Για την εποχή της νεότητας του Χρήστου – (Δευτέρα 18 Ιουλίου 2022) PDF Print E-mail

Το δεύτερο τεύχος του περιοδικού «Πίστες και Δρόμοι» κυκλοφόρησε στις 15 Νοεμβρίου του 1973,  με μόνιμους συνεργάτες τους Τάσο «Σιρόκο» Λιβιεράτο, Γιώργο Μοσχού, Τάσο «Νάμνα» Μυρογιάννη, Σπύρο Τσινιβίδη και εκδότη τον Άρη Σταθάκη. Στην ταυτότητα του περιοδικού υπήρχε το όνομα του Χρήστου «Μπούμπη» Βαλασόπουλου με την ιδιότητα του Σύμβουλου Τεχνικών Θεμάτων.

Στην 34η σελίδα του τεύχους συναντάμε  τούτη η καταχώρηση. Δυο χρόνια αργότερα ο «Ιαβέρης» κατέκτησε το πρωτάθλημα Ταχύτητας και το Πρωτάθλημα αναβάσεων. Ήταν οι πρώτοι του τίτλοι. Οδήγησε το πρωτότυπο που κατασκεύασε και συντήρησε ο  Χρήστος Βαλασόπουλος. Κι επειδή η κάθε διάκριση έχει ανάλογη βαρύτητα με το μέγεθος του αντιπάλου, ας σημειωθεί ότι και στα δυο πρωτάθλημα δεύτερος ολοκλήρωσε ο Γιώργος Μοσχούς με την Ρ33Τ3, που έπρεπε να περιμένει άλλους 12 μήνες για να κατακτήσει τον τίτλο των Αναβάσεων.

Με δασείες και ψιλές, το κείμενο της ρεκλάμας αποκαλύπτει με λίγα λόγια την μοναδικότητα τoυ εγχειρήματος. Η εικόνα είναι από ανάβαση Βούλας. Ακολουθούν μερικές εικόνες και οι αντίστοιχες μνήμες για τον Χρήστο Βαλασόπουλο, από την εποχή της νεότητάς του, τώρα, που εγκατέλειψε τον μάταιο κόσμο μας.

Είναι κοινής αποδοχής η άποψη ότι αν ο «Μπούμπης» είχε γεννηθεί σε έναν τόπο με μεγαλύτερη τεχνολογική παράδοση, θα είχε φτάσει πολύ μακρύτερα. Όχι πως ότι πέτυχε ήταν ήσσονος σημασίας. Τουναντίον μάλιστα, ίσως αυτά που κατάφερε εδώ, απαιτούσαν μεγαλύτερη προσπάθεια, ενώ και η επαγγελματική αναγνώριση ήρθε με δυσκολότερους όρους.

 


Κυριακή 19 Νοεμβρίου του 1967. Ηλιόλουστο πρωινό στο Βόλο. Τερματισμός του Φθινοπωρινού ράλυ. Το πλήρωμα της λευκής Giulia, προετοιμασμένης από τον σπεσιαλίστα Carlo Facetti ποζάρει δίπλα στο ιταλικό όχημα. Ο Γιάννης «Μαύρος» Μεϊμαρίδης με τα γυαλιά ηλίου και ο Νίκος Ζουμπρούλης ολοκλήρωσαν στη δεύτερη θέση πίσω από την 2000 Ti του Σωτήρη «Είπωρχ» Σοφιανόπουλου. Καθιστός, πρώτος από αριστερά ο Χρήστος Βαλασόπουλος που είχε την φροντίδα της Ιταλικής μπερλίνας.

 


Toν Αύγουστο του ’70, ο Χρήστος παρουσίασε το πρώτο του πρωτότυπο, το Β1,  με οδηγό τον συμβολαιογράφο Κωνσταντίνο «Νίνο» Σαμαρόπουλο. Ένα χρόνο αργότερα είναι έτοιμο το Β2, το βλέπουμε στη Κρήτη, στην ανάβαση Ομαλού και  στους δρόμους των Χανίων, την μοναδική φορά που διοργανώθηκε εκεί πρωταθληματικό σιρκουί. Ο Σαμαρόπουλος συμμετείχε τότε με το ψευδώνυμο «Lancelot». Ήταν η μοναδική χρονιά στην ιστορία του ελληνικού μότορσπορ που διοργανώθηκαν τέσσερα σιρκουί πόλης. Σε Νέα Σμύρνη τον Μάιο, στην Κέρκυρα τον Ιούνιο, στα Χανιά τον Ιούλιο και στη Ρόδο τον Οκτώβριο.

 


Από την Κέρκυρα εκείνης της χρονιάς άλλη μια εικόνα με το B2 και τον Lancelot καθώς στρίβει από την Λ. Αλεξάνδρας τη δεξιά για τα βενζινάδικα,  τα οποία δεν υπάρχουν πια και το κινηματοθέατρο «Ορφεύς» που υφίσταται ακόμα.

 


«Σιρόκο» και «Ιαβέρης» στην πρώτη γραμμή εκκίνησης. Εικόνα από την τροφό των ελληνικών αγώνων ταχύτητας, το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκέλειας. Ο διοπτροφόρος πρωταθλητής με το νο 3 στο Grac. Με την ατίθαση χαίτη ο έτερος Τάσος και το νο 14 πάνω στο ελληνικό πρωτότυπο που δηλωνόταν ως Boubis Alfa Romeo 2000.

O

Ο Χρήστος Βαλασόπουλος το 1993. Χωρίς καμιά πρόθεση να υποτιμηθούν οι σύγχρονοι μηχανικοί, το έργο των πρώτων μετακατοχικών μηχανικών ήταν ασύγκριτα πιο δύσκολο. Πρωτίστως διότι δεν υπήρχε δυνατότητα πληροφόρησης. Ήταν λίγο Τέχνη, πολύ ψάξιμο, περισσότερη ανησυχία, ατελείωτη δίψα για εφαρμόσιμη γνώση, και εφευρετικότητα σε έναν κόσμο άγνωστο.  Δεν είναι τυχαίο ότι ο εκλιπών είχε κατοχυρώσει τρεις διεθνείς πατέντες, που αφορούσαν: Μεταβλητό εκκεντροφόρο, ωστήριο μεταβλητής δράσης βαλβίδας και διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης.

Για το τέλος ας προσέξουμε άλλη μια ρεκλάμα από το ίδιο τεύχος του περιοδικού, που αποτυπώνει το κλίμα εκείνης της εποχής των αρχών της δεκαετίας του ’70. Οι αναφερόμενοι και οι ιδιότητες τους γνωστές στο μικρό, σουλουπωμένο τότε μικρόκοσμο του ελληνικού μότορσπορ.