- Our Money, Our Journey

Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας των νέων τραπεζογραμματίων (χαρτονομίσματα εις την καθομιλουμένη, Banknotes εις την αγγλική),  των 100 και 200 ευρώ, μας ήρθε και ένα βίντεο διάρκειας ενός λεπτού και 36 δευτερολέπτων. Είναι μια φροντισμένη παραγωγή κινουμένων σχεδίων, με χαρούμενο, αισιόδοξο μουσικό χαλί, όπου με τρόπο ανάλαφρο και πολύ υποστηρικτικό για την Ε.Ε., παρουσιάζονται τα νέα αυτά χαρτονομίσματα.

Σε αρθρογραφία, στην ηλεκτρονική τους μορφή, οι New York Times σημείωσαν πως είναι πιο ασφαλή, ανθεκτικότερα και vegan friendly. Αντε να εξηγήσεις τώρα, σε αγρότη από το Ρέτζιο, ή σε  κτηνοτρόφο του Σμόλικα,  πως ένα χαρτονόμισμα είναι vegan friendly. To νόημα είναι, ότι κατασκευάζονται χωρίς τη χρήση ζωικών προϊόντων, έτσι ώστε να είναι συμπαθή στους βίγκαν, σε όσους δηλαδή θέλουν να αποκλείσουν από την ζωή τους οτιδήποτε προέρχεται από ζώο.

Ήρθε μικρή, φουριόζα και απρόσκλητη με όλη την αφέλεια της νηπιακής της ηλικίας. Σχεδόν επέβαλε την παρουσία της, χοροπηδώντας, δαγκώνοντας, γαβγίζοντας, έξω από κάθε κανόνα. Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε η φιλοξενία της. Προσωρινώς.

Καθώς όμως είχαν παρέλθει μήνες είκοσι από την απώλεια του προηγούμενου, πήρε τη σειρά της, ως το επόμενο οικόσιτο της φαμίλιας. Γένους θηλυκού, ...γνήσιο ημίαιμο, τρίχωμα μακρύ, σε απόχρωση κουρκουμπινί, συντμήθηκε η λέξη, και Μπίνι εβαπτίσθη. Οφαλμοί μελιοί, μα ακόμα πιο γλυκείς, έκφραση βαθιά.

Από το τέλος του περσινού καλοκαιριού μέχρι τις αρχές του φετινού, μέσα σε αυτούς τους εννέα μήνες, παραβρέθηκα σε τέσσερις κηδείες και σε δυο βαφτίσια. Ένα σκορ 4 – 2 ενάντια στη ζωή και υπέρ του κάτω κόσμου.

Αν και πολλές φορές ο κάτω κόσμος είναι πιο τίμιος από τον, θεωρούμενο, πάνω, ή έστω πιο δίκαιος, δεν είναι καλοδεχούμενο οι εισαγωγές να είναι λιγότερες από τις εξαγωγές. Ωστόσο, αυτό το ισοζύγιο που τόσο απασχολεί, δείχνει να κινείται έξω από τις βουλήσεις μας. Δυσάρεστο από την μια, ενδιαφέρον από την άλλη, υπό την λογική ότι οι βουλήσεις μας δεν είναι και τόσο αξιοπρεπώς, υπερήφανες.

Ο Νίκος Σκαλκώτας ήρθε στον κόσμο τον Μάρτιο του 1904, στην Χαλκίδα αντικρύζοντας το γαλάζιο του Ευβοϊκού. Ο πατέρας του έπαιζε φλάουτο στη Φιλαρμονική της Χαλκίδας. Στα έξι του χρόνια, το 1910, η οικογένειά του, μετακομίζει στην πρωτεύουσα ώστε να προσφέρει στον παιδί την ευκαιρία να καλλιεργήσει το σπουδαίο μουσικό ταλέντο που είχε, στο Ωδείο.

^{Νίκος Σκαλκώτας Μάρτιος 1904 Χαλκίδα - Σεπτέμβρης 1949 Αθήνα  -  Μάρκος Βαμβακάρης Μάιος 1905 Σύρα - Φλεβάρης 1972 Αθήνα}

Ο Μάρκος Βαμβακάρης γεννήθηκε τον Μάιο του 1905, από καθολική οικογένεια στην Άνω Σύρα, βλέποντας το γαλάζιο του Αιγαίου. Ο πατέρας του έπαιζε τσαμπούνα στα πανηγύρια. Η φτώχια τον απομάκρυνε από τα σχολεία και τον έσπρωξε στην βιοπάλη. Λούστρος, εφημεριδοπώλης, παιδί σε μανάβικο, ήταν οι πρώτες του δραστηριότητες.

To τελευταίο Σαβατοκύριακο του Αυγούστου του 2018, η εφημερίδα «Τα Νέα» δημοσίευσε συνέντευξη του υπουργού των Οικονομικών της Γερμανίας, με τίτλο: «Κανείς δεν θέλει να κερδίσει από την κρίση τη Ελλάδας».

Με ευπρεπή αλλά και αυστηρό πολιτικό λόγο, ο Γερμανός πολιτικός μας θύμισε πως: «…μόνο για την Ελλάδα η ΕΕ και η διεθνής κοινότητα διαμόρφωσαν το μεγαλύτερο πρόγραμμα σταθεροποίησης που εφαρμόστηκε ποτέ για ένα μεμονωμένο κράτος» και πως: «Το Δ.Ν.Τ. παραμένει όπως και πριν στην Ελλάδα με πιστώσεις άνω των 10 δις. ευρώ και συμμετέχει επίσης με την τεχνογνωσία του στο πλαίσιο της επιτήρησης μετά το τέλος του προγράμματος».

Τόνισε δε, πως: «δεν γίνονται εκπτώσεις στα συμφωνηθέντα και στις δεσμεύσεις», ενώ ολοκλήρωσε λέγοντας ότι: «κανένας δεν θέλει να κερδίσει από την κρίση της Ελλάδας».

Σε  μια συζήτηση που είχε πάρει κακό δρόμο, και απέναντι βρισκόταν ηλικιωμένη κυρία υψηλά ιστάμενη  στην κλίμακα των γνώσεων, αλλά μονίμως φανατικά κυριαρχική στη διαδικασία της κουβέντας, δεχόμουν σφοδρά πυρά κριτικής για τα Ελληνικά θέματα. Θα το είχα τελειώσει πολύ νωρίτερα, αλλά μια ατάκα της άγγιζε, αν δεν ξεπερνούσε, τα όρια της προσβολής, κι έτσι γεννήθηκε λίγος εγωισμός.

Η κουβέντα ήταν πάνω στα γεγονότα του 20ου αιώνα, και φθάνοντας στον Εμφύλιο, κάπως περιφρονητικά και με εκνευρισμό μου είπε: «Εσείς δεν ξέρετε διότι δεν τα ζήσατε». Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να κρατηθεί η αξιοπρέπεια, οπότε ευγενικά μεν, αλλά άμεσα απάντησα: «Αν είναι έτσι, ούτε και εσείς πρέπει να μιλάτε για το Βυζάντιο, αφού δεν το ζήσατε».

Στην, ασφυκτικά γεμάτη, αίθουσα Δημ. Μητρόπουλος του Μ.Μ.Α. ξετυλίχτηκε την τελευταία ανοιξιάτικη παράσταση,  του «Μαθήματα πολέμου ΙΙ Σικελικά δράματα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη. Παρήγορο και ενθαρρυντικό το γεγονός, ότι το κοινό αποτελούνταν από κάθε ηλικιακό σκαλοπάτι. Πολίτες που ήξεραν τι ήρθαν να δουν, είτε για να μάθουν, είτε για να φρεσκάρουν, είτε για να συμπληρώσουν τις ιστορικές τους γνώσεις,  είτε για την θεατρική ψυχική αγωγή.

Ένα σύνολο λίγο μεγαλύτερο από 3000 άτομα παρακολούθησαν τις λιγοστές (επτά) παραστάσεις, με την αίθουσα πάντα γεμάτη, γεγονός που αποδεικνύει δυο κατ’ αρχάς πράγματα. Την επιτυχία της παράστασης αλλά και το ενδιαφέρον του κοινού για τέτοιου είδους θέματα.

Μάιος του ’53. Πρωθυπουργός στην Ελλάδα είναι ο Αλέξανδρος Παπάγος. Εγκατέλειψε τις νομικές σπουδές προς χάριν της στρατιωτικής εκπαίδευσης στις Βρυξέλες και στην Υπρ. Αρχιστράτηγος του Στρατού Ξηράς στον πόλεμο του ’40, συνελήφθη το ’43 από τις Γερμανικές δυνάμεις Κατοχής, έκανε και ένα tour στο Dachau . Το Γενάρη του ’49, ανέλαβε την αρχηγεία του Εθνικού Στρατού στο τελικό στάδιο του Εμφυλίου. Τον Νοέμβριο του ’52, στα 69 του χρόνια, ορκίστηκε πρωθυπουργός μετά την ευρεία νίκη που πέτυχε ο Ελληνικός Συναγερμός, κόμμα που είχε ιδρύσει. Για μερικούς, είναι η Ελληνική εκδοχή του Charles de Gaulle.

Μάιος του ’18. Πρωθυπουργός είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πρώτος πρόεδρος Ελληνικής κυβέρνησης, γεννημένος, μετά την μεταπολίτευση. Κνίτης στα μικρά του, πρωταγωνιστής στις καταλήψεις σχολίων επί πρωθυπουργίας Κ. Μητσοτάκη, οργανωμένος συνειδητά στην Αριστερά. Πολιτικός μηχανικός από το Μετσόβιο, ακολουθεί εξ απαλών ονύχων, δυναμική τροχιά στο πολιτικό χώρο. Μέσα στο ’15, στα 41 του χρόνια, κερδίζει δυο εκλογικές αναμετρήσεις, προχωρά σε δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου στην πράξη, ανατρέπει. Διανύει το τρίτο έτος της πρωθυπουργίας του, η οποία βαδίζει πάνω σε πρωτόγνωρες συνθήκες, με έντονες αμφισβητήσεις.

Αυτά τα εξηνταπέντε χρόνια, σημάδεψαν τον τόπο, σήμαναν μεγάλες αλλαγές και ανατροπές, ασφαλώς ήταν πιο ήπια, από τα προηγούμενα 65 και όπως νομοτελειακά συμβαίνει, σε αυτό το διάστημα χάθηκαν πράγματα, γεννήθηκαν άλλα.  Ανάμεσά τους και το Δ.Ρ.Α. Το '53 με Ελληνικά και γαλλικά στοιχεία, αλλά και τη λέξη Ακρόπολις σε εισαγωγικά. Το '18 με επίσημο πρόγραμμα, σωρεία χορηγών και δικό του ιστότοπο.

Κλείνοντας το φετινό αφιέρωμα, μια τελευταία ματιά, στην τύχη και στην πορεία του, από το 1953 που ξεκίνησε την τροχιά του, μέχρι το 2018, που διοργανώθηκε ο τελευταίος, μέχρι στιγμής, αγώνας.

Αμείλικτος, πανδαμάτωρ ακούμε για αυτόν και επιστημονικώς: «η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο». Με μια λέξη ο χρόνος.

Τα θυμόμαστε όλα τούτα, κοιτώντας με νοσταλγία, μια εικόνα πενήντα έξι ετών. Ένα τρυφερό στιγμιότυπο ενός Σουηδού και μιας Βρεττανής σε ένα νεφελώδες πρωινό του Μαίου του 1963, στην Ελληνική πρωτεύουσα. (φωτό Φ.Φ./Γ.Κ.)

Η δεκαετία του ’90, θα επέμβει ακόμα πιο δραστικά στο χώρο του WRC, και μοιραία στην μορφή του Δ.Ρ.Α. Επιχειρείται, και προοδευτικά πραγματοποιείται, η προσαρμογή των αγώνων σε τηλεοπτικό προϊόν. Αν ο θεσμός απαιτεί ολοένα και περισσότερα κεφάλαια για να επιβιώσει και να τραφεί, η τι – βι είναι πρόθυμη να βρει τον τρόπο.

Στην εικόνα (του Τ.Α.) από το 44ο, τα service park είναι μια πραγματικότητα. Στο Impreza του πρώτου Έλληνα εκείνης της χρονιάς εργάζονται επτά άτομα, του Γιώργου "Γάτου" Κατσούλα πρωταστατούντα στον εμπρός δεξι τροχό. Το πλήρωμα μόλις που διακρίνεται στο άκρο δεξιά. Καθιστός ο Γ. Αλβανός, όρθιος με τα κοντά ο Α. Βωβός.

Η προβολή. Η ρεκλάμα. Τι να σου κάνουν μερικές χιλιάδες θεατών στις ειδικές, όταν μπορεί να έχεις εκατομμύρια τηλεθεατές και πιθανούς καταναλωτές.  Αυτοκίνητα, ελαστικά, λιπαντικά, καπνά, υπηρεσίες όλα τα αγαθά του καταναλωτικού κόσμου προβάλλονται και αναζητούν πελάτες. Η τηλεόραση είναι μια αχανής εμπορική πλατφόρμα, ένα σκηνικό ευκαιριών και εμπορίας τηλεοπτικού χρόνου.

Με την είσοδο της δεκαετίας του ’80 πολλά πράγματα θα άλλαζαν. Και θα άλλαζαν πολύ γρήγορα, πολύ θεαματικά και πολύ θορυβωδώς. Δυστυχώς, στην πορεία του χρόνου οι αλλαγές αυτές, θα έφερναν και απώλειες.

Η εποχή του gr.B. σβήνει ζοφερά, στο τέλος του ’86. Έτσι εικονίζεται το 205 Τ16 των J. Kankkunen – J. Pironen, μέσα στον φημισμένο Ταρζάν στο  δρόμο για την νίκη τους, στο 33ο, μα την επόμενη χρονιά, το ’87, αναδύεται η εποχή του gr.A. Εν αρχή  άγονη, και άνοστη. Εδώ οι Erwin Weber - Matias Feltz με Golf,  στα ανηφορικά κομμάτια, στους Βωξίτες. Στο βάθος, μόλις που διακρίνεται ο Κορινθιακός.

Δυο συντελεστές ήταν εκείνοι που έδωσαν αυτή την βίαιη ώθηση.  Πλούσιες παροχές στο χώρο από γαλαντόμους χορηγούς και τεχνολογικές εφαρμογές που κόμιζαν νέα δεδομένα. Στοιχεία αρκετά να βάλουν το παγκόσμιο πρωτάθλημα σε άλλες τροχιές. Κυοφορείται και η άποψη ότι η F.I.A. θορυβημένη με την επιταχυνόμενη άνοδο της δημοτικότητας των ράλυ, έμμεσα προστάτεψε και τον κορυφαίο θεσμό της, την  F1. Όλες αυτές, τις αλλαγές, τις είδαμε, τις ακούσαμε, τις ζήσαμε και στο δικό μας Δ.Ρ.Α.

Το ΄74 ο αγώνας δεν γίνεται, υποκύπτοντας  στις πιέσεις της ενεργειακής ύφεσης. Σε αυτό το χρονικό διάστημα ο τόπος ζει μια τεράστια αλλαγή και ο ελληνισμός δέχεται ένα αντίστοιχο τραύμα. Έτσι το πρώτο μεταπολιτευτικό Δ.Ρ.Α. διεξάγεται το ’75.

Με 46 αλλοδαπές συμμετοχές και 42 Ελληνικές. Με έξι ελληνικές μέσα στις δέκα πρώτες, αλλά και δέκα συνολικά μέσα στους 14 που τερμάτισαν. Καλή χρονιά για τα ελληνικά χρώματα που ευτύχησαν μετά από 20 χρόνια να δουν ελληνικό πλήρωμα στην δεύτερη θέση.

Στην πρώτη και καλύτερη βρέθηκε ο Γερμανός Walter Rohrl, στην παρθενική του νίκη στο θεσμό. Στην εικόνα από μια σύντομη στάση, έναν αστραπιαίο τεχνικό έλεγχο της Ascona, σε εκείνες τις μέρες των σφικτών απλών και των ελεύθερων service, αντικρίζουμε και την μορφή των αγώνων της εποχής. Τους ανθρώπους του  συνεργείου ημίγυμνους, τον οδηγό με καμπάνες, το μηχανικό με το σταυρό στο χέρι.

Οδηγώντας πέρα από γρήγορα και έξυπνα, ο Γερμανός οδηγός, υπόδειγμα συγκροτημένου, μετρημένου και ατρόμητου χειριστή βάζει τις βάσεις μιας μεγαλειώδους καριέρας.