Ο άνθρωπος, ο αγώνας, ο χώρος - (Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017) PDF Print E-mail

O Τζώνυς Πεσμαζόγλου, αποτέλεσε ένα ξεχωριστό πρόσωπο μα και ένα ιδιαίτερο φαινόμενο, στο χώρο των Ελληνικών αγώνων αυτοκινήτου. Χαρακτήρας ιδιόμορφος και σπόρτσμαν.  Έκαμε όμως σπορ, περισσότερο για να επικρατεί και λιγότερο για το ευ αγωνίζεσθαι.  Με τον αέρα της τάξης που εκπροσωπούσε, την άνεση μιας μεγάλης οικογένειας και μιας πολύ μεγάλης περιουσίας. Πείσμων και σκληρός. Ευγενέστατος, χαμογελαστός και τζέντλεμαν όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, το πολύ αντίθετο όταν το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό.

Δυο εικόνες, δυο εποχές. Αριστερά πρωταγωνιστής ετοιμάζεται να εκκινήσει το νικηφόρο για αυτόν, Γ' Δ.Ρ.Α. το '55, μπροστά από το θέατρο του Ηρώδου του Αττικού. Δεξιά, 37 χρόνια αργότερα, το '92 στο 33ο Δ.Ρ.Α., ο ίδιος άνθρωπος, στα 78 του πια, στον ίδιο χώρο, κάτω από την ακρόπολη των Αθηνών στο αγωνιστικό περιθώριο, πίσω από τα διαβόητα κίτρινα κάγκελα της Λέσχης, πιθνότατα γεμάτος νοσταλγίες.

Ήταν παρών από την πρώτη μεταπολεμική αγωνιστική Ελληνική δραστηριότητα και για τα επόμενα 35 χρόνια. Στα πρώτα του βήματα δεν ήταν τόσο νέος. Το ΄52 π.χ. στο ράλυ Shell που θεωρείται η πρώτη μεταπολεμική εκδήλωση, την οποία μάλιστα κέρδισε με συνοδηγό τον Νίκο Παπαμιχαήλ, ήταν ήδη 38 χρονών.  Ακολούθως, το ΄87 στο 34ο Δ.Ρ.Α., στην τελευταία του συμμετοχή, όπου σημειώνει ένα τιμητικό τερματισμό στην 22η θέση και όγδοη μεταξύ των Ελλήνων, είναι 73 ετών. Πάνω από το μέσο όρο προσδόκιμης ζωής των ανδρών εκείνης της εποχής.

Τέσσερις εικόνες του, ανά δεκαετία, από το ’57, το ’67, το ’77 και το ’87, όλες στο πλαίσιο του Δ.Ρ.Α. μας δίνουν μια ιδέα των εποχών, και την ευκαιρία για λίγα σχόλια, για τον άνθρωπο, τον αγώνα, το χώρο.

 

Άνοιξη του 1957. Στα 43 του χρόνια ο Τζώνυς, στην πρώτη συμμετοχή με συνοδηγό τον Γιαννάκη Χρονίδη και στην τρίτη με Chevy. Είναι το Ε΄ Δ.Ρ.Α. και μέχρι τότε έχει τερματίσει δεύτερος το ’54 με συνοδηγό τον μηχανικό του Κώστα Γαλάνη, νίκησε το ’55 με συνοδηγό τον Μ. Παπανδρέου στο μαύρο Capitain, ενώ στο πρώτο διεθνές, το '56, θα τερματίσει 4ος πάλι με τον Γαλάνη και την Chevy, και δεύτερο  Ελληνικό πλήρωμα, πίσω από τους Νίκι Φιλίνη Νίκο Χρυσικόπουλο (Auto Union 1.000).

Έτσι η 14η θέση γενικής και έκτη Ελληνική στον αγώνα του ’57, ήταν, για τα μέτρα του Τζώνυ, μια πολύ φτωχή συγκομιδή. Η εικόνα, μας αποκαλύπτει μιαν άλλη Αθήνα. Στο χώρο ανάμεσα από την Διον. Αρεοπαγίτου και το λόφο του Φιλοπάππου βρισκόταν το παρκ φερμέ της διοργάνωσης, όπου συγκεντρώθηκαν οι τερματίσαντες μετά από 2.900 χλμ. συνεχούς προσπάθειας. Με το #24 διακρίνεται η Chevy του Τζώνυ, δίπλα της η άλλη Chevy του Μ. Σαλίβερου. Μόλις που ξεχωρίζει η φιγούρα της Sprint Veloce του Άλκη Μίχου, ενώ στο βάθος, ίσα που διακρίνεται, δεύτερη από αριστερά, η νικήτρια Ferrari 250 τους ζεύγους Estager. Στο κάδρο και ο πολίσμαν με το λαμπερό του κράνος. Στο φόντο ο όγκος του Υμηττού.

 

Δέκα χρόνια αργότερα. ΙΕ΄ Δ.Ρ.Α. Μάιος 1967. Λόφος Φιλοπάππου. Ο άναξ, θιασώτης των αγώνων, στην πρώτη του απονομή σε «Ακρόπολις» με πολιτικά, είχαν προηγηθεί αρκετές με στρατιωτική περιβολή, η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία του. Έχουν περάσει πέντε εβδομάδες από το στρατιωτικό πραξικόπημα, απομένουν άλλες 27 μέχρι το αποτυχημένο αντικίνημα που θα επιχειρήσει. Στο μεσοδιάστημα και στο μέλλον θα πράξει ότι απαιτείται για να μπεί στο περιθώριο.

Ο Τζώνυς, στα 53 τότε, ήταν κάθε άλλο παρά άγνωστος στο βασιλικό περιβάλλον, αφού ο πατέρας του πέρασε κάποια χρόνια εξορίας στην Κορσική με άλλους βαθιά αυλικούς στα ταραγμένα χρόνια του Εθνικού Διχασμού του μεσοπολέμου. Δεξιά διακρίνεται ο συνοδηγός της συμμετοχής, εκείνη τη χρονιά, ο Μίμης «Θωρ» Γιωργίτσης. Μαζί σκοράρισαν για προτελευταία φορά, την πρώτη Ελληνική θέση του Τζώνυ στο «Ακρόπολις», μαζί με μια πολύ τιμητική 5η θέση γενικής. Με Opel Record 1,9 που άντεξε στα 3.200 χιλιόμετρα συνεχούς καταπόνησης. Μόλις τρία Ελληνικά πληρώματα αντίκρισαν την σημαία του τερματισμού εκείνη τη χρονιά.

 

Τον Μάιο του ’77, στο 24ο Δ.Ρ.Α. είναι 63 ετών. Ο αγώνας είναι ακόμα αγώνας. Έχει μήκος 2.759 χιλιόμετρα, 52 ειδικές με συνολικό μήκος 765 χιλιομέτρων και με κομμάτια που είναι αδύνατον να βγούν χωρίς ποινές. Απαιτητικός για τα αυτοκίνητα και δύσκολος για τα πληρώματα, παρά τις ανασυγκροτήσεις και την διανυκτέρευση πριν το νότιο κομμάτι. Η κούραση κορυφωνόταν στο τελευταίο τμήμα του από την κεντρική Πελοπόννησο προς την καρώ σημαία στην Διον. Αρεοπαγίτου.

Στην εικόνα, ο Τζώνυς, με εμφανή τα δείγματα της κόπωσης μετά από τη δεύτερη ολονύχτια προσπάθειά του, στο στοπ της ειδικής Βούρβουρα. Λίγες ώρες αργότερα θα φέρει την 1,9 Ascona με συνοδηγό τον Χ. Καλτσούνη στην 9η θέση γενικής, δεύτερη ελληνική συμμετοχή πίσω από τον πέμπτο «Σιρόκο». Είχαν εκκινήσει 167 πληρώματα. Μόλις 29 κατάφεραν να τερματίσουν.

 

Φθάνουμε έτσι στο ’87. Ο Τζώνυς είναι 73 ετών και δυο μηνών για την ακρίβεια. Δηλώνει συμμετοχή στο τελευταίο του, ως αποδείχτηκε εκ των υστέρων «Ακρόπολις».

Είναι η πρώτη, πιο άγουρη και συνάμα πιο άχαρη χρονιά του γκρουπ Α, που διαδέχεται την άγρια, συναρπαστική και όχι χωρίς σοβαρές απώλειες εποχή του γκρουπ Β.

Συμμετέχει με ένα προσθιοκίνητο Kadett GSi, και πρέπει να είναι, αν όχι η μοναδική, μια από τις ελάχιστες που αγωνίζεται με προσθιοκίνητο όχημα. Συνοδηγός ο Ν. Τομάζος.

Στην εικόνα, του Τάσου Αρωνίτη, από ελεύθερο service, εκείνων της παλαιότερων και ακόμα καλών ραλίστικων χρόνων, σε παράπλευρο χώρο της εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας, κοντά στα Καμμένα Βούρλα, στέκεται όρθιος μπροστά στο λευκό GSi. Με τα ημιαξόνια και τις δισκόπλακες πάνω στο έδαφος, το γερμανικό κουπέ δέχεται τις απαραίτητες τεχνικές βοήθειες. Στο φόντο και η κίτρινη Ascona σε ρόλο αυτοκινήτου γρήγορου  service με το κλασσικό διπλό στις πινακίδες δοκιμής

Ο αγώνας τείνει βαθμιαία να χάνει το χαρακτήρα του. Με μήκος 1.913 χλμ. πλήθος ε.δ. 36, συνολικού μήκους 587 χλμ. αρχίζει να ζηλεύει τα νούμερα των παλιότερων διοργανώσεων. Θα συγκεντρώσει 94 συμμετοχές, 35 από τις οποίες θα αντικρίσουν την ράμπα του τερματισμού. Και ο Τζώνυς στα 73 του, στο Ακροπολικό του ρέκβιεμ, θα αφήσει 13 από αυτές πίσω του.

υ.γ.1. Η φωτογραφία τραβήχτηκε με Canon F1, σε φιλμ Kodak Ektachrome 64 ΑSA. Η μηχανή υπάρχει και εργάζεται ακόμα στα χέρια του βρέφους που πριν 23 χρόνια και κάτι, έβαλε λαδάκι ο Τάσος.

υ.γ.2. Κι' όπως γράφουμε ή διαβάζουμε για τα παλιά Δ.Ρ.Α. έτσι όσοι φωτογράφοι άρχισαν να εργάζονται τα τελευταία 10 - 15 χρόνια, θα ακούνε για Ektachrome 64 ΑSA και ποιός ξέρει τι θα σκέφτονται...