Από την Michelin στον Romain – (Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018) PDF Print E-mail

Όλως τυχαίως έπεσα πάνω στην εικόνα του οχήματος που επικράτησε στη φετινή ανάβαση Pikes Peak. Ως αγώνα στα σύννεφα, τον περιγράφουν και έχουν δίκιο. Από τους παλαιότερους στο στερέωμα που ακόμα αντέχει. Η πρώτη διοργάνωση; λίγο πριν μπουν οι Η.Π.Α. στον πρώτο Μεγάλο Πόλεμο το 1916.


Έκτοτε με εξαίρεση τα διαστήματα ΄17 – ΄19 και ΄42 - ΄45, τότε που ο θείος Σαμ έκανε ότι έπρεπε προκειμένου να διαδεχθεί την Βρετανική αυτοκρατορία στα κουμάντα τούτου του κόσμου, η ανάβαση είναι εκεί παρούσα, περιμένοντας σχεδόν κάθε όχημα με τροχούς, κάθε χειριστή με ανησυχίες.

Με μήκος 19,99 χιλιόμετρα, 156 στροφές, εκκίνηση από τα 1.440 μέτρα, τερματισμό στα 4.277 από το επίπεδο της θάλασσας και μέση κλίση 7,92% ήταν, είναι, μια πρόκληση. Ο πρώτος νικητής το ’16 χρειάστηκε σχεδόν 21 λεπτά για να διασχίσει την απόσταση. Στον πρώτο, μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αγώνα, το'46 ο χρόνος είχε κατέβει στα 15΄:28΄΄.

Τόσο σε επίπεδο οδηγών όσο και αυτοκινήτων οι Αμερικανοί κυριαρχούσαν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Το ’85 οι Γερμανοί από το Ingolstadt πήραν την Γαλλίδα και έφτασαν μέχρι το Colorado. H M. Mouton όχι μόνο κέρδισε τον αγώνα, αλλά έσπασε την υφιστάμενη επίδοση.Με Quattro. Στη συνέχεια, τo γάντι σήκωσε Ο Γερμανός. Ήρθε λοιπόν ο Walter Rohrl και κατέβασε άλλα 22 δεύτερα το χρόνο του Unser, φθάνοντας τον στα 10:47.850.

Η Ευρωπαϊκή κυριαρχία, ολοκληρώθηκε την επόμενη χρονιά, το ’88 όταν οι Γάλλοι έφεραν ένα 405 Turbo 16 και έβαλαν στο μπάκετ τον Ari Vatanen. Είναι εκείνες οι εικόνες που σηκώνει ο αθεόφοβος την παλάμη του για να μην τον τυφλώσει ο ήλιος. Θα σπάσει το ρεκόρ του Γερμανού για μόλις 630 χιλιοστά του δευτερολέπτου! (10:47.220)

Μέχρι το κλείσιμο του αιώνα θα κυριαρχήσει ο ΝεοΖηλανδός Rod Millen με τετρακίνητη Celica, τόσο σε επίπεδο νικών (πέντε) όσο και ρεκόρ αφού θα το κατεβάσει στο 10:04.060. Αυτή την επίδοση αποτελεί και την καλύτερη που επιτεύχθηκε ποτέ  στην χωμάτινη διαδρομή. Διότι μέχρι τότε το σύνολο των 19,99 χιλιόμετρων της ανάβασης ήταν χώμα. Καλό, λείο, αψεγάδιαστο χώμα του Colorado.

Ιούλιος 2000. Τα ηλεκτρικά τότε ήταν μια γραφική νότα, που δεν κατάφερε να αντικρύσει την καρώ σημαία. Στις μέρες μας είναι κυρίαρχα.


Μέχρι που τμηματικά όλη η διαδρομή καλύφθηκε με άσφαλτο. Και ο αγώνας δεν ήταν πια ίδιος. Πριν 18 χρόνια είχα την τύχη να βρεθώ εκεί, την ημέρα της Αμερικάνικης ανεξαρτησίας, όπου κατά παράδοση διεξάγεται ο αγώνας.

Pikes Peak. Την παλιά καλή εποχή όπου ντιφτάριζες με 10 τροχούς πάνω στην χωμάτινη επφάνεια


Ήταν μια γιορτή. Κάθε είδος τροχοφόρου πέρασε την γραμμή εκκίνησης. Σαλούν καρς, πικ απς, φορτηγά, μοτοσυκλέτες, κουάντς, σαίντ κάρς, χωμάτινες φόρμουλες, ηλεκτρικά, τα πάντα. Στρατιές θεατών είχαν στρατοπεδεύσει, σε σημεία της διαδρομής, από τα προηγούμενα βράδια. Με κατηγορίες ανά καύσιμο, για βενζινοκίνητα, πετρελαιοκίνητα, ή προπάνιο.

Χωμάτινα side cars να γλύφουν τους χαίνοντες γκρεμούς. Θέλει ψυχή.


Ήμαστε τυχεροί διότι ο καιρός ήταν λαμπρός, με ελάχιστα σύννεφα και χωρίς την απειλή βροχής, ή χαλαζόπτωσης. Οργανωμένος με ασφάλεια ο αγώνας και χωρίς την τυπολατρία που χαρακτήριζε από τότε άλλους θεσμούς.  Διαφορετικός από όσα ξέραμε. Είναι αυτό που περιγράφουν ως εμπειρία ζωής, που θα ήταν στο τετράγωνο αν μπορούσες να συμμετάσχεις.

και χωμάτινα μονοθεσία με ακάλυπτους τροχούς και τεράστιες επιφάνειες πτερύγων


Έκτοτε θα μεσολαβήσει μια εξαετία κυριαρχίας του Ιάπωνα Nobuhiro Tajima με διάφορα πρωτότυπα Suzuki, που θα κατεβάσει το χρόνο κάτω από τα 10 λεπτά. Και το 2013 ήρθαν πάλι οι Γαλάτες. Με τον Sébastien Loeb στα 39 του να έχει εννιά παγκόσμιους τίτλους ράλυ και μια δεύτερη θέση στο Le Mans. Δέθηκε μέσα στο 208 T16 Pikes Peak και έκανε αυτό που ήξερε. Ανέβηκε πάνω πρώτος σε 8:13.878.

Στο Αμέρικα βρισκόμαστε. Χωρίς Cobra δεν γινόταν.


Είχε στοιχειώσει αυτή η επίδοση, μέχρι φέτος. Εννιά μήνες δούλευαν στην VW αυτό το I.D. R που τα δυο ηλεκτρικά μοτέρ του παράγουν σχεδόν 700 ίππους, που το βάρος του είναι κάτω από 1100 κιλά. Πέρασαν τον Ατλαντικό με μια πολυμελή ομάδα. Έβαλαν πίσω από το βολάν το Romain Dumas, σαφώς όχι της εμβέλειας του Loeb, αλλά με τρείς νίκες στο Le Mans, τρείς νίκες στο Pikes Peask, τρείς συμμετοχές, δυο τερματισμούς στο Paris Dakar τον λες και επιτυχημένο και έμπειρο.

ο φετινός νικητής τερματίζει πάνω στην άσφαλτο.


Έτσι ήταν πρώτος που έσπασε το φράγμα των οκτώ λεπτών. Πέρασε τις κινούμενες σημαίες του τερματισμού σε χρόνο 7:57.148. Στην VW το γιόρτασαν, πήραν την νίκη, πήραν και το ρεκόρ, με ένα όχημα αιχμή της τεχνολογίας που δεν κατανάλωσε ορυκτά καύσιμα.

Δεν ξέρω, αλλά η εικόνα του I.D. R που ανέβαινε σε μια άσφαλτο, είχε πολλά, πάρα πολλά να ζηλέψει από την σκόνη που σήκωναν όλες οι δικίνητες προτάσεις και πολύ περισσότερο ο Γερμανός με το Quattro, ή ο Φιλανδός με το 405. Δεν είναι το ίδιο. Έμμεσα το ομολόγησε και ο φετινός νικητής στις δηλώσεις του, λέγοντας πως ήταν πολύ περίεργη αίσθηση η απουσία του ήχου ενός θερμικού κινητήρα.

Είχε ακόμα κάτι να ζηλέψει από εκείνο το καλοκαίρι του 2000.

Μπορεί να ορίζεται και ως αδυναμία προσαρμογής.