Στο μεσοδιάστημα – (Σαββάτο 3 Νοεμβρίου 2018) PDF Print E-mail

Οι αρχές του Νοεμβρίου, αποτελούν το χρονικό μεσοδιάστημα ανάμεσα στην Πηγάδα και το Σύνταγμα. Η αναφορά γίνεται για την μάχη του Μελιγαλά (13 – 15 Σεπτεμβρίου του ’44) και την μάχη του Συντάγματος Μακρυγιάννη (6- 18 Δεκεμβρίου ’44), που όχι απλώς σημάδεψαν την νεότερη ιστορία του τόπου αλλά υπήρξαν, ιδίως η δεύτερη, καθοριστικής σημασίας για τις εξελίξεις.

Έχουν κατατεθεί πολλές εκδοχές και περισσότερες ερμηνείες. Έχουν επίσης καταβληθεί προσπάθειες να επουλωθούν τα τραύματα. Έχει γίνει και το αντίθετο και μάλιστα από πολιτικούς. Ένας από αυτούς διεκδίκησε και έφθασε στο ανώτατο αξίωμα της εξουσίας.

Μπορεί να ήταν ένα είδος διαβατηρίου για την αναρρίχηση. Κι έτσι από την παρουσία του το '82 «στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστάς», το '13,  έκλεινε τον Δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Τρία, σχεδόν, τέταρτα του αιώνα αργότερα, από εκείνα τα γεγονότα που μάτωσαν και δίχασαν βαθιά τον πληθυσμό, οι μνήμες εκείνες έχουν περιπέσει σε δυνάμεις που δεν θα θέλαμε να υπάρχουν. Το ότι υπάρχουν είναι άλλη μια απόδειξη σωρείας λαθών.

Ψάχνοντας, αυγουστιάτικα, σε κατάστημα μεταχειρισμένων βιβλίων, έπεσα, ανάμεσα σε άλλα, πάνω στο «Περισσότερο σεξ σε λίγο», του Φρέντυ Γερμανού, έκδοση του 1983 από τον Κάκτο. Δύσκολο να αρέσει σήμερα σε έναν αναγνώστη που δεν έχει ζήσει εκείνες τις εποχές καθότι ο χρονογραφηματικός χαρακτήρας της αφήγησης απαιτεί καλή γνώση της εποχής που αναφέρεται.

Στην σελίδα 89 όμως ανακάλυψα ένα μικρό αριστούργημα που αναφέρεται στα προηγούμενα. Μας γράφει λοιπόν ο Φρέντυ(ς):

«Το Εθνικό σπορ της Ελλάδας είναι τα μνημόσυνα. Έχουμε το μνημόσυνο του Μελιγαλά, το μνημόσυνο του Μακρυγιάννη και άλλα μνημόσυνα βήτα κατηγορίας. Στα μνημόσυνα πηγαίνουμε για να δείχνουμε ότι αγαπάμε του νεκρούς και μισούμε τους ζωντανούς. Το μίσος μεταξύ Ελλήνων είναι το εθνικό χόμπυ της φυλής.
Χωρίς μίσος ο Έλληνας είναι μισός.
(Καθ’ όλους τους τρόπους…)»

Είπε με ένα τρόπο, πιο ευχάριστο αυτό που ο A. Camus εξέφρασε πιο ωμά: «Η παγίδα του μίσους είναι ότι σε δένει με τον χειρότερο εχθρό σου».