Ο πρόσφατος θάνατος του Gene Hackman, που αποχαιρέτησε τα εγκόσμια πλήρης ημερών, εμπειριών και διακρίσεων μας προσέφερε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εκτιμήσουμε την κινηματογραφική εξέλιξη, όπως τουλάχιστον εκπορεύεται από την Μέκκα του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Ο Hackman που δοκιμάστηκε και κουράστηκε πολύ για να φτάσει να γίνει αυτό που έγινε, κέρδισε το πρώτο του χρυσό αγαλματίδιο το 1971 για την ερμηνεία του ως σκληρός Νεοϋορκέζος ντεντέκτιβ ονόματι Jimmy "Popeye" Doyle. Ήταν 41 χρονών και εργάστηκε κάτω από τις οδηγίες του κατά πέντε χρόνια νεότερού του William Friedkin, στην ταινία «The French Connection», το σενάριο της οποίας αντλούσε στοιχεία από πραγματικά συμβάντα.

Σφιχτή, σκοτεινή, απαισιόδοξη παραγωγή μας έδωσε μια εικόνα των αδιεξόδων της μεγαλούπολης εκείνης της εποχής. Στοίχισε 2 εκατομμύρια δολάρια και πέρα από τα πέντε Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, Α΄ ανδρικού ρόλου, διασκευασμένου σεναρίου, μοντάζ) έφερε στα ταμεία 20th Century Studios, 75 εκ. δολάρια.

Τριάντα χρόνια αργότερα, ο Hackman ήταν 71 χρονών, είχε ένα ακόμα Όσκαρ Β΄ανδρικού ρόλου, από την ερμηνεία του ως διεφθαρμένου σερίφη "Little" Bill Daggett στο εξαιρετικό ουέστερν «Unforgiven» του Clint Eastwood, και δεκάδες άλλες διακρίσεις από αντίστοιχες ερμηνείες.

Δέχεται τότε να παίξει στην ταινία «The Royal Tenenbaum». Ήταν η τρίτη σκηνοθετική απόπειρα του Wess Anderson, ο οποίος θα μπορούσε να είναι και εγγονός του. Στα 32 του χρόνια δεν ήταν ακόμα ευρύτατα γνωστός και εργαζόταν πάνω σε ένα στυλ αφήγησης που απείχε έτη φωτός από αυτό που ήταν συνηθισμένος ο Hackman. Μολοντούτο συγκέντρωσε γύρω του έναν γαλαξία γνωστών ή αναδυόμενων ηθοποιών. Σε συνέντευξη του, ο μεγαλύτερος εξ αυτών, ο Bill Murray, εξιστόρησε πόσο πολύ πίεσε ο γηραιός ηθοποιός τον νεαρό σκηνοθέτη, απότοκο των τόσο διαφορετικών εποχών που εκπροσωπούσαν.

Το αποτέλεσμα, σε κάθε περίπτωση, δικαίωσε τη συνεργασία διότι πέρα από τις θετικές κριτικές, τις διακρίσεις και τα βραβεία, απέφερε στα ταμεία των παραγωγών 71,4 εκ. δολάρια από τα 21 που χρειάστηκαν για την δημιουργία της.

Έκτοτε ο Hackman θα συμμετείχε σε δυο ακόμα ταινίες, πριν δώσει οριστικό τέλος στην πλούσια καριέρα του το 2004, στα 74 του χρόνια. Παράλληλα, η πορεία του Anderson θα οδεύει από το καλό στο καλύτερο με αριστουργήματα όπως το «Hotel Budapest» δίνοντας στο κινηματογραφικό κοινό τη δική του πρωτότυπη και οπωσδήποτε εκκεντρική ματιά, πάνω σε θέματα θλίψης, απώλειας, αθωότητας και δυσλειτουργικών οικογενειών.