Μια ακολουθία έξι διαφημίσεων, που δημοσιεύτηκαν στην ετήσια έκδοση της Ηellenews, το ετήσιο αλμανάκ του Ελληνικού Τουρισμού για το έτος 1967, έχει πολλά να μας πει.

Όπως: Κραταιές βιομηχανίες που δεν υπάρχουν πια. Ακτοπλοϊκές γραμμές που έσβησαν μέσα σε θλιβερές συνθήκες. Ξενοδοχειακά συγκροτήματα που χάθηκαν μέσα στον εκσυγχρονισμό. Τράπεζες που απορροφήθηκαν όταν η οικονομία μας έπαψε να είναι εθνική και προϊόντα που κάποτε έδιναν πνοή, μα τώρα ολοένα και χάνουν έδαφος.

Εξι ρεκλάμες, έξι μικρές ιστορίες, με έξι σημαντικά επιχειρηματικά σχήματα σε βάθος μισού αιώνα.Έξι μεγάλες αποδείξεις για το πόσο άλλαξε ένας τόπος, πόσο μεταλλάχτηκε ένας λαός

Η Πειραϊκή Πατραϊκή, ήταν μια σπουδαία βιομηχανία, η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργική και ετοίμων ενδυμάτων του τόπου. Οι παλιότεροι θα θυμούνται το σλόγκαν «ντύνει στολίζει νοικοκυρεύει», ενώ οι Αθηναίοι δεν θα έχουν λησμονήσει, από τη δεκαετία του '60, τις εκτεταμένες εγκαταστάσεις της στο Λουτρόπυργο, τότε που σε πέντε εργοστάσια απασχολούσε περισσότερους από 4.000 υπάλληλους.
Εκεί έγιναν και κάποια από τα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας «η κόρη μου η σοσιαλίστρια» με την επιμέλεια του Αλ. Σακελάριου και με κάποια ενδιαφέροντα, για το 1966, μηνύματα.
Το '92 τελειώσαν όλα καθώς απολύθηκε το σύνολο του προσωπικού. Το κτιριακό συγκρότημα ξαναζωντάνεψε για λίγο όταν η Αθηναϊκή Χαρτοποιία το ενέταξε στην παραγωγική της διαδικασία.  Έκτοτε τα πάντα νέκρωσαν.

Ο Ανδρέας Ποταμιάνος  θεωρείται ο γεννήτορας της κρουαζιέρας στην Ελλάδα, μαζί με την εταιρεία του την «Ηπειρωτική». Στην αφίσα προβάλλεται η είσοδος του Ιάσωνα στο στόλο της εταιρείας και μάλιστα στο παρθενικό του ταξίδι που ήταν προγραμματισμένο για τον Μάρτιο του '67. Σε φόρουμ του διαδικτύου μπορεί να αλιευθεί το εξής:  « Μια φορά και ένα καιρό...το ΙΑΣΩΝ ταξίδευε τη γαλανόλευκη σε όλο τον κόσμο. Στις Μπαχάμες, στο Κεμπέκ και τη Νέα Γη του Καναδά, στη Νότια Αμερική και αλλού. Kαι μια φωτογραφία με τα κλασικά χρώματα της Ηπειρωτικής στα καφετί νερά του Αμαζόνιου, από τη μπροσούρα του 1988».
Στις μέρες μας η «Ηπειρωτική» υπάρχει μεν, χωρίς βαπόρια δε και στα Ελληνικά νησιά επιχειρούν πλοία τέρατα που αδειάζουν τις χιλιάδες των επιβατών τους για σύντομα χρονικά διαστήματα.

Όταν ο τόπος είχε εθνικό νόμισμα, είχε και εθνική οικονομία. Είχε και τράπεζες. Όπως την Εμπορική ή την Ιωνική. Δραστηριοποιημένες από το 1907 η πρώτη και από το 1839 η δεύτερη είχαν μια συνεχή πορεία στην Ελληνική οικονομία. Το '57 η Ιωνική πέρασε σε Ελληνικά συμφέροντα και στον καθηγητή Στρατή Ανδρεάδη που κρατούσε και  τα ηνία  της Εμπορικής.
Την τελευταία χρονιά του 20ου αιώνα, η Ιονική τράπεζα τέθηκε  υπό τον έλεγχο της  Alpha Τράπεζας Πίστεως. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του '13 η Εμπορική απορροφήθηκε και από αυτή από την Alpha Bank. Η Ελλάδα συναλλασσόταν πλέον με ευρώ.

Οι εγκαταστάσεις του αστέρα στην Βουλιαγμένη, στην Γλυφάδα, στη Ρόδο, στην Κέρκυρα, στο Ηράκλειο Κρήτης και στα Καμμένα Βούρλα, αντιπροσώπευαν το πιο ελίτ τμήμα του Ελληνικού Τουρισμού.  
Την δεκαετία του '60 είχαν φθάσει στο απόγειο της ακμής τους. Προφανώς δεν ήταν του επιπέδου του μέσου Έλληνα, αλλά αποτελούσαν μια ισορροπημένη προβολή του τόπου και ένας αντίστοιχα ισορροπημένος τουρίστας ανακάλυπτε μια ανεκμετάλλευτη, ακόμα, Ελλάδα.
Είναι ακόμα μια σελίδα που έσβησε, και οι επόμενες σε τίποτα δεν της μοιάζουν.

Μίνως Αργυράκης. Γνήσιο Ελλαδικό τέκνο του 20ού αιώνα. Από την ταλαίπωρη Ιωνία των σφαγών και των πυρκαγιών, πρόσφυγας στο Βύρωνα, ορφανός από πατέρα. Η σχολή καλών Τεχνών δεν τον έκρινε ικανό να φοιτήσει. Ευτυχώς που ο Γ. Τσαρούχης είχε άλλη άποψη και τον βοήθησε να χτίσει μια σπουδαία καριέρα και κυρίως να μας αφήσει την προίκα του, ως μια σημαντική καλλιτεχνική κληρονομιά.
Επονίτης στην Κατοχή, ακολούθως στο σύρμα της Ελ Ντάμπα, για να ανθίσει καλλιτεχνικά από την δεκαετία του '50 και μετά.
Μικρό δείγμα της αντίληψής του, για την Ελλάδα του '67 και το Ηρώδειο, το σχέδιο από το πενάκι του, μέσα από το αλμανάκ του '67.

Το οπισθόφυλλο της έκδοσης. Την εποχή που ο καπνός ήταν ελεύθερος, οι ρεκλάμες των τσιγάρων κατέκλυζαν κάθε διαφημιστική επιφάνεια και οι συσκευασίες τους δεν εικόνιζαν κατεστραμμένα πνευμόνια.  Τότε που οι κινηματογραφικοί ήρωες είχαν σφηνωμένο ένα αναμμένο τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη τους και οι πρωταγωνίστριες ανάμεσα στο δείκτη και τον παράμεσο.
«Ελληνικά προϊόντα που έχουν την αναζωογονητική ζεστασιά του ήλιου», όπως λέει και η λεζάντα.