Στο Τατόι, κάποτε και φέτος - (Σαββάτο 14 Οκτωβρίου 2017) PDF Print E-mail

Την δεύτερη Κυριακή του φετινού Οκτώβρη διοργανώθηκε αγώνας ταχύτητας στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκέλειας,γνωστότερο ως Τατόι. Ο προμότερ (ελληνηστί: υποστηρικτής, προωθητής) του αγώνα, φιλοδοξεί επίσης να αναβιώσει το street circuit της Ρόδου και να διοργανώσει αγώνα F1 στην Ελλάδα.

Ο προμότερ λοιπόν, ονοματοδότησε τον αγώνα «Γιώργος Μοσχούς». Ο εκλιπών Μαρουσιώτης οδηγός δεν είναι πολυνίκης της συγκεκριμένης διοργάνωσης, αλλά αποτέλεσε δίχως άλλο, το πλέον θεαματικό και ακολούθως το πιο δημοφιλές πρόσωπο που έστριψε εκεί μέσα. Στον βωμό της δημοσιότητας και της άντλησης φήμης εκ του παρελθόντος, δόθηκε το όνομά του στην συγκεκριμένη εκδήλωση. Δεν γνωρίζω αν ερωτήθηκε, έστω αν ενημερώθηκε, περί τούτου η σύζυγος Δέσποινα και τα τέκνα Εμμανουήλ και Παύλος. Έχω την εντύπωση ότι από εκεί οφείλει να ξεκινά ο κάθε προμότερ σε τέτοιες περιπτώσεις. Τούτο ορίζουν οι κανόνες.



Επί του αγωνιστικού καμιά σχέση, βέβαια, με το Τατόι του παρελθόντος. Όλο εκείνο το πίσω κομμάτι, το άγριο φλέρτ με τα κωνοφόρα, τα υπόστεγα, τα πεζοδρόμια και τα γεφύρια δεν υπήρχε. Σχεδιάστηκε μια διαδρομή αξιοποιώντας τις ευθείες μπροστά και ο αγώνας έγινε εκεί. Συνεπώς, Τατόι, κατ' όνομα μόνον ήταν. Διοργανωτικά, πήγε καλά, κατά πως λένε.

Για να θυμηθούμε το παρελθόν, ας  σημειιιωθεί, ότι το Τατόι υπήρξε από το ’57 η τροφός των Ελληνικών αγώνων ταχύτητας ενώ από τις αρχές του ’72 έως τον Σεπτέμβρη του ’77, ήταν ο μοναδικός χώρος τέλεσης των Ελληνικών σιρκουί. Μια σειρά από εικόνες θα μας το υπενθυμίσει.


Έτοιμος από το απαιτητικό και ακραία επικίνδυνο Mille Miglia, ο Κώστας Σπηλιωτάκης, όπου με συνοδηγό τον Στέφανο Ζάννο, ολοκλήρωσαν στην πολύ τιμητική τρίτη θέση της εξαιρετικά ανταγωνιστικής κλάσης τους, δεν δυσκολεύτηκε, λίγες μέρες αργότερα να κερδίσει το πρώτο σιρκουί που διοργανώθηκε στην Ελλάδα. Με το νο 9 στις πόρτες της λευκής Veloce τερματίζει με μουαγιέν 101.964 χλμ/ωρ και 23 γύρους μετά από μία ώρα αγώνα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Τατοίου. Ήταν Ιούνιος του 1957.

 

Απρίλιος 1963. IΑ΄ Δ.Ρ.Α. Στο νότιο πέταλο, με φόντο τα υπόστεγα η Pat Moss, προηγείται του H. Taylor. Αμφότεροι με λευκές Cortina.  H σύζυγος του Erik Carlsson. θα ολοκληρώσει την τελευταία αυτή δοκιμασία εκείνου του Δ.Ρ.Α. έβδομη με μ.ω.τ. 106.715 χλμ. 16 μόλις μέτρα πίσω από τον συμπατριώτη της Taylor. Ο Τύπος της εποχής (Βολάν), έγραψε πως: «η εφετεινή κούρσα του Δ.Ρ.Α. στο Τατόι, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.Είκοσι χιλιάδες θεαταί, τριάντα επτά αυτοκίνητα στο στίβο με διαλεχτούς πλέον αγωνιστάς αποφασισμένους να επιβληθούν αλλήλων».


Μετά το σιρκουί της Κέρκυρας, ο Κωνσταντίνος ενεφανίσθη και στο 3ωρο Τατόι της  23ης Οκτωβρίου του ‘66. Με μπλέυζερ όχι casual όπως στο νησί των Φαιλάκων, άνευ της άνασσας κατέρχεται από τη γραμματεία περπατώνατς προς τα pits συνοδευόμενος από τον αντιπρόεδρο της Ε.Λ.Π.Α. Κων/νο Νικολόπουλο, τον Εμμ. (τον αποκαλούμενο και «Φαρούκ» λόγω της ομοιότητάς του με τον έκπτωτο Αιγύπτιο μονάρχη),  Ρεμβίκο και τον Κ. Κουτρουβή (άκρο δεξιά). Πίσω ακολουθούν ο Αλ. Δαρδούφας και ο Αλ. Κανελόπουλος, ιατροί, χωροφύλακες, πτέραρχοι, φωτορεπόρτερς και λοιπαί δημοκρατικαί δυνάμεις.

 

Μάιος 1968. ΙΣΤ΄Δ.Ρ.Α.  Κάτω από συννεφιασμένο ουρανό οι οδηγοί περιμένουν να πάρουν εκκίνηση για τη δοκιμασία ταχύτητας στο Τατόι. Στην πρώτη σειρά διακρίνονται οι δύο 911 των Toivonen (1), Zasada, τα δυο Εscort των Clark (30), Anderson (28) και το Cooper του Αaltonen (45). Στη δεύτερη οι τρείς H.F. των Harry Källström, Ballestrieri, P.Moss Carllson το Escort του Β. Soderstrom, ενώ στην τρίτη πρώτο από αριστερά το Audi του πρώτου Έλληνα  Γ. Ραπτόπουλου (14) και το 1800 Austin maxi του Βρετανού Bryan Culcheth (16).

Άφθαστο θέαμα, από τον  Roger Clark στο Τατόι του ΙΖ΄ Δ.ΡΑ. τον Μάιο του ’69. Έγραφε όλο το νότιο πέταλο με το πλάι διαχέοντας στην ατμόσφαιρα αρκετό από τα Goodyear σε κάθε γύρο. Στην  αρχή, ασυνήθιστοι με τις γωνίες, οι λιγοστοί θεατές που βρισκόντουσαν στο εσωτερικό της πίστας και οι χωροφύλακες έτρεχαν να γλιτώσουν. Στο μακρινό φόντο πλήθος κόσμου.

 

Ιούλιος ’69. Είχε δώσει δείγματα του ταλέντου του από το Εαρινό του ΄67 όπου είχε κάνει τον πρώτο χρόνο στην ανάβαση Σουλίου και από την βρεγμένη Κέρκυρα του ’68. Εκείνη την ζεστή Κυριακή όμως, το δήλωσε καθαρά και δυνατά με ένα αυτοκίνητο που δεν ήταν και το ευκολότερο. Ο λόγος για τον Γ. Μοσχού που ξεκινώντας από την τελευταία σειρά βρέθηκε γρήγορα πίσω από το «Μαύρο» και στον επόμενο γύρο τον πέρασε. Δεν είχε σημασία ότι έγκατέλειψε. Πρώτο Τατόι με ισχυρό αυτοκίνητο, πρώτη λάμψη. Με την λευκή Jag του Ωmega racing team.

Μάιος ’70. ΙΗ΄ Δ.Ρ.Α. Το αεροδρόμιο σημαιοστολισμένο, έτοιμο για την τελευταία δοκιμασία του αγώνα. Δαρδούφας και  Corsmith (αξιωματούχος της FIA), ποζάρουν σε ένα εύθυμο στιγμιότυπο.

 


Ο Jean Luc Therier με την Α 110 και ο Jean Francois Piot σε μια Γαλλική μονομαχία γεμάτη θέαμα. Στο σικαίην του αγώνα ταχύτητας στο Τατόι του ΙΗ΄ Δ.Ρ.Α. (1970), που ο Νορμανδός το κέρδισε και ο οδηγός του Escort T.C. με συνοδηγό τον νυν πρόεδρο της F.I.A., Jean Todt κατετάγη τέταρτος. Διακρίνεται το υδραγωγείο,  το οποίο στις μέρες μας, μοιάζει να είναι ένα από τα ελάχιστα στοιχεία που δεν έχουν δεχτεί το χάδι του χρόνου. Αντίθετα, ο ορεινός όγκος της Πάρνηθα, στο φόντο, σε αυτό το μεσοδιάστημα, ταλαιπωρήθηκε πολύ.



 

Τατόι. Κυριακή 18 Μαρτίου 1973. Εικόνα ιδιαίτερης, από κάθε άποψη, ομορφιάς. Κάτω από έναν νεφελώδη ουρανό μιας κρύας ανοιξιάτικης μέρας με λίγο φως ο Γ. Μοσχούς στρίβει με το γνωστό, ταχύτατο και θεαματικό του τρόπο την GTAm. Ακολουθείται κατά πόδας από την μπλε 911 του «Αστεριξ». Οι αγώνες ταχύτητας έχουν ήδη περιοριστεί , από το τέλος του '71 και την απώλεια του  Γιάννη «Μαύρου» Μεϊμαρίδη στη Ρόδο, αποκλειστικά στο στρατιωτικό αεροδρόμιο.

 

Η εκκίνηση του πρώτου αγώνα του ’74. Κυριακή 7 Απριλίου. Στην πρώτη σειρά ο πολυνίκης του Τατοίου «Σιρόκο» με Grac, o «Ιαβέρης» με το Ελληνικό Boubis , o Γ. Μοσχούς στην πρώτη του εμφάνιση με Alfetta, και o «Σίρο» μόλις διακρίνεται η ουρά της μαύρης Alfa. Η 911 του «Άστεριξ» βρίσκεται πρώτη στη δεύτερη σειρά εκτός πλάνου, ενώ στην τρίτη σειρά, μόλις που διακρίνεται η Vette του Τζώνυ στην ουρά του «Ιαβέρη». Ήταν ο πρώτος αγώνας μετά από 16 χρόνια που είχε διάρκεια μια ώρας και την νίκη κατέκτησε ο «Σιρόκο» εκμεταλλευόμενος τα πλεονεκτήματα του πρωτότυπου.

 

Με μια νίκη στο βρεγμένο Τατόι της 9ης Μαρτίου του ’75 και δύο δεύτερες στους αγώνες της 16ης Φεβρουαρίου και της 27ης Απριλίου ο «Ιαβέρης» εξασφάλισε το 18ο πανελλήνιο πρωτάθλημα ταχύτητας. Η επιτυχία είναι σημαντική όχι μόνον διότι επιβλήθηκε ισχυρότερων αντιπάλων αλλά διότι το πρωτότυπό του ήταν φτιαγμένο εδώ, από τα ελληνικά χέρια του ιδιοφυή Χρήστου «Μπούμπη» Βαλασόπουλου. Τους υπόλοιπους αγώνες της χρονιάς, κέρδισε ο Γ. Μοσχούς (τον Απρίλη και τον Νοέμβριο) και τον Φεβρουάριο ο Μ. Σαλιάρης. Στην εικόνα, ο και χοντρός τότε επονομαζόμενος, έτοιμος για την εκκίνηση του αγώνα του Ιανουαρίου του ‘75 (που προσμέτρησε στον τίτλο του ’74)  συζητά δεμένος μέσα στο πρωτότυπο, με τον Μανώλη Ψύχα και τον Γ. Μοσχού.

 

περισσότερο Τατόι

Η ιστορία των τρίωρων αγώνων του Τατοίου

Τατόι, 40 χρόνια νωρίτερα

Τρίωρο Τατόι του ’68