για τα 70χρονα του Zuffenhausen (μέρος ΙV/IV) - (Κυριακή 12 Αυγούστου 2018) PDF Print E-mail

μέρος τέταρτο και τελευταίο. (Ιούλιος 2014 - Σεπτέμβριος 2016)

Ιούλιος 2014. Για πιο λόγο να εγκαταλείψεις κατακαλόκαιρο την Ελλάδα; για να πας μάλιστα στην καρδιά της Ρηνανίας, όπου οι 33 αναπάντεχοι βαθμοί θα συμμαχήσουν με την υγρασία, για να σε ταλαιπωρήσουν ακόμα περισσότερο.

Αν υπάρχει ένας και μόνον λόγος, πέρα από κάποιο πρόσωπο, που θα σε αναγκάσει σε αυτό το μαρτύριο, είναι διότι θα σε περιμένουν παρατεταγμένες μερικές GT3, 911 Carrera 4 S, Cayman GTS, 911 Turbo, & 911 Turbo S, καθώς και μια 918, που δεν θα οδηγήσεις, αλλά θα έχεις την εμπειρία της συνοδήγησης.

 

Ήταν ένας μαγεμένος παιδότοπος για ενήλικες, έστω και κάτω από βασανιστικές θερμοκρασίες στην πίστα Aldenhoven, με πλείστα όσα παιχνίδια. Σε αυτόν τον ενδιαφέροντα χώρο  με ανωφέρειες, κατωφέρειες, κλήσεις, θα περάσεις μια μέρα και θα ξεχάσεις τα περί θερμοκρασία κια υγρασίας.

Στο σλάλομ, π.χ., η σύγκριση ενός ελαφρότερου (Cayman GTS) με ένα βαρύτερο (911 Turbο), δίνει μερικά χρήσιμα συμπεράσματα. Παρά το γεγονός ότι η 911 t είναι 220 (!) κιλά βαρύτερη, με πέντε πόντους φαρδύτερο μετατρόχιο πίσω και 3,5 εμπρός, με 10, 2 πόντους συνολικά μακρύτερο μήκος αλλά με 2,5 πόντους κοντύτερο μεταξόνιο (κεντρομήχανη γαρ η Cayman), παρά επίσης το γεγονός ότι νιώθεις μια ανεπαίσθητη  βαρύτερη αίσθηση είναι εξίσου εύκολη, αν όχι ευκολότερη στο χειρισμό. Γιατί; Διότι η 911 διαθέτει ενεργή τετραδιεύθυνση που δεν έχει η Cayman.

 

Δεν είμαι σίγουρος αν ο Ferry Porsche, είχε στο νού του αυτή την εικόνα όταν πριν πολλές δεκαετίες έλεγε πως: «Η 911 είναι το μόνο αυτοκίνητο που θα μπορούσε κανείς να οδηγήσει σε Σαφάρι στην Αφρική ή στο Le Mans, ή για να πάει στο θέατρο ή για να κινηθεί στην έντονη κυκλοφορία της Νέας Υόρκης».


Νομίζω όμως ακόμα και αν δεν το είχε, θα το σκεφτόταν. Για λόγους marketing που λένε.

 

Ιούλιος 2014. Στην Ελλάδα, γνωριζόμαστε με την Macan.

Οι σκληροπυρηνικοί, μπορεί να δυσκολεύτηκαν να χωνέψουν την Cayenne, μπορεί επίσης να κατάπιαν και το τετράπορτο μιας Panamera, αλλά με την Macan το θέμα γινόταν δυσκολότερο. Και SUV και πετρέλαιο!

 

Έρχεται και ο Don Sherman, Αμερικάνος συντάκτης έγκριτου έντυπου και μας λέει:  «...κανείς δεν ζήτησε μια Cayenne, μια Panamera, μια Macan, αλλά η πρόβλεψη των επιθυμιών πολύ πριν γίνουν απαιτήσεις είναι αυτό που κάνουν οι έξυπνες εταιρείες για να παραμείνουν στο προσκήνιο».


Είναι μια αξιοσέβαστη άποψη, την οποία κάπως αντιστρέφω: Μήπως οι έξυπνες εταιρείες οδηγούν τους καταναλωτές εκεί που νομίζουν ότι θα έχουν μια πιο ασφαλή θέση στην αγορά; (δηλαδή περισσότερα κέρδη)

 

Εκκινούσε από το Χαϊδάρι, περνούσε από τον Ισθμό, επισκεπτόταν την ημιορεινή Κορινθία, Νεμέα Ψάρι την ορεινή Αχαία, Καλάβρυτα, Φτέρη και την ώρα της δύσης περνούσε πάνω από τη γέφυρα του Ρίο. Φτάνοντας στο Θέρμο, επέστρεφε στη Ναύπακτο για το απαιτητικό νυκτερινό κομμάτι στην ορεινή Ναυπακτία, στη τεχνητή λίμνη του Μόρνου, στις πλαγιές της Γκιώνας, για να κατέβει στην Ιτέα. Ακολούθως περνούσε στη Βοιωτική γη και μέσω Δόμβραινας, Αλυκής, Ξηρονομής, Οινόης, επέστρεφε για τερματισμό στο Χαϊδάρι.

Αυτή ήταν η διαδρομή του 17ου Carrera 24ωρου endurance regularity rally. Φίλος τις ενεπιστεύθη την λευκή 911 SC,  ενώ αγνοώντας παντελώς το γνωστό ρητό των Αμερικανών: «ποτέ μην βάζεις δυο πρωτόπειρους στο ίδιο όχημα», επέλεξα για ναυτίλο τον Βενιαμίν της οικογένειας.


Ήταν ένα ξεχωριστό 24ωρο. Αρκετά αγχωμένα, καταρχάς διότι οδηγούσα ένα πανέμορφο αυτοκίνητο που δεν μου ανήκε και δεν είχα το παραμικρό περιθώριο σφάλματος. Δεύτερον, διότι στις κατηφόρες της Ακράτας και της Φτέρης έμεινε το κακόμοιρο από φρένα, προφανώς διότι δεν σκέφτηκα (τι πρωτότυπο!) να αλλάξω τα υγρά καθώς σίγουρα είχαν κλείσει προ ετών τον κύκλο της ζωής τους και τρίτον, διότι τα φώτα της ήταν σαν τα καντηλέρια του Αγίου Χριστόφορου (μεγάλη του η χάρη).

 

Ο οποίος Αγιος, μάλλον επιφοίτησε τον Βενιαμίν με συνοδηγικό πνεύμα, καθώς δεν χάθηκε πουθενά και έδειξε μια ιδιαίτερη προσαρμοστικότητα, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Το κακό αποτέλεσμά μας στην πρώτη διπλή, που μας καταβαράθρωσε βαθμολογικά, χρεώσαμε την απειρία μας. Έτσι είναι. Έτσι είναι όλη η ζωή. Τζάμπα γνώση δεν υφίσταται. Πάντα, κάπου, κάπως, κάποτε καταβάλεις το τίμημά της.

Οκτώβριος 2015. Ηλιοβασίλεμα κάτω από τη γέφυρα που συνδέει την Στερέ με την Πελοπόννησο. Το Γενάρη του '93 όταν περάσαμε με μια Carrera 4, δεν υπήρχε ούτε η ζεύξη, ούτε ο Βενιαμίν.

 

Σεπτέμβριος 2016. Μέλανας Δρυμός. Έχοντας μια μέρα, διανύοντας σχεδόν 500 χιλιόμετρα, περισσότερα από τα οποία ενδιαφέροντα, οι συνθήκες γνωριμίες με τις νέες 718 Cayman & Boxster ήταν περισσότερο από ιδανικές.

Ξεκινώντας από την δίλιτρη Boxster, ευθύς αμέσως γίνεται αντιληπτό πόσο καλοστημένο σύνολο είναι. Διότι μπορεί τα 1.500 κιλά (1.365 + καύσιμα+ οδηγός) να μην είναι λίγα, αλλά επίσης οι σχεδόν πανταχού παρόντες 300 ίπποι επίσης δεν είναι λίγοι. Είναι αξιοθαύμαστο το πόσο σφικτό, ομοιογενές και τελικά φιλικό στην συμπεριφορά είναι το σύνολο. Εξαίσια φρένα, προβλέψιμη οδική συμπεριφορά, δεν αιφνιδιάζει, δεν τρομάζει. Ο κινητήρας έχει γραμμική απόδοση, δεν ξεσπά κάπου, γεγονός που μερικώς ερμηνεύεται και από την μεγάλη περιοχή που κορυφώνεται η ροπή.

 

Με την Cayman S και άλλους 50 διαθέσιμους ίππους, με μόλις 20 κιλά περισσότερα, το ενισχυμένο σύστημα πέδησης ίσως να μην ήταν αναγκαιότητα, αλλά οπωσδήποτε είναι καλοδεχούμενο. Ευχάριστη ακόμα και σε τμήματα όπου τα μπαλώματα της ασφάλτου είχαν πυκνή παρουσία, ακόμα και με τις σφικτές ρυθμίσεις στην ανάρτηση, πειθήνια στις εντολές του χειριστή, θα σε βάλει σε σκέψεις μόνον σε πολύ κλειστές κατηφορικές όπου δεν είχες το θάρρος να πατήσεις το γκάζι και κάποια υποστροφή θα κάνει την εμφάνισή της

 

 

Η αποστολή τελείωνε και στο λίγο χρόνο που ήταν διαθέσιμος, ένα πέρασμα από την boutique με προϊόντα αποκλειστικά Porsche δεν ήταν άσχημη ιδέα. Μόνος, σιωπηλός χάζευα τα αγαθά, αρκετά από τα οποία ήταν ενδιαφέροντα, όλα όμως, μακριά από το τρέχον ελληνικό, οικονομικό μέτρο.

Την ώρα λοιπόν, που γύριζα την πλάτη μου να φύγω, ακούω πολύ χαμηλά, πολύ ήσυχα, πίσω από τον πάγκο μαζί με ένα αναστεναγμό, τις λέξεις:

-«Ααααχχ Θέμου»,
Κοιτώντας μια ξανθή, γαλανομάτα, είμαι περίπου βέβαιος ότι είχα παρακούσει αλλά ερωτώ:
-«Είστε Ελληνίδα;»


για να ξετυλιχτεί στα επόμενα λεπτά, έτσι ανεμπόδιστα η μικρή ιστορία της Χρυσάνθης που γεννήθηκε στην Γερμανία, μα γύρισε στην πατρίδα της στη βόρεια Ελλάδα για λίγο, αλλά επέστρεψε, εργάζεται και ζει μόνιμα πια στη Γερμανία. Ανύπανδρη Μητέρα, που κατοικεί 30 χλμ. μακριά, που  κάθε μέρα έρχεται με το τραίνο στο μουσείο, που αισθάνεται χαρά να έχει μια τόσο καλή δουλειά, σε ένα τόσο καλό περιβάλλον. Υπάρχει όμως ένα αλλά. Το λέει με τα Ελληνικά της που τα χαρακτηρίζουν μια έντονη Γερμανική προφορά. Το συγκροτεί με τέσσερις λέξεις:

-«...δεν ξεπερνιέται η ξενιτειά» για να συμπληρώσει
-«Είναι αλλιώς κάτω, ...είναι αλλιώς, υπάρχει ψυχή»

Χαιρετιστήκαμε, αφού είπε πως θα ξανακατέβει το καλοκαίρι. Θέλει να πάει, στην Πελοπόννησο. Δεν την έχει επισκεφθεί ακόμα.

Φορτώθηκα και 'γω στο βανάκι, για το αεροδρόμιο.

Η ιστορία με το μύθο της Porsche έχει παρελθόν και από ότι φαίνεται θα έχει και μέλλον.

Δεν γνωρίζω, αν είναι σωστό να δικαιώσουμε τον Jonathan Tropper,  έναν Αμερικανό συγγραφέα άγνωστο εν πολλοίς στο Ελληνικό αναγνωστικό κοινό, ο οποίος σαν ρωτήθηκε την γνώμη του για τις Porsche φέρεται απαντήσας: «Οδηγώντας μια  Porsche είναι σαν να κάνεις έρωτα με ένα μοντέλο. Ποτέ δεν είναι τόσο καλά όσο φαίνεται».

Δεν ξέρω δηλαδή, κατά πόσο ο συγκεκριμένος έχει τα εχέγγυα, τις παραστάσεις, τις εμπειρίες να κρίνει και τα δυο αυτά επίπεδα. Μου αρέσει πολύ, πάντως, ως σύλληψη.