Τα κίτρινα κάγκελα – (Σαββάτο 28 Ιουνίου 2025) |
![]() |
![]() |
![]() |
Μια από τις πρώτες αποτυπωμένες εμφανίσεις τους, την εντοπίζουμε στον τερματισμό του 29ου Δ.Ρ.Α. τον Μάιο του ΄82 στο Καλλιμάρμαρο. Εκεί οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες, εκεί ο τελικός με την Slavia Praha, εκεί η αποθέωση του kitsch επί junta, εκεί εκδηλώσεις για το Δ.Ρ.Α., εκεί η πρόσφατη συναυλία για τον Μίκη, αλλά και τόσα άλλα. Κάτι σαν πολιτισμικό χωνευτήρι πασών των τάσεων. Μεταξύ μας, όλη η Ελλάδα κάπως έτσι είναι. Εκεί και τότε λοιπόν, αντικρίζουμε τα κίτρινα κάγκελα της οργάνωσης στην προσπάθεια να οριοθετηθεί ο χώρος. Διακρίνεται το νο 16 στο λευκό φόντο της Βιολέτας των Γιώργου Μοσχού - Αλέξη "Σημετρά ΙΙ" Κωνσταντακάτου που τερμάτισαν πέμπτοι ανάμεσα στο ζεύγος Mehta και τον Jimmy MCRae. Ήταν η μόνη, μέχρι στιγμής, χρονιά που το Δ.Ρ.Α. κατακτήθηκε από αμιγώς γυναικείο πλήρωμα. Μ. Mouton & F. Pons, αξιοποιώντας την τεχνική ανωτερότητα των quattro, άφησαν πίσω τους τις Ascona των W. Rohrl & H. Toivonen.
Ο αγώνας αποκτούσε μεγάλη δημοφιλία, τα πλήθη συνέρρεαν και κάποιοι χώροι έπρεπε να παραμείνουν για αποκλειστική χρήση των συμμετεχόντων και των οργανωτών. Μέχρι τότε η κατάσταση εξυπηρετείτο διαφορετικά. Λίγοι πάσσαλοι μερικές δεκάδες μέτρα σχοινί, όπως το βλέπουμε στο χώρο επιτηρουμένης στάθμευσης στο 23ο στη Γλυφάδα, τον Μάιο του ’78 τότε που τα Αστερία ήταν πιο ξεχωριστά, πιο αστέρια.
Φτάνουμε στο 39ο, Μάιος του ’92, το Δ.Ρ.Α. έχει Ακρόπολη των Αθηνών, έχει χορηγούς από τον ιδιωτικό τομέα, έχει και τον Τζώνυ θεατή που κάτω από την σκιά της ομπρέλας του διοργανωτή, στηρίζεται στην πρώτη σειρά από αυτά τα κίτρινα κάγκελα και στα 78 του χρόνια αντικρίζει την gr. N του Delta του Gilberto Pianezzola. Στην μνήμη του, σίγουρα θα χόρευαν με την δέουσα νοσταλγία οι εικόνες των νιάτων του με την two ten, τα Kadett, τις Αscona, τότε που επιχειρούσε με το ακατάβλητό του πείσμα. Ειρήσθω εν παρόδω τέτοια φωτογραφία από τον φετινό αγώνα, δεν θα έχει κανένα πλήρωμα που συμμετείχε.
Προχθές, Πέμπτη, τα κίτρινα κάγκελα απλώθηκαν πέριξ του καταπιστεύματος του Ευάγγελου Ζάππα, προκειμένου να οριοθετηθεί η επονομαζόμενη Super Special Stage η οποία σε τίποτα δεν δικαιολόγησε καμία από τις τρείς λέξεις που την ορίζουν. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα μπροστά στο χάος που προξένησε η ίδια η ιδέα, να πραγματοποιηθεί μέρα και ώρα εργάσιμη, εν μέσω καύσωνα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Η ακύρωση της τελετής εκκίνησης, γεγονός πρωτοφανές, η καθυστέρηση έναρξης της και SSS επονομαζόμενης κατά 83 λεπτά και μια πάνδημη διαμαρτυρία για την ταλαιπωρία που υπέστη σημαντικό τμήμα των αυτοχθόνων δεν ήταν παρά μια ακόμα ένδειξη ότι το Δ.Ρ.Α. είναι πλέον περισσότερο προϊόν και λιγότερο οτιδήποτε άλλο. Από την προχθεσινή μέρα, ας κρατήσουμε τα νεανικά χέρια που πάλλονταν με σφρίγος πίσω από τα κίτρινα κάγκελα, δίνοντας παλμό στα πληρώματα που στριφογύριζαν γύρω από τα εμπόδια της δεξιοτεχνίας στον περιβάλλοντα χώρο του Ζαππείου. Προφανώς οι νεαροί αυτοί θεατές, σε σχέση με την επαφή τους με το σπορ, θα έπρεπε να έχουν καλύτερες εικόνες, περισσότερες προοπτικές, πιο διαλεκτό μέλλον. Αλλά, αυτά, εντάσσονται στα μικρότερα θέματα που ταλανίζουν τον τόπο. Μολοντούτο η ευρύτερη εικόνα από το Ζάππειο, δεν παύει να είναι άλλο ένα βήμα στην πορεία της αξιοθαύμαστης ιδιότητάς μας να τσαλακώνουμε τόσο βάναυσα, νεοπλουτίστικα, κουτοπόνηρα κάτι ενδιαφέρον, σημαντικό, όμορφο, και να το ανταλλάσσουμε με διάφορα ψιλικά, τυλιγμένα σε λαμπερό περιτύλιγμα. Για όσους δεν πιστεύουν ότι το αποτύπωμα του Δ.Ρ.Α., τα αρκετά τελευταία χρόνια, έχει αρνητική επίδραση στο ημεδαπό μότορσπορ μια ανάγνωση εδώ: Τα νούμερα του Δ.Ρ.Α., ενδεχομένως τους κομίσει μια άλλη προοπτική επί του θέματος. Ούτε, ασφαλώς, είναι τυχαίο ότι συνοδοιπόρος ή έστω ιδεολογικός σύμμαχος της συμπολίτευσης και σοβαρός Τύπος ύψωσε λογική φωνή κριτικής. Περισσότερα εδώ: Τα εντός, τα εκτός και τα λοιπά Για το τέλος ας θυμηθούμε ότι τα κίτρινα κάγκελα υπήρξαν, μαζί με άλλα υλικά, σημείο τριβής ανάμεσα στην αναδυόμενη Ομοσπονδία και την καταρρέουσα Λέσχη στα βαριά χρόνια των Μνημονίων. Όσοι είχαν παράπονα από την πρώτη, όσοι διαμαρτύρονταν για τη δεύτερη ας παρηγορηθούν με το γεγονός ότι οι τρέχουσες συνθήκες έχουν πολλά να ζηλέψουν από το παρελθόν μα τίποτα από το παρόν. |