Με την σκέψη στα βήματα όλων όσοι περάσουν σήμερα τις εξώθυρες των εκπαιδευτηρίων, αλλά και όσων ταλαιπωρούνται στα ακίνητα σιδερένια ποτάμια των δρόμων των μεγάλων πόλεων, ιδού το δεύτερο και τελευταίο σημείωμα για το (επερχόμενο) τέλος του φετινού καλοκαιριού.

Διότι πέρα από τα παραδοσιακά ειδυλλιακά ενσταντανέ, όπου τα κωνοφόρα συναντούν τη θάλασσα, πέρα από την πλημμύρα των αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής διαδικτύωσης περί του πόσο όμορφα κύλησαν οι θερινοί μήνες εκείνων που επιμένουν να εκτίθενται και ασφαλώς πέρα από τα πανηγύρια για τον καλπασμό του Τουρισμού στον τόπο μας, υφίστανται και άλλα.

Όπως ο τέττιξ, που εγκατέλειψε το εικονιζόμενο έκδυμά του για τον πολύ σύντομο αλλά θορυβώδη βίο του, με μεγαλύτερη δυσκολία από εκείνη που επαγγελματίες πολιτικοί αλλάζουν κομματικό περιβάλλον. Επί της ουσίας, το τερέτισμα του τέττιγος σηματοδοτεί την έλευση του καλοκαιριού. Αντιθέτως, οι οπερετικές φωνασκίες τινών πολιτικών κομίζουν σφοδρές κακοκαιρίες.

Ο καφές, ειδικά μετά από καλοκαιρινή σιέστα και προ των απογευματινών εργασιών, αποτελεί για κάποιους εκ των ων ουκ άνευ. Κατανοητό, αρκεί να μην έχει σχέση με ομότιτλο ή παρόμοια τηλεοπτικά προγράμματα.

Είναι πολύ διαφορετικό πράγμα το ελαφρύ από το ανάλαφρο. Ανάλαφρο είναι το περπάτημα ενός ζώου που δεν θέλει να γίνει αντιληπτό. Ελαφρύ είναι η επιθυμία του ανθρώπου να γίνει γνωστός με ολότελα λάθος τρόπο.

Παραφορτωμένο το φετινό θέρος, από αθλητικές διοργανώσεις υψηλότατου επιπέδου. Οι καφετέριες, πιτσαρίες και τα ομοειδή καταστήματα φιλοξένησαν αναρίθμητους τηλεοπτικούς φιλάθλους. Ταυτοχρόνως υπήρξε και η θέωση των στοιχηματικών.

Ανάμεσα στα πολλά που έγιναν προκειμένου να προετοιμαστούμε για τους 28^ους θερινούς ολυμπιακούς αγώνες, προσετέθη και ένα άκομψο, ευμεγέθες κυβικό καρούμπαλο στην κυρτή πλευρά του ξενοδοχείου Hilton. Στο φετινό καλοκαίρι το οίκημα περνά την περιπέτεια μιας ακόμα «ανακαίνισης» και κάτι σαν ολίγον από διαφοροποίηση της χρήσης του. Ενδιαφέρον θα είχαν οι απόψεις των αρχιτεκτόνων που το σχεδίασαν και επέβλεψαν την κατασκευή του πριν 60τόσα χρόνια, όπως και του Γιάννη Μόραλη που φιλοτέχνησε την τυφλή Β.Δ. όψη. Παρεμπιπτόντως όσα ο ίδιος φιλοτέχνησε στο εσωτερικό κατεστράφησαν στην «ανακαίνιση» των Ολυμπιακών.

Τη στιγμή που κατασκευάζονται αναρίθμητα, κάθε είδους, τουριστικά καταλύματα, υπάρχουν άλλα εξαιρετικά, που σβήνουν από τη φθορά του χρόνου.

Ίσως θα έπρεπε να υπάρξει μια χρονική τομή, η οποία θα οριοθετούσε το πέρασμα του τόπου από το στάδιο της μοναδικότητάς του σε εκείνο της εξυπηρέτησης των διερχομένων τουριστών. Η είσοδος στον 21^ο αιώνα, ίσως;

Κόντρα στο ολοένα και πιο βεβαρημένο menu των τηλεοπτiκών, διαδικτυακών μαγείρων, chef de cuisine, ζαχαροπλαστών, αστεριών από βιομηχανία ελαστικών και λοιπών υπερπροβαλλομένων δραστηριοτήτων ένα λιτό, ελαφρύ, θερινό τσίμπημα θα αναδειχτεί σε κάτι πολύ φίνο, αντέχοντας τις επιθέσεις τις κάθε nouvelle ή όποιας  μοδάτης cuisine.

Τούτο το εκκλησάκι τάμα, ποιος ξέρει από πότε και γιατί, κάηκε για δεύτερη φορά τα τελευταία 26 χρόνια. Όπως και πολλά τετραγωνικά χιλιόμετρα γύρω του. Αυτό που επίσης συμβαίνει μετά από ασυγκράτητες πυρκαγιές οι οποίες έχουν αφανίσει μεγάλες δασωμένες εκτάσεις, είναι ότι καθώς αλλάζει ολότελα το τοπίο, δυσκολεύεσαι να προσανατολιστείς. Ακόμα και σε περιοχές που γνωρίζεις πολύ καλά.

Αυτό το πήλινο άγαλμα του εύθυμου σατυρίσκου, που φιλοξενείται στην προθήκη  του πρώτου ορόφου στο αρχαιολογικό μουσείο Αμφίσσης, αφηγείται τη δική του ιστορία. Οι αρχαιολόγοι θα σημειώσουν ότι «Φέρει στεφάνι από κισσό στο κεφάλι, κοντό χιτώνα και δέρμα στο στήθος. Με το δεξί χέρι σπένδει από κύλικα ενώ με το υψωμένο αριστερό θα κρατούσε θύρσο (μακρύ ευθύγραμμο ραβδί)». Θα ταίριαζε περισσότερο η αφήγηση ότι με την αριστερή παλάμη του, παράγει τον γνωστό ήχο με τον μέσο και το αντίχειρα με ταυτόχρονο επιφώνημα "Ώπα", αποδεικτικό τρόπον τινά, γνησίου μερακλώματος.

Το βρήκα άκρως συγκινητικό, πολύ ισορροπημένο, αρκετά απολογητικό, απολύτως καλοκαιρινό και τελικά κάτι σαν τελευταία σπονδή πριν την ανάληψη ουσιαστικών υπευθυνοτήτων στη ζωή. Το ότι η μητέρα της, στην αντίστοιχη ηλικία κυοφορούσε το τρίτο της παιδί, δεν δείχνει κάτι. Είναι οι καιροί που αλλάζουν.

Καλοκαίρι σημαίνει φως, συχνά σκληρό, εκτυφλωτικό, άρα και σκιές. Τρεις εικόνες με σκιές που κάπου οδηγούν, έστω για όσους επιθυμούν να οδηγηθούν.