Made in China (31.03.2010) PDF Print E-mail
Article Index
Made in China (31.03.2010)
2η σελίδα
All Pages

Ο κατακλυσμός με προϊόντα από την Κίνα είναι γεγονός και περισσότερο από οποτεδήποτε, εκφράζει την επιθυμία του εξ’ ανατολών γίγαντα για ηγετικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία.

Η παγκοσμιοποίηση περιπλέκει το θέμα ακόμα περισσότερο. Σκύβουμε πάνω στο θέμα, σε ότι έχει να κάνει με την αυτοκινητική παραγωγή και προσπαθούμε να αφουγκραστούμε το τι συμβαίνει στην άλλη άκρη του πλανήτη. Κυρίως όμως, προσπαθούμε να φανταστούμε το μέλλον.

Βασικά Ιστορικά

Μόλις 110 χρόνια μετά τη κατάπνιξη της εξέγερσης των Μπόξερς και το ταπεινωτικό πρωτόκολλο, η Κίνα επιστρέφει και διεκδικεί την παγκόσμια κυριαρχία. Σε αυτή την χρονική περίοδο που μεσολάβησε, τόσο ο τόπος όσο και ο πληθυσμός, δοκιμάστηκαν στο έπακρο. Αποικιοκρατία, Πορτογάλοι στο Macau, Βρετανοί στον Honk Kong, Ιαπωνική κατοχή, μεγάλη πορεία, επικράτηση των κομμουνιστών, κολεκτιβοποίηση, βιομηχανική ανασύνταξη, λοιμοί, το χάος της πολιτιστικής επανάστασης, το μακελειό στην Τιεν Αν Μεν, Ολυμπιακοί αγώνες και οικονομική μεταρρύθμιση.


Όλη αυτή η ιστορική διαδρομή ήταν βίαιη, ήταν αιματηρή με αναρίθμητα θύματα, με μεγέθη ασυνήθιστα για τις δυτικές νόρμες. Τα ίδια τα μεγέθη της, όπως η τεράστια έκτασή της και το αμέτρητο πλήθος των πολιτών της είναι όμως, που έχουν μεταβάλει την Κίνα σε ένα πρωταγωνιστή με εξωπραγματικούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης.

Η συζήτηση για το πρόσωπο αυτής της ανάπτυξης δεν είναι ευχάριστη ενώ γρήγορα γίνεται και αδιέξοδη. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια συνθήκη πολύ ελαστική, αρκετά ακριβή και σαφώς ενοχλητική για να απασχολήσει.

Άλλο τόσο ενοχλητική γίνεται και η έρευνα για το οικολογικό προφίλ της Κινεζικής ανάπτυξης. Τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα που απαιτούνται για να κινηθεί αυτή καλπάζουσα βιομηχανία και οι παραγόμενοι ρύποι, απασχολούν ήδη.

Κάνοντας λόγο για ενέργεια και ρύπους δεν αναφερόμεθα μόνον σε αυτούς της παραγωγής αλλά και σε εκείνους της κατανάλωσης. Δεν είναι τυχαίο, αλλά το 2009 η Κίνα πέρασε στην πρώτη θέση της παγκόσμιας αγοράς του αυτοκινήτου σημειώνοντας άνοδο 46% ! σε σχέση με το 2008 καθώς πουλήθηκαν 12,4 εκατομμύρια αυτοκίνητα. Αντίθετα στις Η.Π.Α. σημειώθηκε πτώση 20% και οι πωλήσεις περιορίστηκαν στα 10,5 εκ. αυτοκίνητα. Έτσι τη χρονιά που πέρασε, σε ότι αφορά τη συγκεκριμένη αγορά, οι δυο δυνάμεις σε επίπεδο εσωτερικής αγοράς συναντήθηκαν. Μόνο που η μια κατέβαινε και η άλλη ανέβαινε. Για την ακρίβεια η μια κατέρρεε και προσπαθούσε με κρατικές ενέσεις να σωθεί και η άλλη εκτοξευόταν.

Η καθημαγμένη χώρα του 1901, έρμαιο στα χέρια των αποικιοκρατών, έρχεται σήμερα ενδεδυμένη με τα ρούχα του πρωταγωνιστή.

Στον 21ο αιώνα, το πρόσωπο της Κίνας είναι σχιζοειδές, όπως η εικόνα όλων των μεγάλων δυνάμεων στην πορεία της ιστορίας. Λαμπρά οικοδομήματα, φανταχτερή πρόσοψη, υψηλές φιλοδοξίες αλλά και μεγάλες μάζες που ζουν στη φτώχια χωρίς ελπίδες ανάκαμψης, για να μην κάνουμε λόγο για πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Το πιο πιθανό είναι, ότι η Ιστορία θα επαναληφθεί και η Κίνα θα επιστρέψει όπου βρισκόταν πριν από 5.000 χρόνια. Μόνο που στις εποχές μας η εσωστρέφεια και ο απομονωτισμός έχουν εκ των πραγμάτων απωθηθεί όχι μόνον δεν έχει ανάγκη να κτίσει νέα Σινικά τείχη αλλά αντίθετα θα επιβληθεί με τις εξαγωγές της. Μόνο που στις μέρες μας έχει κάτι παραπάνω από πορσελάνη, κεραμικά και μετάξι να πουλήσει στον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως Θέλει να το κάνει.

Τα τετράτροχα προϊόντα της ήδη αποτελούν το μήλον της έριδος των δυτικών εισαγωγέων. Όχι ότι μπορούν να απειλήσουν σε επίπεδο ποιοτικό, προς το παρόν, την Ευρωπαϊκή παραγωγή αλλά το δυνατό τους χαρτί είναι η τιμή τους. Αποτελούν τη φτηνή λύση.

Σε επίπεδο αυτοκινητικής παραγωγής, οι κινεζικές προτάσεις θυμίζουν τις Ιαπωνικές προ πεντηκονταετίας και τις Κορεάτικές προ τριακονταετίας. Τις θυμίζουν κυρίως διότι όπως τότε οι μεν, έτσι τώρα οι δε, λειτουργούν κάτω από ένα αντιγραφικό πλαίσιο, όπως επίσης διότι μοιραία υποφέρουν από τεχνολογική ανεπάρκεια.

Βεβαίως υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Τα τελευταία πενήντα χρόνια βιομηχανικής εξέλιξης έφεραν μαζικές εφαρμογές που στα μέσα του προηγούμενου αιώνα φάνταζαν ως επιστημονική φαντασία. Έτσι ο νεοεισερχόμενος παίκτης έχει να καλύψει πολύ μακρύτερο διάστημα μέχρι να πλησιάσει τους αρχαιότερους.

Επίσης η ίδια φιλοσοφία κατασκευής μοντέρνων αυτοκινήτων έχει ολοκληρωτικά αλλάξει. Όπως όλα τα προϊόντα έχουν μικρύνει τον κύκλο της ζωής τους, προς όφελος ασφαλώς της κατανάλωσης, έτσι και τα οχήματα. Το παραδοσιακό, ας το χαρακτηρίσουμε Ιαπωνικό πλεονέκτημα της αντοχής των κατασκευών απουσιάζει από την τρέχουσα Κινεζική σκηνή. Τα άθραυστα Bluebird, Corolla και LJ, δεν έχουν, δεν θα μπορούσαν να έχουν, σύγχρονους αντικαταστάτες στην τρέχουσα Κινεζική παραγωγή.

Τέλος, άλλη μια σημαντική διαφορά έχει να κάνει με τη ψυχολογία του καταναλωτή. Ο πτωχότερος και καθόλου νεόπλουτος υποψήφιος αγοραστής της δεκαετίας του ’60 και του ’70 επηρεαζόταν ελάχιστα από τη χώρα καταγωγής του προϊόντος. Τη δουλειά του ήθελε να κάνει και επιθυμούσε ένα αξιόπιστο, οικονομικό όχημα. Αντίθετα, το μεγαλύτερο τμήμα της επόμενης γενιάς, αγόμενο και φερόμενο από τις προθέσεις των marκeteers και από μια ανίκητη καταναλωτική τάση δείχνει (προς το παρόν) να περιφρονεί, ακόμα και να λοιδορεί τις κινεζικές προτάσεις.

Η πιο λογική εκτίμηση για το μέλλον, προβλέπει πως αργά ή γρήγορα τα οχήματα από την Κίνα θα αποκτήσουν χαρακτήρα, μεγαλύτερη πιστότητα και τότε θα προτιμούνται όχι μόνο για το πόσο φτηνότερα είναι. Το πόσο σύντομα θα συμβεί αυτό, είναι ένα ερώτημα…