Σε μια επιμελημένη, πλούσια έκδοση για τον νομπελίστα ποιητή μας (Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη Ποίηση και Ζωγραφική Α.Π.Θ. 2016), υπάρχει η εξής σημείωση στο χρονολόγιο (σ. 136): «1964 - Πρεμιέρα του Άξιον Εστί  στο Rex, μετά την άρνηση του Υπουργείου Προεδρίας, να παραχωρήσει το Ηρώδειο για την παρουσίαση του έργου.

Στην εφημερίδα «Τα ΝΕΑ» γράφτηκε πως, η πρώτη σκέψη ήταν όντως, να παρουσιαστεί το στο Ηρώδειο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών του 1964. Ο συνθέτης και ο ποιητής υπέβαλαν τη σχετική πρόταση στη διοίκηση του Ε.Ο.Τ., η οποία αρνήθηκε με την αιτιολογία ότι η εμφάνιση λαϊκού τραγουδιστή Γρηγόρη Μπιθικώτση, δεν ήταν συμβατή με τη σκηνή του Ηρώδειου.

Αναφέρθηκε επίσης ότι ασκήθηκαν μεγάλες πιέσεις στον Θεοδωράκη προκειμένου να αντικαταστήσει τον Μπιθικώτση, πλην όμως ο συνθέτης δεν υπέκυψε. Αποφάσισε επίσης να αναλάβει ο ίδιος τα έξοδα της παραγωγής και να παρουσιάσει το μουσικό του έργο στο Rex.

Αναφερόμενος στις πιέσεις που είχαν ασκηθεί, ο Μίκης είχε αφηγηθεί τα εξής:

«Να ζητάς αίθουσα για να κάνης δοκιμές και να μη βρίσκεις. Να σου παραχωρούν τελικά μια γωνίτσα στον ‘Παρνασσό’ και μετά από δύο ώρες πρόβα να παρουσιάζεται ο πρόεδρός του και να σου λέει: “Το έργο είναι ύποπτο και να σταματήσουν  οι δοκιμές”. Είχα απογοητευθεί τόσο πολύ που λίγο ακόμη και θα έπαιρνα το αεροπλάνο να πάω στη Σόφια ή κάπου αλλού να παρουσιάσω το έργο μου. Ήθελα όμως να δοθεί η παγκόσμια πρεμιέρα του στην πατρίδα μου».

Τα χρόνια πέρασαν οι αυστηρότητες αμβλύθηκαν, η ελευθεριότητα ανταγωνιζόταν την ελευθερία, τα δικαιώματα μπερδεύτηκαν με την αγένεια και η ομορφιά με την γοητεία. Εκεί λοιπόν που απαγόρεψαν στον Ελύτη, στο Θεοδωράκη, στον Μπιθικώτση, στον Κατράκη να εκτελέσουν το λαϊκό ορατόριο, ενεφανίσθη για πρόβα το θέρος του ’20 χορευτής έλκων την καταγωγή από την νήσον των Φαιάκων πάρκαρε έμπροσθεν των πυλών του Ωδείου το ογκώδες εσγιουβί με το αστέρι στην μάσκα, και ανάρτησε την εικόνα στα σόσιαλ. Εντός ολίγου και με ότι προέκυψε, την κατέβασε με τις ανάλογες δικαιολογίες που επιχειρούσαν να καλύψουν τον χορηγό, εν προκειμένω την αντιπροσωπεία του εν λόγω γερμανού κατασκευαστή του οχήματος.

Ένα χρόνο αργότερα πέθανε ο Μίκης. Οι υπόλοιποι συντελεστές του «Αξιον Εστί» είχαν αποδημήσει νωρίτερα. Δεν πρόλαβαν αυτές τις εξελίξεις. Μπορεί άραγε κάποιος να σκεφτεί: «εκεί κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα’ άρματα» κλπ. κλπ.