Το ενεργειακό, ιδίως μετά το 1973, ήταν και παραμένει ένα πρόβλημα. Εν αρχή οι ολοένα αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη, αργότερα το οικολογικό αποτύπωμα της κάθε είδους παραγόμενης ενέργειας και προ όλων τα πελώρια οικονομικά συμφέροντα, αμπαλάρουν ένα πρόβλημα με φιόγκο διάφορα άλλοθι. Κάπως έτσι στις ημέρες μας, στεφανώνονται λόφοι βουνά και όροι με ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά και ποιος ξέρει τι άλλο στο μέλλον. Δρόμοι διανοίγονται, τεράστιες κατασκευές αποθηκεύονται και στήνονται.

Κάπως έτσι στο οροπέδιο μετά την Δεσφίνα και πριν το Δίστομο, τα τμήματα που συγκροτούν τους πυλώνες των ανεμογεννητριών έχουν τοποθετηθεί προσεκτικά πάνω σε αμέτρητα κυβικά μέτρα χαλικιού που κάλυψαν αρκετά στρέμματα γης. Ξεχωρίζει και το όνομα της γερμανικής κατασκευάστριας εταιρείας η οποία από το μεσοπόλεμο έχει χορηγήσει, δωροδοκήσει δημόσιους λειτουργούς κάθε πελάτισσας χώρας.

Ακριβώς απέναντι από το χώρο απόθεσης των προϊόντων της καλπάζουσας τεχνολογίας, ένα περιφραγμένο αμπελάκι προσπαθούσε να σωθεί από το χρόνιο καύσωνα και την οξεία ανάπτυξη, υποδηλώνοντας έναν άλλο τόπο, ή καλύτερα ένα περισσότερα υποσχόμενο παρελθόν.

Τα πτερύγια των ανεμογεννητριών φυλάσσονταν σε έναν μεγάλο ανοικτό χώρο στον περιφερειακό δρόμο της Λειβαδιάς και έτσι ακουμπισμένα στο έδαφος γίνεται μια πιο σωστή εκτίμηση για το μήκος τους, που μπορεί να φτάσει τα 100 μέτρα και το βάρος τους, που μπορεί να ξεπεράσει τους 30 τόνους το κάθε ένα.

Μιλώντας όμως για την εν τω νέιτο σύμμαχο Γερμανία αλλά και ισότιμο μέλος στην Ε.Ε., πλην όμως ηγέτιδα στο οικονομικό και βιομηχανικό τομέα, λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από το χώρο αποθήκευσης των πυλώνων, στο λόφο πάνω από το Δίστομο στέκεται μαρμάρινο μνημείο με την επιγραφή: «Σφαγιασθέντων υπό των Γερμανών κατακτητών». Ακολουθούν χαραγμένα 229 ονόματα αμάχων. Ας ξεχωρίσουμε μερικά ονοματεπώνυμα:

Γαβρίλης Βασίλης του Γεωργίου ετών τεσσάρων (4).
Γαβρίλη Ανεστούλα του Γεωργίου ενός έτους (1)
Γρίβας Λουκάς του Δημητρίου ετών δύο (2)
Ζάκα αβάπτιστον του Θεοδώρου μηνών δυο (2)

Είναι λίγα από τα δεκάδες ανήλικα θύματα της σφαγής του Διστόμου. Η μικρά αυτή αναφορά απευθύνεται σε διαχειριστές της εξουσίας που δεν έκαμαν κάτι για την απόδοση δικαιοσύνης. Από την δεκαετία του ’40 έως τις μέρες όπου μια τελευταία τοποθέτηση εξωκοινοβουλευτικού, επιτελικού σημαντικού παράγοντα του Μαξίμου ήταν κάτι σαν: «το θέμα έχει κλείσει». Άλλη μια απόδειξη ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές στην πολιτική διαχείριση και το λόμπιν (Political Management and Lobbing), όπου είχε εστιάσει ο εν λόγω, δεν χαράσσουν εθνική πολιτική.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης το είχε θέσει τον προηγούμενο αιώνα: «ζούμε την εποχή των λόμπυς και των χόμπυς». Τη σήμερον ημέρα, ας προστεθεί και "των ζόμπυς".