Δυο "μουσικά δηλητήρια" (10.05.2010) PDF Print E-mail

Δυο μουσικά δηλητήρια», με κοινά χαρακτηριστικά ότι γράφτηκαν την ίδια περίπου χρονική περίοδο (δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80) και αποτελούν θανάσιμες ερωτικές ομολογίες είναι το αντικείμενο αυτής της μικρής μουσικής ιστορίας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aν ξεκινήσουμε από το αλλοδαπό, να θυμηθούμε τον Alice Cooper.

Μαζί με τον Desmond Child έγραψε το Poison και βέβαια το ερμήνευσε με το γνωστό διαφορετικό του τρόπο.

Κάνει λόγο για αιμοβόρες επινοήσεις, για παγωμένο αίμα, για βλέμμα που σκοτώνει και τραγουδά για την ανικανότητα, την αδυναμία του απεγκλωβισμού από έναν έρωτα που τρέχει σαν δηλητήριο βαθιά μέσα στις φλέβες, που τις καίει αλλά ταυτόχρονα που δεν έχει την δύναμη να απαλλαγεί από αυτό.

«You're poison runnin through my veins You're poison, I don't wanna break these chains.»

Περιλαμβάνεται στο 18ο album του ιδιόμορφου καλλιτέχνη, το Trash.

 

 


Αν έρθουμε στις ημεδαπές παραγωγές, το «Σώσε με» σε μουσική και στοίχους του Νίκου Καρβέλα είναι ένα κομμάτι από την, ας τη χαρακτηρίσουμε, δεύτερη (χρονικά) παρουσία της Ρίτας Σακελαρίου στα μουσικά δρώμενα.

Απηχεί και αυτό σε μια βαθιά ερωτική απογοήτευση. Απλοϊκό, αλλά άμεσο στη σύνθεση, σύντομο μα κοφτό στην εκτέλεση, το ερμήνευσαν αξιοπρεπώς και άλλοι καλλιτέχνες (Μελίνα Κανά), αλλά το βάθος της Ρίτας και η μοναδική εκφραστική της δεινότητα, σε τέτοιου είδους τραγούδια, όπου αποδίδει με τόσο δυνατό τρόπο το περιεχόμενο, είναι αξεπέραστο.

Αποτελεί, μια ωμή ομολογία ενός αθεράπευτου τραύματος την επαύριον ενός χωρισμού, κατευθύνεται σε μια πλήρη έλλειψη ενδιαφέροντος για τη ζωή μετά την εγκατάλειψη από τον/την σύντροφο και φθάνει μέχρι έως φυσικού τέλους.

Για κάποιους, είναι κάπως θεατρικά μελοδραματικό, για κάποιους άλλους, δεν είναι παρά  μια δική τους ιστορία.

Ιδιαίτερα προσεγμένη και η ενορχήστρωση. Συνίσταται για καταστροφές σε πολιτιστικά κέντρα την επόμενη χωρισμών και… «Σώσε με, Δώσ' μου να πιω το δηλητήριο, θα 'ναι η ζωή μου ένα μαρτύριο, τώρα που πια δεν μ' αγαπάς»