Π.Σ. Δέλτα: Ελευθέριος Βενιζέλος - (Σαββάτο 16 Δεκεμβρίου 2017) |
Υπήρχε στο ράφι από τα Χριστούγεννα του ‘79. Δώρο ήταν. Μπορεί να ισχύει η άποψη ότι, τότε δωρίζονταν περισσότερα βιβλία. Κάποια στατιστική πιθανόν να το βεβαιώσει. Ή να το αρνηθεί. Έκτοτε γνώρισε τέσσερις μετακομίσεις, χωρίς να έχει αναγνωσθεί στο σύνολό του. Κάποια στιγμή, φέτος, έγινε κι αυτό. Είναι τεράστιος ο πλούτος και η ποιότητα της πληροφορίας που περιέχει. Προσφέρει όλες τις δυνατότητες να κατανοήσεις τις εποχές και τους πρωταγωνιστές της, Τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές. Η Πηνελόπη Δέλτα υπήρξε μια γυναίκα κυριολεκτικά εκτός εποχής, αφού οι δραστηριότητές της, η ίδια η ζωή της, ακόμα και το τέλος της, ως φυσική παρουσία, ήταν αντισυμβατικές. Στις 400τόσες σελίδες τούτου του πονήματος, ξεδιπλώνονται στον αναγνώστη με χάρη, με αμεσότητα, με ακρίβεια, τα γεγονότα, τα δράματα, οι λεπτομέρειες και τα πρόσωπα που άφησαν ένα σοβαρό αντίκτυπο σε τούτο τον τόπο. Ο πρωταγωνιστής όμως, όπως μαρτυρά ο τίτλος, είναι ένας. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Κρητικός πολιτικός που από τις Μουρνιές Χανίων έφτασε να ορίζει την τύχη του τόπου με απίθανες επιτυχίες τόσο σε διπλωματικό επίπεδο μα και με την διορατικότητα του να εμπλακεί σε πολεμικές αναμετρήσεις. Μαζί με έναν εξαίρετο πρόλογο του Π.Α. Ζάννα, εγγονού της Π.Δ., οποίος είχε και την επιμέλεια της έκδοσης και ένα χρησιμότατο χρονολόγιο, αποτελεί ένα απαραίτητο εργαλείο στην απόπειρα ανίχνευσης του παρελθόντος. Ταυτόχρονα είναι μια γοητευτική, συχνά συγκινητική αφήγηση, μα και μια ηθογραφία της εποχής. Αποκαλυπτικό π.χ. περί της ηθών, αυτό που αναγράφεται στην όγδοη σελίδα.
Μας αποκαλύπτει, με επώνυμα, το όργιο βίας στα Νοεμβριανά (σ.22)
Αναφέρεται στο σκοτεινό ρόλο μερίδας του Τύπου (σ.37) & (σ.41), ενώ μας δίνει μια εικόνα από το πόσο παλιά έχουν τις ρίζες τους κάποιες εκδοτικές προβοκάτσιες (σ.57).
Σφόδρα αντιβασιλική το εκφράζει με νούμερα (σ.134)
Δεν κρύβει τα αντιδυτικό φρόνημα μετά από ότι συνέβη στη Σμύρνη. (σ.143)
Μας φωτίζει τη σχέση μας με τους Άγγλους. (σ.147)
Από το στόχαστρό της δεν ξεφεύγει τμήμα της αστικής τάξης (σ.218). Και τη σχέση του, με το θρόνο (σ.224)
Μας μεταφέρει, επίσης μια πολύ προωθημένη (για την εποχή) άποψη του Βενιζέλου με αφορμή το περίφημο ανάθεμα στο πεδίο του Άρεως (σ. 280).
Μας αποκαλύπτει την άποψη του στρατηγού Β. Δούσμανη για τον Κωνσταντίνο και τον Μεταξά (σ. 338 & 339). Για αυτά και πάρα πολλά άλλα, το πόνημα της Π.Δ. είναι διδακτικό, χρήσιμο και συγκινητικό τυτόχρονα.
|