Αλέξης Σοφιανόπουλος – (Τρίτη 4 Απριλίου 2017) PDF Print E-mail

Γνώρισα τον Αλέξη Σοφιανόπουλο, αρχές της δεκαετίας του '70. Στους αγώνες. Έβλεπα και τη δουλειά του, που ήταν διαφορετική. Χωρίς καμιά αμφιβολία, κόμιζε έναν αέρα φωτογραφικής ανανέωσης στο Ελληνικό αγωνιστικό γίγνεσθαι. Χρησιμοποιούσε ευρυγώνιους, σούπερ τελέ, αλλά και μηχανές 6Χ7. Έκανε ξεχωριστά πορτραίτα, δούλευε πάνω σε άλλα κάδρα.

Ήταν άνθρωπος της εποχής του. Για την ακρίβεια μπροστά, αρκετά μπροστά από την εποχή του. Μα ταυτόχρονα, εκείνη την εποχή, η Ελλάδα βρισκόταν πίσω από την εποχή της. ΄Ετσι το κενό ήταν μεγάλο. Όπως και νάχει, ο Αλέξης δεν ξεχώριζε μόνον από τον τρόπο που φωτογράφιζε, ξεχώριζε και ως άνθρωπος. Από τον τρόπο που ντυνόταν, που συμπεριφερόταν. Ευγενής, εγκάρδιος και συμπαθής.  Τα γράφω όλα αυτά διότι πρόσφατα ό Τάσος μου είπε ότι συναντήθηκαν τυχαία με τον Αλέξη, μίλησαν, θυμήθηκαν και συγκινήθηκαν.

...Μάιος 1977                                     Διονυσίου Αρεοπαγίτου                                           ...Μαίος 2011

Κι έτσι θυμήθηκα κι εγώ με τη σειρά μου, όταν πριν σαράντα χρόνια βρεθήκαμε υπό κοινή επαγγελματική σκέπη, τις λίγες δουλειές που κάμαμε μαζί και εκείνο το 24ο Δ.Ρ.Α. όταν συνταξιδέψαμε την τελευταία μέρα του Μαίου του '77 μέχρι την Καλαμπάκα. Σε μια άλλη Ελλάδα. Για ένα διαφορετικό αγώνα, που ο χρόνος τον έχει τυλίξει με μια λαμπερή νοσταλγία. Αλλά και σε μια διαφορετική πρακτική, όπου η φωτογραφία ήταν περισσότερο καλλιτέχνημα και λιγότερο χειρισμός υπολογιστών.

Μερικές εικόνες και λίγα λόγια από τότε, θα θυμίσουν σε μερικούς ή θα γνωρίσουν σε άλλους, πρόσωπα, γεγονότα και συμβάντα.

 

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 1971. Ρόδος. Πριν λίγα λεπτά έχει λάβει χώρα το αγωνιστικό ατύχημα, το οποίο, τρείς μέρες αργότερα, θα στοιχίσει τη ζωή στον πολυτραυματία Γιάννη «Μαύρο» Μεϊμαρίδη. Ο Αλέξης παρών, στέκεται μπροστά στην μοιραία GTAm. Ο Γιάννης έχει διακομισθεί ήδη στο νοσοκομείο, ο αγώνας θα συνεχιστεί και όταν πέσει η καρώ σημαία, θα σημάνει και το τέλος των street circuits στην Ελλάδα.

 

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου του ’73. Κλειστός καιρός, λίγο φως. O γενάρχης της φωτογραφίας των Ελληνικών αγώνων, Φώτης Φλώρος, κάνει την εικόνα με τρόπο κλασσικό, στο ίδιο ύψος με το θέμα του. Στο πλάνο του, μόλις διακρίνεται κάτω και το κεφάλι του Αλέξη, που έχει σκύψει χαμηλά με κάποιον fisheye. 
Στo κάδρο εικονίζονται από αριστερά οι: Παύλος Μαδεντζής,  Τάσος «Σιρόκο» Λιβιεράτος,  Γιώργος Μοσχούς, Τζιοβάνι Ραγκούζα, Κώστας «Λίφτ» Καλύμνιος, Τζώνυς Πεσμαζόγλου, Μάκης Σαλιάρης, και Τάσος «Ιαβέρης» Μαρκουίζος.

 

Χειμώνας '72 - '73 στο Τατόι. Χαρακτηριστική εικόνα ενός κόσμου που σιγά – σιγά αποχωρούσε και ενός άλλου που ερχόταν δυναμικά στο προσκήνιο. Στο φόντο, μπροστά στηn πόρτα του  Auδi, ο Μιχάλης Γρατσίας ψυχή του περιοδικού «το Νέο Αυτοκίνητο» και μπροστά ο Αλέξης φορτώνει φιλμ. Ακόμα και το διαφορετικό της ενδυμασίας τους, έχει τη σημειολογία του.

 

Τατόι, στην ίδια αγωνιστική. Η πινακίδα των δυο λεπτών έχει σηκωθεί, η κόρνα δίνει το ηχητικό σήμα, ο αλυτάρχης Κώστας Γλωσσώτης κοιτά την γραμμή εκκίνησης και κάτω δεξιά ο Αλέξης κρατά την βαριά Mamiya RB67 Pro έτοιμος να απαθανατίσει τα γεγονότα.

 

Τερματισμός 24ου Δ.Ρ.Α. Ιουνίος του ’77. Ο Αλέξης Σοφιανόπουλος στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, παρών και έτοιμος να απαθανατίσει τα συμβάντα, σε ένα βροχερό απόγευμα. 

 

Μάιος του 2011. Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Τα φιλμ έχουν κλείσει τον κύκλο τους, τα ψηφιακά έχουν καταλάβει κάθε, σχεδόν, φωτογραφικό χώρο και ο Αλέξης στην εκκίνηση του Δ.Ρ.Α. Την τελευταία που έγινε στον παραδοσιακό της χώρο. Κάτω από τον ιερό βράχο. Ένας φυσιογνωμιστής θα έγραφε ότι η εικόνα του Αλέξη, έχει ξεφύγει από εκείνη την Σαβοπουλική των αρχών της δεκαετίας του '70 και ομοιάζει με αυτή του Gerard  Butler.