Την προηγούμενη φορά που είχα παρακολουθήσει «Παλάδιο» ήταν το 1987. Νυχτερινός αγώνας με εννέα ε.δ. συνολικού μήκους 81 χλμ. Από δυο φορές οι Αγ. Μερκούρης, Στεφάνη, Σκούρτα, Ριτσώνα, και μια η Αλίαρτος. Συγκέντρωσε 84 συμμετοχές, 79 πληρώματα πήραν εκκίνηση το τελευταίο βράδυ του Οκτωβρίου, 55 αντίκρισαν την καρώ σημαία, την πρώτη μέρα του Νοεμβρίου.

^{Σαββάτο 31 Οκτωβρίου 1987. Άγιος Μερκούρης. πράσινος, ακόμα με 037.}

Έκτοτε πέρασαν 36 χρόνια και το φετινό, 43^ο «Παλάδιο» είναι, σε όλα περίπου, στην μέση. Δήλωσαν συμμετοχή 40 πληρώματα, εκκίνησαν 38, τερμάτισαν 28. Αν μάλιστα αφαιρεθούν και οι 9 συμμετοχές - τερματισμοί των ιστορικών οχημάτων, το νούμερο φτωχαίνει έτι περαιτέρω. Όλα τούτα σε έναν αγώνα με δυο ε.δ. και μια ημιαστική που επαναλαμβάνονται τρείς φορές, συνολικού μήκους 52 χλμ. Στα ενημερωτικά ψηφιακά φυλλάδια εντοπίζονται δυο δεκάδες υποστηρικτές. Μα πουθενά «Π.Α.Λ.Α.Σ.», πουθενά «Ε.Λ.Π.Α.». Αντιθέτως Ο.Μ.Α.Ε., «Start Line» παρούσες. Στο καίριο ερώτημα: Καλύτερα; Μια πρώτη, ευθεία απάντηση, είναι: Διαφορετικά.

^{Σαββάτο 14 Δεκεμβρίου 2024. Μέγαρα, & Stratos.}

Στο τέλος του 1986 βρίσκονταν σε κυκλοφορία 1.339.710 επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσεως. Στο τέλος του 2023 ήταν 5.877.759. Γίνεται σαφές ότι αυτός ο υπερτετραπλασιασμός του πλήθους των αυτοκινήτων, όχι μόνο δε πέρασε στο ημεδαπό μότορσπορ αλλά αντιθέτως οι συμμετοχές περιορίστηκαν σε κάτω από τις μισές.

Αν μάλιστα πάμε μια ακόμα μια δεκαετία πιο πίσω, στο 1977, το «Παλάδιο» είχε 110 συμμετοχές, 20 στο ενιαίο, όπου τερμάτισαν οι 18 και 90 στην ελεύθερη κατηγορία, όπου τερμάτισαν οι 70. Δημοσιεύτηκε μάλιστα η πληροφορία ότι η Λέσχη αναγκάστηκε να αρνηθεί 7 - 8 συμμετοχές. Με 360 χλμ., όλα νυκτερινά και 13 ε.δ. ήταν η χαρά των νέων αλλά και των πιο έμπειρων πληρωμάτων. Μπορεί οι αριθμοί να μην τα μαρτυρούν όλα, αλλά όσα περιγράφουν είναι ακλόνητα.

Διοικητικά το σπορ ζει στις μέρες μας εποχές Ομοσπονδίας, κάτι σαν απόμακρη ονείρωξη για το μακρινό ’87 όταν η Λέσχη κάλπαζε με τον πρόεδρο της πανίσχυρο, εγκατεστημένο στην κορφή της εξουσίας του ημεδαπού μότορσπορ και συχνά, αν όχι πάντα, απόμακρο από την βάση του.

Σαββάτο 14 Δεκεμβρίου 2024. Μελετάκι, στα μαύρα & Stratos.

Στο κοντινότερο παρελθόν, δύο υπήρξαν ατυχίες, οι αναποδιές που βίωσε η Ομοσπονδία.

α. Η πρώτη της διοίκηση ήταν σαν μετονομασία του φτωχότερου αγωνιστικού τμήματος στην ιστορία της Λέσχης, συνεπώς: ποια αλλαγή; Τα παρακμιακά φαινόμενα παρέμεναν, δίχως την όποια λάμψη, την όποια φυσική αδράνεια του ονόματος της Λέσχης, όπου πολλά κυλούσαν ερήμην.

β. Η επόμενη διοίκηση έπρεπε να διαχειριστεί όλα τα απόνερα από τη βαθιά κρίση που κόμισαν τα αλλεπάλληλα Μνημόνια, σε συνδυασμό με τους λανθασμένους οικονομικούς χειρισμούς της σε επίπεδο Δ.Ρ.Α. όπου λειτούργησε ως τράπεζα προσφέροντας καταφύγιο σε ιδιώτη άνευ εγγυήσεων και μια αδυναμία να παρατάξει σοβαρή άμυνα σε δίκαιες κριτικές ή στις άδικες επιθέσεις που δέχτηκε. Όταν δε, ενεπλάκησαν νέες δυνάμεις στη διαχείριση του Δ.Ρ.Α., οι οποίες ανέτειλαν με αβάντα το κρατικό χρήμα και αμέριστη ισχυρή κομματική στήριξη, το θέμα περιπλέχτηκε ακόμα περισσότερο, χάνοντας κάθε ίχνος σωστού προσανατολισμού. Η όποια έννοια του σπορ υποχωρούσε, πίσω από έναν άνευ προηγουμένου καιροσκοπισμό που ερχόταν με πανηγυρικό επαρχιωτισμό εν χορδαίς και οργάνοις.

Ας εκτιμήσουμε ως σημάδι αισιοδοξίας την παταγώδη αποτυχία κατάκτησης της διοίκησης της Ομοσπονδίας στις πρόσφατες αρχαιρεσίες, από εξωγενείς δυνάμεις ενός κομματικού πυρήνα, σφόδρα υποστηριζόμενες από ξεπερασμένους κάθε είδους ημιπαράγοντες.

Φτάσαμε έτσι στο φετινό «Παλάδιο», που φαντάζει ως ένας ταλαίπωρος πτωχός συγγενής σε σχέση με τους προγόνους του, σε ότι αφορά το πλήθος των συμμετοχών. Και αν δεν υπήρχε ο πανταχού παρών ελληνικός εφοπλισμός να γεμίσει τα ώτα μας με τους θεσπέσιους ήχους από τις V6 Dino Ferrari ψυχές του δημιουργήματος του οίκου Bertone, μάλλον θα κάναμε κάτι διαφορετικό, το Σαββάτο, αντί να τρέχαμε στο Μελετάκι και την Μεγαρίδα.

Σαββάτο 14 Δεκεμβρίου 2024. Μελετάκι, στα μαύρα & Κλειώ.

Όσοι, βέβαια, ήταν παρόντες στο Αλεποχώρι την νύκτα της 19^ης Φεβρουαρίου του 1978, πρώτης ε.δ. του Πελοποννήσου, όταν το σκοτάδι της νύχτας έσπασε για πρώτη φορά από τις δέσμες των Carello της "ελληνικής" Stratos, έχουν να διηγηθούν πιο ζουμερές, πιο μελωδικές ιστορίες.

Τι να κάνουμε όμως; ο κόσμος αλλάζει. Κάποιοι στεναχωριούνται, κάποιοι επιχαίρουν.

Ζούμε σε έναν ολοένα διαφοροποιούμενο περιβάλλον. Ορίστε μια εικόνα της διαφοροποίησης του τότε με το τώρα. Στο εξώφυλλο του Life εκείνου του Νοέμβρη του ‘87, ξύνεται μια πληγή που δεν έλεγε να κλείσει ακόμα και 14 χρόνια μετά την αποχώρηση του τελευταίου Αμερικανού από την Ινδοκίνα. Ερευνά 25 περιπτώσεις ανδρών που πιστεύεται ότι βρίσκονταν ακόμα κρατούμενοι στο Βιετ Ναμ. Κάτι που όμως δεν απέτρεψε την δυτική υπερδύναμη στα επόμενα 12 χρόνια μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα, από το να επέμβει στρατιωτικά άλλες εννέα φορές σε αντίστοιχες χώρες. Από τις 180 σελίδες του περιοδικού, οι 69 είναι ρεκλάμες. Από αυτές οι 7 αφορούν αυτοκίνητα, 6 αλκοόλ, 4 προϊόντα καπνού και 2 φωτογραφικά φίλμς. Πέραν του κεντρικού θέματος ξεχωρίζει ένα εξαίσιο 17σέλιδο αφιέρωμα στον Arthur Miller, ενώ αντικρίζουμε εικόνα του Bruce Willis με πυκνή κόμη και τον Michael Jackson τυλιγμένο με γάζες στην απόπειρά του να αλλάξει την εικόνα του.

Τον Μάρτιο του 2000, 117 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους του Life, ο Don Logan, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας που ανήκε το περιοδικό, ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει την τακτική δημοσίευση στο τεύχος Μαΐου. «Είναι μια θλιβερή μέρα για εμάς εδώ», είπε. O 21oς αιώνας ερχόταν γεμάτος εκπλήξεις και ίντερνετ.

Σαββάτο 14 Δεκεμβρίου 2024. Μέγαρα, & i20Ν.

Τόσο διαφορετικός κόσμος. Το «Παλάδιο» θα έμενε σταθερό; Παλάδιο λοιπόν εκ της Π.Α.Λ.Α.Σ., της λέσχης που το διοργάνωνε, καμία σχέση με το μέταλλο Παλλάδιο, πολλαπλώς χρήσιμο και απαραίτητο στη σύγχρονη βιομηχανία.

Για να έχουμε μια εικόνα για το πως λιπαίνονται τα γρανάζια της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και πόσο σύνθετη, συχνά και ανεξέλεγκτη είναι η μίξη πολιτικής και οικονομίας, κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, η διάθεση της Ρωσίας, ως η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή παλλαδίου στην παγκόσμια αγορά, μειώθηκε επανειλημμένα για διάφορους λόγους. Στα τέλη του 2000, το Ρωσικό Δημόσιο Ταμείο, ανακοίνωσε ότι δεν θα διατεθούν άλλες ποσότητες μέσα στο 2001 εξαιτίας της υπερπαραγωγής που είχε παρατηρηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο.

Κάπως έτσι, οι χρήστες του μετάλλου άρχισαν να δημιουργούν αποθεματικά και η τιμή του παλλαδίου ανέβηκε στα 956 USD/ουγκιά (ή 28,3 γραμμάρια). Τον Ιανουάριο του 2001 έφθασε στα 1090 USD/ουγκιά, όταν ο χρυσός είχε 285 USD/ουγκιά. Τότε, η αυτοκινητοβιομηχανία Ford φοβούμενη τη διακοπή παραγωγής καταλυτών και κατ' επέκταση οχημάτων εξαιτίας της πιθανής έλλειψης παλλαδίου, διέθεσε στην αγορά μεγάλες ποσότητες του μετάλλου που είχε αποθηκευμένες, χάνοντας περίπου 1 δισ. δολάρια και ρίχνοντας την τιμή του μετάλλου κατά 75 %.

Τα παραπάνω αλιεύτηκαν  από την ελληνική wiki. Στην αγγλόφωνη, μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρονται τα εξής:

Οι παγκόσμιες πωλήσεις παλλαδίου το 2017 ήταν 8,84 εκατομμύρια ουγγιές (275 τόνοι) εκ των οποίων το 86% χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή καταλυτικών μετατροπέων αυτοκινήτων, ακολουθούμενες από βιομηχανικές, επενδυτικές χρήσεις και κοσμήματα. Η ρωσική εταιρεία εξόρυξης, Norilsk Nickel, παράγει το 44% παλλαδίου, το 40% παράγεται στην Ν. Αφρική ενώ το υπόλοιπο σε ορυχεία στις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Η τιμή του έφτασε στο υψηλό όλων των εποχών στα 2.981,40 USD/ουγκιά στις 3 Μαΐου 2021 (τιμή χρυσού τότε στα 1.515) βασιζόμενη κυρίως στην κερδοσκοπία της ζήτησης για καταλυτικούς μετατροπείς από την αυτοκινητοβιομηχανία. Ένα μεταγενέστερο πλεόνασμα του μετάλλου προκλήθηκε από τη ρωσική κυβέρνηση η οποία πουλούσε αποθέματα της σοβιετικής εποχής, με ρυθμό περίπου 1,6 έως 2 εκατομμύρια ουγγιές (50 έως 62 τόνους) ετησίως. Το ποσό και η κατάσταση αυτού του αποθέματος αποτελεί κρατικό μυστικό.

Κατά τη διάρκεια του Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου, οι τιμές του αυξήθηκαν κατά 13%, από την πρώτη Μαρτίου 2022. Η Ρωσία είναι ο κύριος προμηθευτής παλλάδιου στην Ευρώπη.

Με αυτά, ας κλείσει το μικρό τούτο σημείωμα, απότοκο της Σαββατιάτικης περιπλάνησης.

Σαββάτο 14 Δεκεμβρίου 2024, & Κλειώ υπό το φεγγαρόφως.