Πριν μια εβδομάδα άνθρωπος δικός μου, ευγενής και ανοικτός, σχεδόν υποχρεώθηκε να δει τα δυο τελευταία επεισόδια του «drive to survive». Επιδερμική επαφή είχε με το σπορ, και αυτό μόνον διότι ο πρώτος του εξάδελφος ήταν σπουδαίο χέρι στον Ελληνικό χώρο, η δε πρώτη του σύζυξ είχε παλέψει και αυτή στα όμορφα της νιάτα τόσο με δυο, όσο και με τέσσερις τροχούς. Κάθισε λοιπόν μπροστά δέκτη και με μια σειρά από ερωτήσεις, άρχισε να μπαίνει στο νόημα. Προχθές λοιπόν Σαββάτο, ερώτησε: «Μήπως έχει G.P. αύριο να χαζέψουμε;».

Τούτη είναι μια πρώτη απόδειξη, του πόσο καλά δουλεύει το σύστημα. Ότι, δηλαδή, το περιτύλιγμα είναι λαμπερό, το περιεχόμενο ζουμερό, η προβολή πέρα από εύστοχη κυριολεκτικά κυριαρχική, ώστε να έχει τη δύναμη να έλξει γρήγορα ακόμα και έναν απόμακρο. Αν αυτό απομακρύνει τον θεσμό από τις ρίζες του, ας το χαρακτηρίσουμε ως το τίμημα της ανάπτυξης. Δεν έχει καμία σχέση η F1 και γενικότερα το υψηλό επίπεδο διεθνών αγώνων αυτοκινήτου, τώρα πλέον κάπως κυνικά αποκαλούμενο και ως προϊόν, με ότι υπήρχε πριν 30 χρόνια. Για πιο παλιά ούτε συζήτηση. Οι εποχές των Mille Miglia, Targa Florio, Copa Acerbo είναι μια μακρινή, θολή ενίοτε και θανάσιμη ανάμνηση.

Ο οργανισμός ολοένα μεγαλώνει και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, απαιτεί ολοένα περισσότερη ενέργεια, δηλαδή μεγαλύτερα έσοδα. Συνεπώς αναζητεί ογκωδέστερο πελατολόγιο και αυτού του είδους η προβολή είναι ένας σίγουρος τρόπος να αποκτηθεί. Για να γίνει δε, γίνει το προϊόν πιο ελκυστικό, επιστρατεύονται όλες οι τεχνικές που απαιτούνται για την  προώθηση των αγαθών.

Εν προκειμένω οι ψηφιακές πλατφόρμες που παρέχουν ένα αφάνταστα πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό, απότοκο λήψεων εκατοντάδων καμερών, σκηνοθετημένο, μονταρισμένο δεξιοτεχνικά, σερβιρισμένο με τις απαραίτητες δόσεις δράματος, χιούμορ και κουτσομπολιού, σε ένα περιβάλλον που ούτως ή άλλως ενυπάρχει το γόνιμο έδαφος για όλα τα προηγούμενα. Ακόμα και ο τίτλος της σειράς, επιχειρεί να σε τραβήξει. Και το καταφέρνει με τη συνδρομή μιας επιτηδευμένης επίδειξης πλούτου και λάμψης, πρώτης τάξεως δέλεαρ για όσους γοητεύονται από όσα δεν θα αγγίξουν ποτέ.

Δεν είναι απαραίτητα κατακριτέο αυτό. Πιο πολύ αναμενόμενο είναι. Στον 21ο αιώνα η επίδραση της εικόνας είναι μεγαλύτερη από ποτέ, κολοσσιαία.