Francois Forestier: Αριστοτέλης Ωνάσης (24.11.2009) |
«Ο άνθρωπος που τα ήθελε όλα» Αυτός είναι ο τίτλος μιας ακόμα βιογραφίας για τον Σμυρνιό που άφησε ανεξίτηλο το ίχνος του σε πολλά επίπεδα τον 20ό αιώνα. Παρασυρμένος από την θεματολογία του Forestier, δεν κατάφερα να αντισταθώ στον πειρασμό και διάβασα απνευστί (σχεδόν) το πόνημα του Γάλλου δημοσιογράφου. Αν κάποιος έχει διαβάσει τη βιογραφία του Peter Evans: «ARI – The Life and Times of Aristotele Socrates Onassis», (σε ελληνική έκδοση: Κάκτος 1988 «Ωνάσης»), αλλά και την «Ελληνική φλόγα» του γνωστού (και από την «Ελένη») Nicholas Gage ή Νίκου Γκατζογιάννη η δουλειά του Forstier δεν έχει να προσθέσει πολλά, εκτός από κάποιες γαργαλιστικές λεπτομέρειες και μια σειρά διαλόγων ανάμεσα σε προσωπικότητες της εποχής. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο Bobby Kennedy τηλεφωνεί στον Αρίστο με την προτροπή να απομακρυνθεί από τη Lee, αδελφή της Jackie. Ο Έλληνας μετά από μια παύση απαντά: «Bobby, εσύ και ο Jack μπορείτε να γαμάτε την ηθοποιό σας όσο γουστάρετε, και εγώ θα γαμώ την πριγκίπισσά μου όσο γουστάρω» Για να αποκωδικοποιηθεί ο λόγος του, να θυμίσουμε ότι ο Jack ήταν ο αδελφός του Bobby, o δημοφιλής πρόεδρος JFK, η ηθοποιός ήταν η Marilyn Monroe κα η πριγκίπισσα η αδελφή της Jackie, η Lee Bouvier που είχε, σε δεύτερο γάμο παντρευτεί τον Πολωνό πρίγκιπα, Stanisław Albrecht Radziwiłł. Δεν προσπαθεί να κρύψει το θυμό του για τους Kennedy, ειδικά για τον πατριάρχη Joe αλλά και για τον πρόεδρο και είναι να απορεί κανείς, έτσι όπως τα παρουσιάζει ο Forestier, που έβρισκε ο Jack το χρόνο και διάθεση να κυβερνά, ανάμεσα στις τόσες ερωτοδουλειές του. Δεν αποφεύγει τα σφάλματα, καθώς αναφέρει τη συμβολή της CIA στη επικράτηση του Κεμάλ το ‘22, (ενώ η υπηρεσία ιδρύθηκε το ’47), κάνει λόγο για 250.000 Έλληνες που αναγκάστηκαν να μετακινηθούν από τη Μικρά Ασία στην Ελλάδα με τη συνθήκη της Λοζάννης, ενώ ο πραγματικός αριθμός είναι μεγαλύτερος από ένα εκατομμύριο και πιθανότατα είναι η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών στην παγκόσμιο Ιστορία. Όπως οι περισσότεροι που έχουν ασχοληθεί με τον Ωνάση έτσι και ο Γάλλος ακροβατεί ανάμεσα στον θαυμασμό και την απόρριψη, δομεί μυθιστορηματικά τη ζωή του επιχειρηματία και επαναφέρει στο προσκήνιο γνωστές πληροφορίες του παρελθόντος. Τα συμπεράσματα που αβίαστα προκύπτουν από την αφήγηση, είναι ταυτόσημα με τις υπόλοιπες βιογραφίες. Ορίστε κάποια από αυτά: Όσο πιο μεγάλη η εξουσία, τόσο πιο μεγάλη η διαφθορά. Η ευγένεια και οι καλοί τρόποι της κυρίαρχης τάξης είναι μόνο μια συνθήκη βιτρίνας. Από πίσω κυριαρχούν, οι εκβιασμοί, η βαρβαρότητα, η απανθρωπιά. Κανείς δεν γίνεται πιο αβρός με τα (πολλά) χρήματα. Τα (πολλά) χρήματα, εφ’ όσον είναι ευφυής, του προσφέρουν καλύτερη κάλυψη. Το γεγονός ότι, αυτή η έκδοση, δεν προσφέρει τίποτα καινούργιο στο μύθο του Έλληνα, δεν είναι αποτρεπτικό του να διαβαστεί, αφ’ ενός διότι πάρα πολλοί δεν είναι ενήμεροι της βιβλιογραφίας, αφ’ ετέρου διότι το ύφος της γραφής κρατά τον αναγνώστη. |