Παππάς & Εύα - (Δευτέρα 12 12ου ’22) PDF Print E-mail

Στη δίνη του Μουντιάλ στο Κατάρ και σε γεγονότα με άδηλα απειλητικό μέλλον, η καθημερινότητα κομίζει δυο ειδήσεις που αξίζουν προσοχής. Η πρώτη έχει να κάνει με την προφυλάκιση Ελληνίδας αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου με σοβαρές κατηγορίες και η άλλη με τις κοινωνικές ευαισθησίες Έλληνα αθλητή. Προφανώς έχουμε να κάνουμε με δυο διαμετρικά αντίθετα συμβάντα σε επίπεδο ηθικής.


Το ένα καταδεικνύει το πόσο ευάλωτη είναι όλη η Ε.Ε. ως οργανισμός, απέναντι σε μηχανισμούς όπου ατελείωτο χρήμα αναλαμβάνει να αντιστρέψει την πραγματικότητα, να χαράξει πολιτικές, να περάσει μηνύματα (λέγεται και άσκηση παρασκηνιακής πολιτικής πίεσης ή lobbying) και το άλλο πως μπορεί να γλυκάνει η πίκρα της καθημερινότητας αν υπάρχει η ευαισθησία και η διάθεση προσφοράς.

Ζούμε σε έναν κόσμο περίπλοκο όπου η αναζήτηση της αλήθειας έχει καταστεί περιπέτεια όχι μόνο διότι συχνά κρύβεται η πραγματικότητα, αλλά διότι εξίσου συχνά δημιουργείται μια άλλη, πλαστή. Η συσσώρευση πλούτου και εξουσίας σε ανθρώπους και συστήματα με ελάχιστη παιδεία, λιγοστές αντιλήψεις και καμία ενσυναίσθηση, δημιουργεί μια ανεξέλεγκτη απειλή για την ισορροπία του κόσμου.

Ατυχώς ένας Παππάς δεν αρκεί για να ακυρώσει μια Εύα, έτσι αυτό που ειπώθηκε πριν από περίπου οκτώ αιώνες, πως: «Η ελεημοσύνη αναδύθηκε ως μεγάλη αρετή εξ αιτίας του χαμηλού επιπέδου της εντιμότητας των ανθρώπων», δείχνει να στοχεύει επακριβώς στο πρόβλημα. Το διατύπωσε ο Πέρσης ποιητής Σααντί Σιραζί, και ναι είναι ίδιος που αναφέρεται στο «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» από την συνάντηση του Γιώργου Κωνσταντίνου με την Αλίκη, στο ζαχαροπλαστείο με την περίφημη σκηνή του προφιτερόλ. Σακελάριος, βέβαια και το αρκετά ξεκάθαρο μήνυμα περί του ρόλου της Ελληνίδας αστής πριν από 60 χρόνια.

Ωστόσο, η μετάβαση στον επόμενο ρόλο της Ελληνίδας που στο μεταξύ φόρεσε τον ευρωπαϊκό μανδύα, έκρυβε παγίδες, τις οποίες η Eύα δεν κατάφερε να αποφύγει. Για τον αντίκτυπο των αμαρτιών της Μακεδόνισσας Εύας σε σχέση με τη φήμη της Ελλάδας στο εξωτερικό, ούτε κουβέντα. Είναι περίπου αυτό που πολύ πετυχημένα κάποιος έγραψε: «Η Μακεδονία είναι ελληνική αλλά η αστυνομία είναι βέλγικη»