Αφιέρωμα Δ.Ρ.Α. (4/12): Δίχρονες επιτυχίες – (Κυριακή 19 Μαίου 2019) |
Εκεί που στο Δ.Ρ.Α. κυριαρχούσαν εξωτικά αυτοκίνητα με πολλά κυβικά, όπως η Merc Gullwing τo ’56, ή η Ferrari 250 GT τo ’57, και γιατί όχι η Aurellia GT τo ’58, την επόμενη χρονιά, στο Ζ’ Δ.Ρ.Α. το ’59, λιγότερα από χίλια ταπεινά δίχρονα κυβικά ήταν αρκετά. Δράστης ο Γερμανός Wolfang Levy ο οποίος μάλιστα άφησε στη δεύτερη θέση την Porsche του συμπατριώτη του H. Walter. Αριστερά ο Wolfgang Levy, στον τερματισμό στην Διον. Αρεοπαγίτου τον Μάιο του ’59, έτοιμος να εκτελέσει την δεξιοτεχνία που περιλάμβανε τότε το πρόγραμμα. Δεξιά ο Νίκι Φιλίνης στο Τατόι. Δεν ήταν μόνον η ισχύς που χρειαζόταν. Σε αγώνες όπως τα Δ.Ρ.Α. εκείνης της εποχής η αντοχή ήταν εξίσου απαραίτητη. Κάπως έτσι έχτισαν μια σπουδαία παράδοση στην πατρίδα μας τα D.K.W. Δεν ήταν μόνον η νίκη του Levy αλλά και τα άριστα αποτελέσματα του Νίκι Φιλίνη. Τέταρτος το ’55, δεύτερος το ’56, τρίτος το ’57, έβδομος το ’58, τρίτος το ’59, πάντα με δίχρονο χιλιάρι D.Κ.W.
Οι περίφημοι «Ντεκαβέδες» του Ζ’ Ακρόπολις που κυριάρχησαν με τις επιδόσεις τους εκείνη τη χρονιά, φωτογραφημένοι μετά το τέλος του αγώνα στην Δ. Αρεοπαγίτου. Από αριστερά οι νικητές H. Wencher - W. Levy (νο 68), στο κέντρο οι H. Kuhne - S. Eickelman (νο 67) 5οι γενικής και δεξιά οι Ν. Φιλίνης - Στ. Μουρτζόπουλος (νο 72) 3οι γενικής κατάταξης. (φωτό: Φ.Φ/Γ.Κ.) Ας συνυπολογιστεί πως την ίδια εποχή, ο Νίκι Φιλίνης ήταν αντιπρόσωπος της Γερμανικής φίρμας στην Ελλάδα, η προβολή ήταν εξασφαλισμένη. Σε μεγάλο βαθμό, η καλή εμπορική πορεία τότε, ήταν απόρροια των σημαντικών αυτών διακρίσεων. Ωσαύτως και οι πλούσιες σε D.K.W. συμμετοχές στους εθνικούς αγώνες.
Την σκυτάλη των επιτυχιών με λίγα δίχρονα κυβικά, πήρε η Saab που επικράτησε το ’61 με τον μεγαλόσωμο Erik “on the roof” Carlsson. Tα λιγότερα από χίλια κ.εκ. του, αρκούσαν για να βρεθεί μπροστά το ’61, στο Θ’ Δ.Ρ.Α. τόσο από την 544 του Gunnar Andersson όσο και από την τρίλιτρη Healy του P. Riley. Την δε επόμενη χρονιά, θα χάσει στο νήμα την πρώτη θέση υποτασσόμενος στην τεχνική υπεροχή της 220 SEB Merc του μικρόσωμου Ευγένιου Bohringer όπως ακριβώς είχε συμβεί και το ’60 στο Η’ Δ.Ρ.Α. Χωρίς υπερβολή, το να φωτογραφίζεσαι ως νικητής του Δ.Ρ.Α., με φόντο την Ακρόπολη των Αθηνών, κάτω από το γαλανό Αττικό ουρανό, πάνω στο πλακόστρωτο του Δημ. Πικιώνη τον Μάιο του ’61, πρέπει να ήταν κάτι μοναδικό. Walter Carlsson αριστερά και Erik Carlsson. (φωτό: Φ.Φ/Γ.Κ.)
Αν μάλιστα έχει προηγηθεί η απονομή στο λόφο του Φιλοπάππου με φόντο το σημαντικότερο μνημείο του Δυτικού πολιτισμού, από έναν φιλόσοφο, διδάκτορα, καθηγητή Πανεπιστημίου, πολύγλωσσο και υπουργό προεδρίας, ε! τότε είναι κάτι που σου συμβαίνει μια φορά στη ζωή, αν είσαι πολύ – πολύ τυχερός. Έτσι λογίζεται ο Erik Carlsson, που μπορεί να φαντάζει γιγάντιος μπροστά στον Κωνσταντίνο Τσάτσο, αλλά ο Έλλην υπουργός ήταν ένα γιγαντιαίο, σε παγκόσμιο επίπεδο, πνευματικό μέγεθος. Κι ας έγινε ότι έγινε με τους «όρνιθες». (φωτό: Φ.Φ/Γ.Κ.) Όπως τα περισσότερα πράγματα όμως, έτσι και αυτή η λαμπερή εικόνα είχε κρυμμενό το αρνητικό της, λίγες μόλις εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα, στις δυτικές πλαγιές του λόφου. Εκεί γύριζε τότε, ο Αλέκος Αλεξανδράκης την «Συνοικία το όνειρο». Ήταν η ολότελα αντίθετη άποψη, από εκείνη της Ελλάδας των γρήγορων ρυθμών ανάπτυξης και της αφετηρίας του οργανωμένου Τουρισμού. Η υπηρεσιακή κυβέρνηση Δόβα έκανε τα πάντα για να της φράξει το δρόμο προς τις αίθουσες. Στο τέλος του Οκτώβρη εκείνης της χρονιάς διεξήχθηκαν και οι βουλευτικές εκλογές που ιστορικά χαρακτηρίστικαν ως οι «εκλογές βίας και νοθείας» Με τα έπαθλα, την τσάντα και το τσιγάρο ανά χείρας μετά την απονομή του ΙΒ΄Ακρόπολις η Pat Moss Carlsson, που σημείωσε την καλύτερη επίδοσή της (3η γενικής) στον Ελληνικό αγώνα. Δίπλα της ο J. E. Virgin συνοδηγός του Hallenburg (16οι εκείνη τη χρονιά). Η Pat ήταν η μόνη, μαζί με τον Γάλλο Jan Pierre Ogier (DS 19 2ος γενικής), πού έβγαλε τον αγώνα χωρίς ποινές στις απλές διαδρομές. (φωτό: Φ.Φ/Γ.Κ.) Ακόμα και ο νικητής Tom Trana είχε ποινές. Χειρότερη τύχη, είχε ο σύζυγος της Pat, Erik, αφού στην προσπάθειά του να μείνει κοντά στην κορφή, βγήκε από το δρόμο, κοντά στην Μεγαλόπολη και εγκατέλειψε. Στην δεξιά εικόνα, από την εκκίνηση της επόμενης χρονιάς, του ΙΕ’, τον Μάιο του ’65, η Pat με την συνοδηγό της Elysabeth Nystrom, ανάμεσα από τα κόκκινα κατσίκια του Trollhattan, με το τσιγάρο ανάμεσα σε δείκτη και μέσο του αριστερού της χεριού.
Εκείνη την χρονιά, το '65, ο μόνος που διεσώθη από την ομάδα των Saab, ήταν ο Ake Andresson, που διακρίνεται εδώ σε μια χορευτική φιγούρα από την δοκιμασία ταχύτητας στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκέλειας. Ολοκλήρωσε τον αγώνα στην πέμπτη θέση της γενικής κατάταξης, ανάμεσα στους 15 μόλις τερματίσαντες από τους 85 που πήραν εκκίνηση. Στο φόντο το πλήθος των θεατών, ενώ στο βάθος ξεχωρίζει και ο όγκος του Πεντελικού. (φωτό: Φ.Φ/Γ.Κ.)
Ο κύκλος των Saab θα κλείσει το ’72, στα εικοστά γενέθλια του Δ.Ρ.Α. Χωρίς λάδι καύσεως πιά, αφού τα μοτέρ ήταν πλέον τετράχρονα. Θα έρθουν ο Stig Blomqvist και ο Per Eklund. Κανείς δεν θα καταφέρει να αντικρίσει στην καρώ σημαία. Μέχρι να εγκαταλείψουν όμως, εντυπωσίασαν με τα περάσματά τους. Στην εικόνα ο Eklund, από το 20ο Δ.Ρ.Α. (φωτό: Φ.Φ/Γ.Κ.)
...σε 48 ώρες η συνέχεια με τίτλο: Άλλες εποχές, άλλες εικόνες. |