Εργασία, licence, Type R & άλλα - (Τετάρτη 25 Μαίου 2014) PDF Print E-mail

Δευτέρα πρωί. Με 13 βαθμούς και νυκτερινή υγρασία, το αντιανεμικό κρίθηκε απαραίτητο πάνω στο μηχανάκι. Πριν τις επτά στο περιοδικό. Κάτι παραπάνω από δυο χιλιάρικα λέξεις, για την Giulia γραμμένες κυριακάτικα περίμεναν το ρετούς για να φύγουν από πάνω μου, στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.



Στις οκτώ παρά, ο κουλουρτζής δεν είχε φανεί ακόμα καθώς άδειαζα λίγες μπαταρίες στον κύλινδρο της ανακύκλωσης. Το κτίριο με ελάχιστη, ακόμα, ανθρώπινη παρουσία.

Την ίδια ώρα o Οδυσσέας κατέβαινε στο Καβούρι να μοντάρει μια κουζίνα, στα μητρικά κτίσματα, να ντιλάρει με γυψαδόρους και ηλεκτρολόγους.

Κι΄ όταν ανεχώρησε η Giulia, από τα πλήκτρα μου, ταξιδεύοντας στα ηλεκτρονικά μονοπάτια, μέχρι να φτάσει να τυπωθεί, να μοιραστεί, να διαβαστεί, με περίμενε ένα τέστ κόπωσης, ο παθολόγος και ο οφθαλμίατρος. Η διαδικασία έκδοσης αγωνιστικής licence, είναι μια ευκαιρία να σκύψεις, έστω και υποτυπωδώς πάνω στο κορμί σου. Να δείξεις ότι δεν αδιαφορείς πλήρως.

Η ίδια η διαδικασία, έκδοσης της licence, απολύτως και αποκλειστικά ηλεκτρονικά, πια διενεργούμενη, εξυπηρετική., μεν, προϋποθέτει ότι θα έχει κάνει με Κυρίους. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι δεν ζητούνται τα πρωτότυπα χαρτιά, αν δεν έχω καταλάβει λάθος.

Άλλη μια ένδειξη του που έχουμε καταντήσει. Να θεωρείς ότι κάθε ευκολία στο δημόσιο βίο ισοδυναμεί με μια πιθανότητα απάτης. Για όσους το σκεφτούν πιο αναλυτικά, ας πούμε ότι είναι η βάση και η αιτία της γραφειοκρατίας σε ένα σύστημα που δεν μπορεί να προστατευθεί. Και το πράμα θα γίνει πιο σφικτό, διότι με την ηλεκτρονική διαχείριση, καθώς η ανθρώπινη παρουσία όλο και θα λιγοστεύει και θα έχεις να κάνεις με μηχανήματα. Τα οποία ως γνωστόν δεν σκέπτονται, δεν αισθάνονται. 

Τα λέω αυτά με την υποψία, ότι όπως ένα μικρό μαξιλάρι παραοικονομίας σε μια υγιή οικονομία είναι ευπρόσδεκτο και ανακουφιστικό, έτσι και μια χαραμάδα «παράτυπης» ανθρωπιάς κάνει τη δημόσια ζωή πιο ευγενική. Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι τα όρια αυτής της παρατυπίας, ορίζουν και τη ευπρέπειά της. Ταυτόχρονα, ας σκεφτούμε, ότι μια ζωή χωρίς δόση ανοχής είναι μαρτύριο! Ακριβώς το ίδιο είναι και μια ζωή με υπερβολική δόση ανοχής.

Μετά το μεσημέρι λοιπόν, παραλάβαμε ένα αυτοκίνητο, συνεννοηθήκαμε για θέματα ύλης, παρέδωσα στον Πάνο ένα θέμα για το 62ο Δ.Ρ.Α. και λίγο πριν νυχτώσει η επαγγελματική μέρα ολοκληρωνόταν.  Την ίδια στιγμή ο Οδυσσέας πάλευε στο γκαράζ να φτιάξει την εξαγωγή του Καϋμού, να βάλει τα καθίσματα, τις ζώνες, να ελέγξει τους πυροσβεστήρες για αναγόμωση, να αναστήσει τέλος πάντων ένα «αγωνιστικό» μετά από 12 σχεδόν μήνες.

Τρίτη πρωί. Μέγαρα. Παρουσίαση Civic Type R. Λευκό με Γερμανικές πινακίδες και για λίγες εβδομάδες στον τόπο μας. Δεν είναι σύνηθες, να γίνεται παρουσίαση νέου μοντέλου στην πίστα. Για λίγα αυτοκίνητα όμως, είναι επιβεβλημένο. Κι ένα από αυτά είναι το νέο Type R. Με 310 ίππους, 400 Nm ροπής, χαρακτηριστικά και εμφάνιση αγωνιστικού, ο φυσικός του χώρος είναι και η πίστα.

Ίσως όχι η πίστα των Μεγάρων, όπου δεν μπορεί να ξεδιπλώσει τις αρετές του , αλλά ας μην ήμαστε ούτε γκρινιάρηδες, ούτε υπερφίαλοι. Τα Μέγαρα δεν είναι ούτε Spa, ούτε Ring, υπάρχουν όμως, είναι αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας και στο φινάλε μετά από 60 χρόνια θεσμοθετημένου μότοσπορ στην χώρα μας, είναι η μοναδική πίστα στο λεκανοπέδιο.

Εκεί λοιπόν, γνωρίσαμε από κοντά, νιώσαμε, οδηγήσαμε την τελευταία μέχρι στιγμής γενιά του Type R, το οποίο είναι το πρώτο της σειράς, που εφοδιάζεται με τούρμπο. Δεν υπήρχαν και πολλοί άλλοι τρόποι ώστε με δυο λίτρα χωρητικότητα να παραχθεί περισσότερη ισχύ από 300 ίππους. Ταυτόχρονα η παρουσία του στις χαμηλές στροφές και η ύπαρξη του VTEC που ζωντανεύει ακόμα περισσότερο την λειτουργία στις υψηλές, προσφέρει έναν ζηλευτό συνδυασμό.  Αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω εδώ:

Με οροφή τις 7.000 σ.α.λ., ο 1.996 κ. εκ. νέος κινητήρας, είναι γνήσιος εκπρόσωπος της νέας γενιάς  Earth Dreams Technology. Μαζί με την τεχνολογία  VTEC ( Variable Timing & Lift Electronic Control - Μεταβλητού Χρονισμού & Ηλεκτρονικού Ελέγχου Βύθισης Βαλβίδων), εμπεριέχει και την λειτουργία VTC (Dual-Variable Timing Control - Διπλού Μεταβλητού Ελέγχου Χρονισμού ) προκειμένου να μεγιστοποιείται η απόδοση στις χαμηλές στροφές.



Πέρα από αυτή την μικρή τεχνική περιγραφή, διότι το σύνολο των τεχνολογιών που διατρέχει τούτο το Type R είναι τεράστιο, αυτό που αμέσως εισπράττει  ο χειριστής, είναι ο ατόφιος χαρακτήρας του. Δεν θα σε διασκεδάσει όπως ένα αντίστοιχο πισωκίνητο. Δεν θα διαγράψει τροχιές  υπό γωνία, καίγοντας λάστιχο και κάνοντας τα χείλη να χαμογελούν. Όχι. Είναι, μιας ολότελα διαφορετικής νοοτροπίας. Ποια είναι αυτή;

Είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αυστηρό, δυνατό, πολύ δυνατό προσθιοκίνητο Honda, που με την ίδια ευκολία το πρωί σε πάει στην εργασία σου, την Κυριακή, βγάζατε μαζί τα σώψυχα σας στην πίστα, ψάχνοντας τις σωστές γραμμές, ψάχνοντας για κάποια χαμένα δέκατα στην είσοδο, στα φρένα, στις επιταχύνσεις.



Πολύ εύκολο μέχρι ενός ορισμένου σημείου, αλλά όταν όλα κοκκινίσουν στον εσωτερικό ορίζοντα του ταμπλό, σημάδι της ενεργοποίησης του προγράμματος R, και επιδιώξεις το κάτι περισσότερο απαιτεί προσοχή, προσήλωση. Δεν είναι καθόλου παιχνιδιάρικο. Είναι απόλυτο και θέλει τον τρόπο του. Οφείλεις να το νιώσεις, να το περιμένεις, να έχεις υπομονή. Γλύκα θέλει όχι επιθετικότητα και να βρεις απολύτως σωστά την κορφή της στροφής.

Tο τρέχον Type R είναι το καλύτερο, το ισχυρότερο που έγινε ποτέ, μα τα 47 χιλιάδες €, είναι τόσα που ο υποψήφιος κινδυνεύει να σαγηνευτεί από ένα τετρακίνητο αστέρι, ή από ένα μπλε οβάλ, επίσης τετρακίνητο.

Κι όταν ολοκληρώθηκε ή, ως συνήθως, πετυχημένη και πλήρης παρουσία, είπαμε να καλύψουμε μια απροσεξία. Ευτυχώς δηλαδή που μας ξύπνησε ο Θάνος, γνωστός για την σχολαστικότητα του, που όσο κι' αν την λοιδορούμε γενικώς, άλλο τόσο μπορεί να μας γλιτώσει από κόπο και χιλιόμετρα.

Έτσι η Κλένια που στο προηγούμενο, περί του θέματος του Ιστορικού ράλυ Ελλάδος σημείωμα, με περισσή επιπολαιότητα περιέγραψα ως «γνωστή» δεν ήταν και τόσο γνωστή. Διέφερε και ως προς το μήκος και κυρίως, ως προς τη διαδρομή, στο σημείο που τελειώνει η άσφαλτος.  Αφού λοιπόν θα έφτανε η χάρη μας έως εκεί, κοιταχτήκαμε με τον Οδυσσέα και οσονούπω αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ρεπεράζ σε όλες.

Η επιφάνεια παντού ήταν καλύτερη, με τα γκρέιντερ να κάνουν σπουδαία δουλειά. Μεγαλύτερη διαφορά στα Πίσια που ηρέμησε και ησύχασε πολύ. Μολοντούτο, το ελαιώδες περιεχόμενο του κάρτερ ενός Α3 δημιούργησε ένα ίχνος μερικών εκατοντάδων μέτρων. Ατυχώς δεν είχαμε, ούτε είχαν, έναν ιμάντα προκειμένου να το ρυμουλκήσουμε μέχρι το χωριό και μια ταλαιπωρία περίμενε το άτυχο πλήρωμα του γερμανικού hatchback.

Σε τέσσερις ώρες ήμαστε πίσω, έτοιμοι να συνεχίσουμε μια μακρά, μα ενδιαφέρουσα μέρα.