Ο 20ός αιώνας κληροδότησε την ανθρωπότητα με περισσότερα από 100 εκατομμύρια θύματα των πολέμων. Aν αυτός ο αριθμός φαίνεται  υπερβολικός είναι διότι πέρα από τους δυο Π.Π. τον πόλεμο της Κορέας, της Ινδοκίνας, την εισβολή στο Αφγανιστάν, τον δικό μας Εμφύλιο, των γειτόνων Γιουγκοσλάβων, τον πόλεμο στον Κόλπο και τους Αραβοϊσραηλινούς, λησμονούμε τις συγκρούσεις σε Λίβανο, Καμπότζη, Κονγκό, Μποτσουάνα, Γουινέα, Λιβερία, Αφγανιστάν, Υεμένη, Αλγερία, Σιέρα Λεόνε, Σομαλία, Ρουάντα, Νεπάλ, Ιράν, Ιράκ, Ναγκόρνο Καραμπάχ, Σρι Λάνκα, Αμπχαζία, Ερυθραία, ανατολικό Τιμόρ και ο κατάλογος είναι έτι μακρύτερος.

Στον 21ο αιώνα, χωρίς να έχουν σβήσει πολλές από τις φλόγες του 20ού, προστέθηκαν αρκετές ακόμα εκ των οποίων οι πλέον αιματηρές συγκρούσεις σημειώθηκαν σε Συρία, Νταρφούρ, Ιράκ, Μπόκο Χαράμ, Ουκρανία και ασφαλώς στη Γάζα. Πέρα από την εκατόμβη των αμάχων, την καταστροφή υποδομών, την ισοπέδωση πόλεων, οι συγκρούσεις εγείρουν τεράστια κύματα μεταναστών, που μοιραία δημιουργούν αντίστοιχα προβλήματα. Αν σε αυτά προστεθεί η κλιματική αλλαγή, καθώς και η απουσία ηγετών σε παγκόσμια κλίμακα με αντίληψη, ικανότητες και βούληση το πράγμα γίνεται απαισιόδοξο.

Διότι το να δήλωνε ένας πολύ φιλόδοξος και ολίγον γραφικός επιχειρηματίας, ότι θα μετατρέψει τη λωρίδα της Γάζας σε τουριστική Ριβιέρα θα ήταν κάπως αστείο αν, προς στιγμή, ξεχνούσαμε την τραγωδία του τι έχει συμβεί εκεί. Αλλά να το φέρνει ως επίσημη πρόταση ο ηγέτης της πιο ισχυρής χώρας του πλανήτη, το μαύρο χιούμορ παραχωρεί τη θέση του σε αγωνία για το μέλλον.

Την ίδια περίπου χρονική στιγμή δεν ακούστηκε και πολύ μια είδηση όπου σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε., περισσότερες από 100 γυναίκες κρατούμενες βιάστηκαν και στη συνέχεια κάηκαν ζωντανές κατά τη διάρκεια απόδρασης εκατοντάδων κρατουμένων ανδρών, από φυλακή της πόλης Γκόμα του Κονγκό.

Αντίθετα η είδηση που ακούστηκε πολύ περισσότερο ήταν η ένωσις εις γάμου κοινωνία μεσήλικα, αλλοδαπού, εκπτώτου πρίγκιπος, όστις έλαβε όλως προσφάτως την ελληνική ιθαγένεια, μετά θυγατέρας γνωστότατου πρώην ποδοσφαιρικού παράγοντα, μέλους ισχυρότατης οικονομικά οικογενείας.

Επ' αυτού, αν γυρίσουμε 90 χρόνια πίσω το ρολόι της Ιστορίας, στις 10 Απριλίου 1935, και ενώ διανύουμε την περίοδο που χαρακτηρίζεται ως Β΄Ελληνική Δημοκρατία, ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών της πατρίδας μας, Παναγιώτης Πιπινέλης, γράφει στον πρεσβευτή στο Βερολίνο Αλέξανδρο Ρίζο - Ραγκαβή: «Ετοιμάζομεν εδώ μιαν συστηματικήν εργασίαν προπαγάνδας, ήτις θα αρχίση εκδηλούμενη βαθμιαίως. Εις αυτήν δύνασαι πολύ να μας βοηθήσης ως και όλοι οι εν τω εξωτερικώ φίλοι μας. Και ιδού πως: να γράφονται άρθρα υπέρ της πανιμορθώσεως εις τα ξένας εφημερίδας τα οποία ημείς να αναδημοσιεύωμεν εδώ. επίσης να γράφωνται επιστολαί ιδιωτικαί υπό το αυτό πνεύμα προς εδώ σημαίνοντα πολιτικούς, να γίνονται διαλέξεις κλπ. Με το Λονδίνο και το Παρίσι συνεννοήθην σχετικώς και ήρχισε η ανάλογος εργασία. Από το Βερολίνον θα ηδύνατο επίσης να γίνη το ίδιον». (1)

Η συνέχεια του γνωστότατου για τα φιλοβασιλικά του φρονήματα Π. Πιπινέλη, δεν είναι τυχαίο ότι παρασημοφορήθηκε από τρείς βασιλείς, υπήρξε η αναμενόμενη. Αφού παραιτήθηκε από το διπλωματικό σώμα, έλαβε εντολή σχηματίσεως κυβέρνησης από τον Παύλο στο ταραχώδες θέρος του 1963. Ακολούθως ανέλαβε το Υπουργείου των Εξωτερικών υπηρετήσας την χουντική κυβέρνηση μέχρι του θανάτου του, τον Ιούλιο του 1970.

(1). αρχείο Α. Ρίζου - Ραγκαβή, Ακαδημία Αθηνών φακ.27, από το βιβλίο του Μιχάλη Κούμη: 1936 Η επιβολή της δικτατορίας Μεταξά.