Historia de agοsto (2) – (Τρίτη 20 Αυγούστου 2019) PDF Print E-mail

Προπαραμονή της πολυαγαπημένης του τέως εκλέκτορα της Εθνικής Ελλάδος. Της Παναγίας, ή Παναγιάς, με τον τόνο στη λήγουσα όπως την ήθελε ο Άγγελος. Φορτισμένη γιορτή, συνδεδεμένη με θρησκευτικά και εθνικά θέματα.

Φορτισμένη και η φετινή 13η, μέρα Τρίτη, με τον καπνό να πνίγει το Αθηναϊκό οικιστικό τέρας, από τη πυρκαγιά που καταβρόχθιζε την Εύβοια.  Σφοδροί γρέγοι, με σφοδρότερες σπιλιάδες, παραδέρνουν τον ταλαίπωρο τόπο. Ταυτόχρονα, υψηλές θερμοκρασίες, σε μια πόλη άλλοτε κλουβί και άλλοτε σκηνικό θεάτρου.

Παράλληλα, αποκορύφωση της καλοκαιρινής ραστώνης και της περίφημης τουριστικής σεζόν. Οι δρόμοι της  πρωτεύουσας αδειάζουν κι όμως υπάρχουν ακόμα πολλοί που παλεύουν με διάφορα θηρία.  Πολυπληθέστατος Δήμος, με τα αντίστοιχα προβλήματα και τους πολίτες να συναθροίζονται στα γκισέ, άλλοι επιθετικοί, άλλοι στο παρακάλι. Άμυνα οι πίσω από τα γκισέ, κάποιοι βαρείς, ασήκωτοι, μα άλλοι να παίρνουν από λόγια. Δύσκολο το σενάριο, καθρέφτης άλλων δυσκολιών. Χρόνιων. Μένει το ερώτημα πόσο κράτος ήμαστε εμείς. Να το απλοποιήσουμε. Πόσο, όλο αυτό είναι δική μας αντανάκλαση;  Δικό μας παιδί.

Τέλος πάντων ο δικός μας έχει φθάσει πολύ κοντά, στο να πάρει τις βεβαιώσεις που θέλει, το παλεύει δονκιχωτικά μήνους δύο, σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους ανεμόμυλους του Δημοσίου, αλλά ο μέσα από το γκισέ, έχει ξεχάσει τη χρέωση του ’19, πράγμα που σημαίνει ότι τον στέλνει πάλι σε τραπεζικό κατάστημα προκειμένου να πιστώσει λογαριασμού του Δήμου, διότι πέραν του ποσού των εκατό έουρος δεν γίνονται δεκτά τα μετρητά εις το ταμείον.

Συστημική τράπεζα. Από τις εξ  (6) θέσεις τέλερ μόνον η μια, η 6η η έξω δεξιά, είναι διαθέσιμη. Χαρτάκι προτεραιότητας νο 160, όταν εξυπηρετεί το 139. Χρόνος αναμονής 22 λεπτά, λέει. Εκ των πραγμάτων δεν βγαίνει με τίποτα. Το θέμα είναι πόσο παραπάνω. Ωστόσο δεν είναι κι άσχημα. Δροσιά, ένεκα ο κλιματισμός, θέσεις άφθονες και ο Τσιφόρος, με την ελληνική μυθολογία για παρέα, όπου περί «Θεϊκών ερώτων» το κεφάλαιο και:

«Ο θεός να σε φυλάη από τις γυναίκες που στέκονται πολύ ψηλά. Μη σε βάλουνε στόχο. Έτσι και σε βάλουνε, δεν σε γλυτώνει μήτε η Άμεσος Δράσις… Η Ήρα είδε τη Σεμέλη, όμορφη και φρέσκια, είδε και τις δικές της λαπατσούρες στον καθρέπτη και δαγκώθηκε».

Φωνή επιτακτική, κοφτή της νεαράς, πίσω από το μοναδικό ταμείο, απομακρύνει την προσοχή του δικού μας από το κείμενο. Τέλερ χυμώδης, κυριαρχική σε όλους, επικοινωνιακή με όλους, και μια οριακή συμπεριφορά ανάμεσα στην ταχεία εξυπηρέτηση και στο παραπάνω θάρρος με πολύ έκφραση, περισσότερα λόγια και μια έκδηλη θεατρικότητα. Ανάμεσα στους πελάτες, παράγγειλε καφέ, που ήρθε με νεαρό, στον οποίο είπε κάτι άνετο, ωραίο, χωρίς ωστόσο να κωλυσιεργήσει στα καθήκοντά της. Αν έπρεπε να δώσουμε τίτλο στην παρουσία της; Τhe queen bee. Συνάδει ως προς τούτο και η απάντηση της σε προϊστάμενη, που δόθηκε κοφτά, επιτακτικά και τελεσίδικα.

Πίσω στο κείμενο πάλι με τον καλλιτέχνη να μιλά για «πομπεμένες», για «την μεγάλη την Καλλιδίκη που ήτο και παρθένος και ωραία και αγνή (που τότε να καταφέρνανε και τα συνδυάζανε και τα τρία μαζί)», τον Απόλλωνα «που στριτζώνεται», τον «μισορουφιάνο Ερμή», αλλά και για «τον λαό, που είναι ήμερο ζώο και βελάζει μαλακά κάτι ζήτω ξεγυρισμένα όσο και έχει και τρώει. Έτσι όμως και το ζώσει η πείνα, αγριεύει και γίνεται μανιασμένος λύκος».

Μετά από 40 λεπτά, άναψε το 160 και ο δικός μας πλησίασε. Τα είχε έτοιμα, γραμμένα όλα. Λογαριασμό, ΙΒΑΝ, κωδικό, ποσό, καταθέτη. Καλημέρησε χαμογελώντας, πέρασε το χαρτάκι και την παρατηρούσε. Πελώριο, φυσικό στήθος, αρκετό από αυτό τονισμένα εκτεθειμένο. Μαύρο φόρεμα, ο ένας ώμος να καλύπτεται ο άλλος όχι. Εκτεταμένα tatoo στους πήχεις και των δυο χεριών. Μακριά από τα γούστα του, αλλά με βεβαιότητα, πολύ επιθυμητή από κάποιο τμήμα του ανδρικού πληθυσμού. Γρήγορη στο πληκτρολόγιο, με άνεση και αυτοπεποίθηση στη δουλειά της. Έκανε σβέλτα την κατάθεση, ευχαριστίες, καλή συνέχεια, σήμανε το επόμενο νούμερο.

Αν οι Ηοllies την είχαν υπόψη τους το ΄72, θα είχαν αλλάξει το long cool woman (in a black dress), σε  juicy Greek woman in a black dress. Το ’72 είναι μακριά, όπως μακριά στέκονται πια και οι απόψεις του συγγραφέα για το γυναικείο φύλο που τότε περνούσαν ευχάριστα, μα σήμερα είναι κατακριτέες, από μερίδα τουλάχιστον πολιτών. Το αυτό και για το: «ο αράπης, ο μαύρος, ο σκύλος», που μας έλεγε ο Ζαμπέτας. Για πολλούς τα σημερινά είναι κατάκτηση, για άλλους υπερβολή. Για λίγους υποκρισία, αφού δεν έχουν αλλάξει και πολλά στο παιχνίδι, ανασφάλειας και εξουσίας. Ένθεν και ένθεν.

Από την τράπεζα στο Δήμο, ο δικός μας, προσκομίζει τα δέοντα, παραλαμβάνει τα ποθούμενα, νιώθει κάτι σαν ανακούφιση. Mαζί και ένα κενό, τύπου: τι θα γένουμε τώρα χωρίς... Ξαναβγαίνει στο δρόμο. Θολούρα από την κάπνα των πυρκαγιών, ανακατεμένη με θανατερή μυρωδιά. Ζέστη και αραιή κυκλοφορία. Τρίτη και 13. Αύγουστος, στην πόλη.