Δεύτερο και τελευταίο μέρος των ιστοριών με ελαφρά κράματα, όπως τα συναντήσαμε τη δεκαετία του '70 στους θόλους αγωνιστικών αυτοκινήτων που κύλησαν τους τροχούς τους στην Ελλάδα. Πρωταγωνίστριες εδώ, κατ' αλφαβιτική σειρά, οι Gotti, οι Minilite και οι Ronal.

Δεν θα μπορούσε να απουσιάσει και μια αναφορά για τις σιδερένιες, τις εργοστασιακές ζάντες, που αποτέλεσαν την πιο οικονομική, την πιο προσιτή λύση.

Gotti

Από την Γαλλία, με τα ψυχεδελικά γράμματα της φίρμας και μια καινοτομία. Κάποια μοντέλα ήταν διαιρούμενα. Αποτελούμενα από τρία κομμάτια προσέφεραν διάφορες δυνατότητες. Δοκιμάστηκαν σε κάθε μορφή αγώνων.

Μάιος 1970. Ο πρώτος Έλληνας που έλαβε μέρος στο ««Ακρόπολις» με A 110 ήταν ο Γιώργος Κρητικός. Έκανε ένα καλό για τα ελληνικά δεδομένα αγώνα, μα εγκατέλειψε τρεις ειδικές πριν το τέλος από έξοδο, σε δύσκολο και πολύ γλιστερό κομμάτι κοντά στη Σπάρτη. Στην εικόνα, η γαλάζια μπερλινέτα στην εκκίνηση του ΙΗ’  Δ.Ρ.Α. (1970), πάνω σε τριμπούλονες Gotti. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Λίγα 24ωρα μετά την εκκίνηση, τελείται η τελευταία δοκιμασία εκείνου του Δ.Ρ.Α., στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκέλειας. Στον 30λεπτο αγώνα ταχύτητας, ο Νορμανδός Jean Luc Therier προηγείται με την Α110 και τον ακολουθεί ο Γαλάτης Jean Francois Piot. O πρώτος με Gotti, θα κερδίσει και τον αγώνα, ο δεύτερος θα περιοριστεί στην 4η θέση. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Απρίλιος του ’73. Ο «Ιαβέρης» με δεξί κάθισμα τον μυστακοφόρο Κώστα Φερτάκη στρίβει την πρώτη δεξιά φουρκέτα της ετάπ του Σουλίου στο ράλυ Πελοποννήσου. Δεν θα καταφέρουν να τερματίσουν. Τους θόλους του ΤΤ κοσμούν οι Gotti. Ο Θεσσαλονικιός Κώστας Χαμπής ήταν τότε αντιπρόσωπος της Γαλλικής φίρμας, όπως και των λιπαντικών Motul, αυτοκόλλητο των οποίων διακρίνονται πάνω στο πορτοκαλί Γερμανικό αυτοκίνητο. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Απρίλιος 1974. Πρώτος αγώνας ταχύτητας της χρονιάς. Ο «Σιρόκο» με το Grac που εμφανίστηκε με διαιρούμενες Gotti, θα κερδίσει ελέγχοντας σχετικά εύκολα την Alfetta του Γιώργου Μοσχού, που ήταν ένα αυτοκίνητο βγαλμένο από τα σπλάχνα της Autodelta, αλλά δεν ήταν πρωτότυπο. Στην εικόνα ο νικητής έχει παραλάβει την καρώ σημαία από τον αλυτάρχη Στ. Ζαλμά. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Οι Ν. Μακρυγιάννης – Γ. Αλβανός, έκαναν μια σειρά από εξαίσιες εμφανίσεις την διετία '78 - '79 στα ασφάλτινα ράλυ. Με την κουρασμένη και επιπλέον ξεπερασμένη Α 110 της Chris unisex (αθάνατοι ελληνικοί αγώνες), απέσπασαν νίκες από ισχυρότερα και νεότερα αυτοκίνητα. Το πλήρωμα  δεν βρήκε ποτέ υλικό αντίστοιχο με το ταλέντο του.

Minilite

Την δεκαετία του ’60, χρειάστηκαν περισσότερο από δυο χρόνια, εξέλιξης για την δημιουργία της. Με σύνθεση κράματος, 91% μαγνήσιο, 8% αλουμίνιο, 1% ψευδάργυρο και μαγγάνιο, οι Βρετανικές ζάντες ήταν  ήταν 75% ελαφρύτερες από τις σιδερένιες και 33% πιο ελαφριές από τις αλουμινένιες.

Μάιος 1970. Στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκέλειας. Τελευταία δοκιμασία του ΙΗ’  Δ.Ρ.Α. Ο Κύπριος Α. Μιχαηλίδης στρίβει θεαματικά το πληγωμένο του Imp στη νότια φουρκέτα. Το σχήμα του αυτοκινήτου άλλαξε στο κομμάτι από Καλαμάτα στην Σπάρτη αλλά ο πεισματάρης οδηγός με συνοδηγό τον Τ. Bosence (συμμετοχή Αγγλική), κατάφερε να τερματίσει στην 12η  και προτελευταία θέση. Πάνω σε minilite. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Ιούλιος 1971. Ο Σταύρος Ζαλμάς με τους θόλους του Cooper γεμάτους από τις 12άρες minilite και τα Weber του cross flow καπακιού να αναπνέουν πίσω από την σήτα του τροποποιημένου καπώ, ανεβαίνει στην ανάβαση Ομαλού. Στην γραμμή του τερματισμού θα βρεθεί έκτος πίσω από την GTAm του Περ. Φωτιάδη και μπροστά από την Vette του Τζώνυ. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Μάιος ’73. 21ο Δ.Ρ.Α. Το πάλεψε ο Chris Slater αλλά ατυχίες τον περιόρισαν στην 7η θέση της γενικής. Ήταν μια ημιεπίσημη συμμετοχή, ένα όμορφο σύνολο με τις minilite να δίνουν τη δική τους γοητευτική πινελιά, στο λευκό MK I. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Ιούνιος 1973. Τατόι. Τα πράγματα σοβάρεψαν περισσότερο για τον «Asterix». Από τις απλές 911 βρέθηκε σε μια πρώην Laroushe με διακρίσεις στο tour de France. Ψυχεδελικά βαμμένη πάνω στις φαρδιές minilite αντιμετώπισε ισχυρότατο ανταγωνισμό από τον «Σιρόκο» και την ομάδα του, που μελετημένος και σοβαρός καθώς ήταν, δεν έχανε. Στο τέλος της χρονιάς όμως, ο Άρης θα κερδίσει έναν πανάξιο τίτλο ταχύτητας. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Απρίλιος 1974. Πρώτος αγώνας πρωταθλήματος ταχύτητας εκείνης της χρονιάς στο Τατόι. Το λευκό MKI του Παύλου Μαδεντζή με τις ασημένιες minilite, αντιμετώπισε τεχνικά προβλήματα και μοιραία περιορίστηκε σε μια αδιάφορη 12η θέση. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Ronal

Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1969 από τον Karl Wirth στην Γερμανία. Έκτοτε αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε. Με συνεχείς εξαγορές και συγχωνεύσεις, στις μέρες μας απασχολεί περισσότερους από έξι χιλιάδες εργαζόμενους και έχει την έδρα της στην Ελβετία

Μάιος ’70. Πρώτη Ελληνική νίκη του «Σιρόκο» σε Δ.Ρ.Α. Εδώ, στο Τατόι τελευταία δοκιμασία του ΙΗ’. Το κόκκινο Kaddet C φορά Ronal και στρίβει στο νότιο πέταλο. Ο διοπτροφόρος οδηγός το έφερε στην 7η θέση γενικής πίσω από την Α110 του J.P. Nicolas και μπροστά από την Corolla των Ψύχα – Νομικού. Δεν ήταν παρά η απαρχή σπουδαίων αποτελεσμάτων. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Φλεβάρης ’77. Ο «Ιαβέρης» με το μακρυμούρικο ομάδας 1 αυστραλιανής ομολογκασιόν Escort, (με Ronal), στην πρώτη του εμφάνιση με την ομάδα της Ford Κοντέλης έκανε αυτό ήξερε. Εντυπωσίασε. Στην εικόνα στην πρώτη αριστερή φουρκέτα του νυκτερινού Κουβαρά. Αναπόσπαστο δεξί κάθισμα εκείνα τα χρόνια ο Κ. Στεφανής, γενειοφόρος, τότε. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Στα 64 του χρόνια, τον Μάρτιο του ’78 ο Τζώνυς παλεύει νυχτιάτικα μέσα στην Ascona στις ειδικές του Εαρινού. Το ξημέρωμα της Κυριακής θα τον βρεί στην 5η θέση της γενικής. Το Γερμανικό όχημα συνεχίζει την παράδοση που το θέλει με Ronal. Συνοδηγός ο Χ. Καλτσούνης. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Από το ίδιον αγώνα, το Εαρινό του ’78, ο «Ιαβέρης» σε μια εικόνα που μας δείχνει πως ένα Escort ομάδας 1, μπορεί στην κατηφορική, χωμάτινη τότε, Στεφάνη να  ράψει ένα κοστούμι 8 δευτερολέπτων σε ένα αδιάφορο πλήρωμα της  Stratos και 21''  σε μια Βιολέτα. Εύκολο rally car το Escort (εδώμε Ronal) για κάποιον θαρραλέο χειριστή. (φωτό Τ.Α.)

Πάρνηθα Οκτώβριος ’79. Στην έξοδο της πρώτης αριστερής φουρκέτας το ομάδας ένα Escort του Γ. Παναγιάρη γλιστρά πάνω στις Ronal. Ο Χαλκιδεύς οδηγός, κάποτε γνωστός με το ψευδώνυμο «Εύριπος», οδήγησε με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα εκείνη τη χρονιά. Πέτυχε έξι νίκες σε επτά αναβάσεις και εξασφάλισε τον τίτλο της ομάδας 1. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)

Σίδερο, το οικονομικό.

Ποτέ δεν ήταν οικονομικές οι ζάντες ελαφρών κραμάτων. Συνεπώς η πιο προσιτή λύση ήταν πάντα οι εργοστασιακές, σιδερένιες ζάντες, είτε για αγώνες σε χώμα, είτε για άσφαλτο. Με ελάχιστα χρήματα μπορούσες να βρεις μεταχειρισμένες και να ζαντάρεις δεύτερα τακίμια ή ρεζέρβες.

Ιούλιος του ’71. Μηνάς - ο Κρητικός- Βουρδουμπάκης, ο επονομαζόμενος και χαλκέντερος. Από την δεκαετία του ’50 στο σπορ, ο Μηνάς εικονίζεται στην ανάβαση  Ομαλού της ιδιαίτερης πατρίδας του. Με το χαρακτηριστικό φανελάκι του μέσα στο Glass και φυσικά σιδερένιες ζάντες με ένα περίεργο όφσετ. (φωτό: αρχείο Φ.Φ/Γ.Κ.)