε να παίζουμε σε γεμάτα γήπεδα και σε sold outs συναυλίες, με δίσκους 4 και 5 φορές πλατινένιους, γεμίζαμε μεγάλους χώρους εκτός Ελλάδος. Αυτά πέρα από το ότι ήταν μοναδικές εμπειρίες, δεν φανταζόμασταν ότι μπορούν να συμβούν. Όλη αυτή η περιπέτεια είναι σαν ένας οδοστρωτήρας που σε ισοπεδώνει αλλά από την άλλη μεριά όμως μαθαίνεις και πώς να ανασταίνεσαι.

Οδοστρωτήρας;

Σωματικά, πνευματικά, ψυχολογικά, κάτι τόσο μεγάλο και τόσο έντονο δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς, ειδικά σε μικρή ηλικία.

Ίσως να είναι και από τους κυρίαρχους λόγους που στρέφουν τους καλλιτέχνες στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά.

Ναι σίγουρα. Μπορεί να μην το χωράς.

Πως ήταν η επόμενη μέρα μετά την απώλεια του Μάνου;

Το πρώτο σοκ το είχα περάσει με την απώλεια του πατέρα μου το ’90. Όπως και ο Μάνος έφυγε από την καρδιά του. Ήταν απρόσμενο. Στον Μάνο είχαν περάσει τα χρόνια, μπορούσα να διαχειριστώ την απώλεια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πόνεσα λιγότερο. Όσο και αν φαίνεται αντιφατικό, πιστεύω ότι ο θάνατος τόσο αγαπημένων ανθρώπων, μας παρακινεί να ζήσουμε, να αφαιρέσουμε τα περιττά. Αυτή η σκέψη, μου λιγόστεψε κάπως την οδύνη.

Έχεις κάνει λόγο για μανιώδη και ύποπτη υπερπροβολή καλλιτεχνών που δεν είναι εμπορικοί. Τι εννοείς;

Εννοώ ότι αν ως δισκογραφική εταιρεία έχεις ονόματα που σου κάνουν 400.000 πωλήσεις χωρίς video clip, γιατί συνεχίζεις να επενδύεις σε κάποιον που δεν έχει υπερβεί ούτε τις 30.000 έχοντας μάλιστα πίσω του ένα στρατό αδρά αμειβομένων, stylists, κομμωτριών, σκηνοθετών, managers που τελικά σε βάζει μέσα. Ποιος ο λόγος; Κάτι γίνεται. Μίζες; Bonus από άλλες πηγές; Κάτι.

Δισκογραφικές και πειρατεία. Μήπως αν ήθελαν οι πρώτες να εξαλείψουν τη δεύτερη θα ήταν πιο εύκολο αν είχαν πιο προσιτές τιμές στα προϊόντα τους;

Μακάρι να ήταν έτσι απλό. Πέρα από τα τεράστια λάθη που έκανε η ίδια δισκογραφία σπαταλώντας χρόνο, χρήμα σε είδη μουσικής εύπεπτα, αδιάφορα, ας μην ξεχνάμε ότι το κόστος παραγωγής είναι υψηλό, διότι υπάρχουν πολλοί που εργάζονται, τεχνικοί, δικαιώματα στούντιο που πρέπει να πληρωθούν κλπ. Επίσης άλλο ένα σφάλμα, ήταν πως χωρίς να υπάρχει λόγος πριν από μερικά χρόνια έβαζαν δίσκους καταλόγου, σημαντικές δουλειές δηλαδή, μέσα σε εφημερίδες ή περιοδικά. Λέω χωρίς να υπάρχει λόγος, διότι οι πωλήσεις ήταν υψηλές τότε. Τέλος ήρθε το Internet και το προβληματικό κλίμα ολοκληρώθηκε. Ευτελίστηκε και το προϊόν. «Έλα μωρέ» σου λέει ο άλλος, «ένα cdάκι είναι, γιατί να το πληρώσω;»

Τώρα αν θες τη γνώμη μου, ναι ίσως είναι ακριβό, αλλά από την άλλη, γιατί σου περισσεύουν 12 € για να πιεις ένα ποτό στου Ψειρή ακούγοντας όποια μπαλαφαρία παίζει ο κάθε dj και θεωρείς πολλά να δώσεις τα ίδια χρήματα να αγοράσεις ένα cd που κάποιοι μπορεί να έχουν εργαστεί 12 μήνες;

Και να σε πάω και άλλού. Ας υποθέσουμε ότι κατά τι κρίση μου η Jaguar π.χ. διαθέτει τα αυτοκίνητά της πιο ακριβά από ότι θα έπρεπε. Αυτό μου δίνει εμένα το δικαίωμα να πάω σε μια αντιπροσωπεία να σπάσω τη βιτρίνα να πάρω μια και να φύγω; Όχι. Θεωρείται αυτονόητο ότι δεν μπορείς να το κάνεις. Γιατί συμβαίνει λοιπόν στο τραγούδι. Διότι μπορείς! Ε! αυτό λέγεται ασυδοσία. Λέγεται κλοπή.

Πιστεύεις ότι μπορεί να συμμαζευτεί;

Βεβαίως και μπορεί. Είναι η δειλία των πολιτικών που το αποτρέπει. Ο Σαρκοζί το πέρασε. Ένας κατά την κρίση μου ακατάλληλος, κι όμως το επέβαλε. Κατεβάζεις ότι θέλεις και πληρώνεις. Ελάχιστες αντιδράσεις. Εδώ είναι η δειλία των πολιτικών και ο τρόμος του πολιτικού κόστους.

Πολιτική, οικονομική κρίση, συμπεριφορές, μέλλον. Τι λες;

Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη πληροφόρηση, παρεμβατικότητα, ενδιαφέρον. Τα πράγματα αλλάζουν. Δεν μπορώ εγώ να είμαι αδιάφορος, σε τι τιμή π.χ. θα έχει ο επιχειρηματίας την είσοδο στο μαγαζί που παίζω. Δεν μπορεί να έρχεται ο κόσμος να μου παραπονιέται για αυτό και εγώ να ενδιαφέρομαι μόνον για τον εαυτό μου.

Είχα πρόσφατα μια περιπέτεια. Παρήγγειλα ένα Alfa Romeo, αλλά τα χρήματα που έδωσα στον dealer χάθηκαν. Εν πρώτοις είχα μια πολύ θετική αντιμετώπιση από την αντιπροσωπεία στην συνέχεια όμως αδιαφόρησαν πλήρως. Το σχόλιό μου είναι συμβολικό. Δεν το κάνω θέμα για τα χρήματα, αλλά για να δείξω ότι πρέπει να υπάρχει μια συνολική ευθύνη. Είμαστε σε μια καμπή που όλοι πρέπει να ματώσουμε, να δείξουμε ένα πρόσωπο αλληλεγγύης, να στηρίξουμε και να στηριχτούμε. Έχω την εντύπωση ότι αν δεν ματώσουμε τώρα, αργότερα θα είναι πολύ πιο οδυνηρό. Δεν υπάρχει επιλογή. Πρέπει να βρούμε τρόπους και μηχανισμούς.

Πόσο εξυπηρετούν οι επαφές των καλλιτεχνών με ανθρώπους της εξουσίας;

Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Υπάρχει μια υποκρισία αυτό είναι σαφές. Κι από τις δύο πλευρές. Εξ άλλου και ως συγκρότημα είχαμε αρνηθεί εμφανίσεις αντίστοιχου περιεχομένου. Θέλω να ελπίζω όμως ότι, ο Bono π.χ., που ηγείται μιας πολύ σημαντικής μπάντας προσέφερε έστω και ελάχιστα με τις προσωπικές του επαφές με τους ηγέτες των κρατών. Ελπίζω ότι χρόνος θα δείξει ότι δεν ήταν μόνον βιτρίνα.

Η προβολή που απολαμβάνεις ως ανεγνωρισμένος καλλιτέχνης υπάρχουν στιγμές που σε κουράζει;

Δεν θα το έλεγα. Πολύ λίγες στιγμές. Είναι πολλά χρόνια που κάνουμε μουσική που έχει απήχηση, έτσι είναι και αυτό ένα κομμάτι της ζωής. Είναι και κάτι άλλο όμως. Εκείνοι που ακούνε τη μουσική τη δική μας δεν είναι τόσο αδιάκριτοι να σε φέρουν σε δύσκολη θέση. Χωρίς να χωρίζω τον κόσμο σε ομάδες, νοιώθω ότι υπάρχει μια σχέση σεβασμού. Ακόμα και το ίδιο κοινό αλλιώς συμπεριφέρεται σε μια μεγάλη πίστα, αλλιώς σε εμάς. Έχει να κάνει με τι καταθέτει ο καλλιτέχνης.

Αν η αγάπη είναι αμάξι με φτερά, όπως έχεις τραγουδήσει, τότε τι να είναι η τέχνη;

Μάλλον τα φτερά.

Πως φαντάζεσαι τον Φίλιππο 10 χρόνια αργότερα;

Ααα! δεν μπορώ να πάω τόσο μακριά. Δεν το έχω κάνει ποτέ.

Εντάξει, τότε μίλησε για το 11!

Έχουμε περιοδείες μέχρι τον Μάρτιο και το καλοκαίρι μας περιμένει μια πρόκληση. Οι Πυξ Λαξ θα ξαναβρεθούν και θα ξαναπαίξουν μαζί για 5- 6 συναυλίες σε μεγάλους χώρους.

Τι σημαίνει μέλυδρο;

Δεν θα τη βρεις στο λεξικό. Τη φτιάξαμε εμείς τη λέξη. Είναι από μέλι και ύδωρ.

 

δημοσιεύτηκε και στο περιοδικό Car & Driver τ.254 Φεβρουάριος 2011.